Ben Seni Gitmeye Hazırlıyorum Aslında!

İçim acımıyor mu zannediyorsun? Çok acıyor, hem de çok! Düşününce kavruluyor bedenimin her köşesi ama gerçek sevgi, onun bir yerler de mutlu olduğunu bildiğinde de mutlu olabilmektir.

Bir gün, belki bir sabah yine, henüz koynumdan çıktığın bir saatte öperek uğurlayacağım seni. Dudaklarımda gülümseme olacak. Ellerim yanaklarını okşayacak. Üstünü giyinmeni izleyeceğim. Sen gözlerimdeki o büyük acıyı görmeyeceksin. Hiçbir şey olmamış gibi, sarılarak yolcu edeceğim.

O gün geldiğinde, seni bir daha kollarıma almayacağımı, dudaklarından öpemeyeceğimi, sevişemeyeceğimi bilerek, gitmene izin vereceğim.

Ben aslında seni gitmeye hazırlıyorum. Aldığın yaraların iyileşmesini bekliyorum. Ne zaman kanaması duracak diye kalbinin uzaktan bakıyorum. Gün geldiğinde ve sen artık ayaklarının üzerinde durabildiğinde, çekileceğim yolundan.

Ne zaman gitmem gerektiğini biliyorum ben, merak etme. Sonsuza kadar demir atmak niyetinde değilim hayatına. Özgürlüğüne, yalnızlığına göz koymadım, koymayacağım.

Ne kadar korktuğunu görüyorum. Ne kadar kaçmak istediğini de biliyorum. Aşk, senin için kaybedilmiş ve hep kaybedilecek bir savaş. Yeniden cenk etmeye de gücün yok, bunu da biliyorum.

O yüzden üstüne düşler kurmuyorum. O yüzden bütün dürüstlüğümle duruyorum karşında. O yüzden seni sevdiğimi bir türlü söylemiyor dudaklarım. O yüzden, kendime bile itiraf etmiyorum aslında kolunda uykuya dalmak için neler verebileceğimi.

Senin yanımda olmadığın günlerde, bu ev ne kadar boş bilemezsin. Kendimi bir yerlerde avutmaya çalışıyorum. Bilirsin sevmem içmeyi ama bazen bir kadeh şarap, bazen bir duble rakıya bile tav oluyorum; sırf seni unuttursun diye. Hatta hiç olmayacak insanlarla günü geçiriyorum, sırf elim telefona gidip de seni aramayayım diye.

Biz seninle o gece yarısı karşılaştığımızda, aklıma koymuştum bu sevdayı ama senin geçit vermez dağlarla çevrili olduğunu bilmiyordum. O zaman kanım ısınmıştı aslında ve o zaman kalbimin o güçlü sesini duymazlıktan gelmiştim. Pişman mıyım? Asla!

Ben seni gitmeye hazırlıyorum aslında. Ne zaman olacağını kim bilir? Belki karlı bir Ocak ayında, belki yakıcı bir Ağustos sıcağında, belki de hiç… Kim bilir?

Candan Ünal