Tuhaf bir acıdır kimine yalnızlık, benim gibilere mesela, yalnız yaşamaya alışmış ama hala ikili hayatın hayalini kuranlara. İçinde koca bir boşlukla yaşar durursun çoğu zaman ve bazen o boşluğu bakmayı bilenler görür.

Her şeye alıştığı gibi alışıyor insan yalnızlığa çünkü kimsesizlik demek değildir yalnızlık, belki o yüzden daha katlanılabilir gelir insana. Kimsesizlik, körlüktür hayatta, sağırlıktır ve kararır yüreği kimsesizlikten insanın çoğu zaman ve hatta en çok…

Yalnızlık belirsiz bir varoluş halidir. Sizi siz yapan özelliklerinizle uyuşan başka birini henüz bulamadığınızın göstergesidir. Kimse hayatınıza öylesine girmesin diye koyduğunuz duvarların simgesidir.

Bedeli ağır bir yaşam biçimidir yalnızlık. Başarısız olduğunu anlatmaz, sadece varlığının daha anlamlı bir eşe ihtiyacı olduğunu betimler. Seni tamamlayacak o diğer parçayı bulmak için beklediğini söyler.

Yalnızlık çekilmesi zor bir hapistir bazen, ideallerin için direndiğini anlatır. Her karşına çıkana razı olmak yerine, seninle yürüyebilecek o değerli ruhu aradığın süreçte olduğunu gösterir. O yüzden yalnızlık ağır bir derstir. Yukarıda birileri sanki ödülünü vermek için bu sınavı geçmeni beklemektedir.

Yalnızlık, kimi zaman keyiftir. Öğrenmişsen tek başına yaşamayı, seni anlatan bir dervişlik halidir. Yalnızlığın dersini anlamak, her ruha nasip olmaz. Her çift olanın sevgiyle kutsanmadığı gibi…

Yalnızlık, kimsesizlik değildir. Kimsesizlik bir bedeldir. O ömür boyunca attığın adımların, sana dönüş halidir. Yalnızlık bir seçimdir ama dikkatli olmak gerekir. Bazı yalnızlıklar, zamanla seni kimsesizleştirir…

Candan Ünal