İnsan tek başına değil, bir toplum içinde yaşamaktadır. O, başkalarına ve başkaları da ona muhtaçtır. Her insanın ayrı ayrı meslekleri vardır. Bunların ürettiği hizmetler toplumun faydasına ve mutluluğunadır. O halde birlikte yaşanmakta olan toplum içindeki ilişkilerde edeb ve ahlak ilkeleri gözetilmelidir. Çünkü bu ilkeler toplumda birlik ve beraberliğin, huzur ve mutluluğun hazırlayıcısı durumundadırlar. Edebe önem vermeyen toplumlarda herkes vazifesini bilmez, hakkına razı olmaz, sorumluluğunu idrak etmez. Bundan da kargaşalık ve huzursuzluklar artar gider. O halde okullarda, sokakta, çarşıda-pazarda, iş yerinde, camide kısaca. topluluk olarak bulunduğumuz her yerde nazik, ki bar, efendi, ahlaklı, edebli birer insan olmalıyız. Gerek ev gerekse iş komşularımızla iyi geçinmeliyiz, birbirimize yardımcı olmalıyız. Arkadaşlarımıza karşı dost ve vefakar davranmalı, onları aldatmamalı, dürüst olmalı ve verdiğimiz sözlerde durmalıyız. Her yerde islam'ın benimsediği adab-ı muaşeret denilen görgü kurallarına riayet etmeliyiz.