Bir cümleden kaç anlam çıkarırsın?Ben senin her cümlene binlerce anlam yükledim.Her sözcüğün farklı anlamlarla hayat buldu belleğimde.Her hareketin ,her gülümsemen ,her bakışın farklıydı işte.Nasıl anlatsam bilemedim ama en basit cümlelerin bile farklıydı işte.Sen bana "Git" dedin.Ben "Gel" anladım.Sen "sevme"dedin.Ben "sev"anladım.Sen unuttukça beni,ben seni hep hatırladım.Ne geçti elime?Veya ne geçti eline? Biliyorum kimseye kendini zorla sevdiremezsin.Zorla bir şeye-özellikle insansa bu-sahip olamazsın bunu anlarım.Ama neden?Neden her sana koştuğumda önüme insafsızca engeller koydun?Her defasında neden sanki daha çok canımı yaktın?Neden ben sana 5 adım geldiğimde sen benden 10 adım kaçtın?Neden sadece arkadaş olmak istediğimde dahi onu bana fazla gördün ve en önemlisi neden sen kendi pisliğinde beni de boğdun?Yok haksızlık yapıyorum değil mi sana?Bu kadar mı kötüydüm ben sende ,bu kadar mı aptal...

Tamam belki sevmem gerekiyordu seni "Sevme" dediğinde,"Sev-me-mem" gerektiğini anlamalıydım."Git"dediğinde "Gel" demediğini bilmeliydim.Ama yapamadım...Beynimi susturup,kalbimi dinlemek her zaman daha iyi bir çözüm gibi geldi bana.Gönlünün götürdüğü yere git derler ya.Gittim ve pişmanım.Ne kadar aptalmışım...Ne öğrendim biliyor musun seninle;Kim olursa olsun,Kim olursan ol.Asla ama asla gerektiğinden fazla değer vermeyeceksin.Bazıları ayrılırken her damla göz yaşım haram olsun derler ya!Benim göz yaşım yok,düşün o kadar boşsun ki bende.Ağlamıyorum.Ağlayamıyorum!Sadece şöyle kocaman bir karanlık çöreklendi içime.Hani bir söz var muhteşem atalarımızdan kalma."Böğrüme Öküz oturdu"diye işte sen o, Öküz sün bende nefes almama bile karşı geliyorsun bazen...Bom boş anlamsız karanlık bir boşluk sun sadece.Uyurken,iş yaparken,sokakta yürürken,markete gittiğimde,bir başkasına baktığımda gelmiyorsun aklıma.Sen aklıma geldiğinde içim sızlıyor ve ne kadar değersiz hissettirdiğini ,hissediyorum.Kocaman bir karanlık kaplıyor içimi,saçmalıyorum...

Bu hayatımın dönüm noktası aslında,umutlarımın dönüm noktası,Ömrümün dönüm noktası,Düşüncelerimin,mantığımın, dedim ya işte varlığımın dönüm noktası.Bir söz vermem gerekirse kendime veriyorum işte.Bir daha hiç bir şeye "ASLA"demeyeceğim."Asla sevmem ben onu"
Ne oldu nasıl oldu da sevdim seni bilmiyorum.Bunu senin yüzüne açıkça söylemedim onuda biliyorum.Ama sen bana öyle bir cümle ettin ki ;Beni öldürüp göm sen daha az acıtırdı herhalde...Öyle bir tokat oldu ki o cümlen beni aslında kendime getirdi...Aslında bildiğim ve emin olduğum bir şey de şu ki.Bir gün senin bana yaptığını ,bir başkası sana yapacak... Ve umuyorum ki o zaman sende kendine gelirsin...Belki çok Klasik gelecek ama söylemeden geçemeyeceğim...Seni sevdiğim için özür dilerim....(Kendimden)....