Durup durup bana sorma bunu bilmek olay değil
İnsan doğduk insan ama insan olmak kolay değil
Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan
Okudukça tarih kitaplarını
Yüzyıl savaşlarını, kardeş kavgalarını
Bir saltanat uğruna kıyılan canları
Ve okudukça bugün gazetelerin cinnet sayfalarını
Tanıdıkça her gün biraz daha insan adlı insancıkları
Ve yaşadıkça hala bu çağda taş devrinin mağara adamlarını
Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan
Bir düşün anne bir düşün atılan bombaları patlayan silahları
Yaşadığımız açlığı, acıları, savaşları
Bir vuruşta kesilen başları
O keskin kılıçları o cellâtları o katliamları
O vahşetleri ve ardından yükselen çığlıkları
Bir düşün bir düşün anne
O kefensiz bebeleri, çocukları
Hapishanelerde işkenceleri copları
Bir düşün tankları tüfekleri topları
Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan
 
İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz
Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm
Gördüm ahlar çekeni
Gördüm boyun bükeni
Bir yandan da her yeri
Cennet sayanlar gördüm
Gördüm şefkate muhtaç
Gördüm sevgiye muhtaç
Gözü doymaz gönlü aç
Ben ne yamyamlar gördüm
 
İnsan değil mi anne emeğini ekmeğini çalan insanoğlunun
Suyunu bulandıran dostuna çelme takan
Sırtından vuran yollara mayınlar döşeyen
Bütün köprüleri yıkan
İnsan değil mi anne kendi ozanına kıyan sazını kıran
Şairini sürgüne vuran sesini sözünü kesen en haklı olanın
Ah anne ah ah anne ah boşuna günahını almışız hayvanların
Masallarda anlattığın devlerin canavarların
İnlerin cinlerin ejderhaların hiçbiri bu kadar korkunç değil be anne
Baksana yaptığına insanların ah dili olsa bu gecelerin bu sokakların
Haykırsa katili kim bu masum kurbanların
Ve bir bir indirse maskesini bu sahte kahramanların
Bu yalan yüklü karanlık suratların
Ah anne ah anne onlar ki sadece adı insan soyadı insan
Gel gör ki çoğu insanlıktan noksan be anne insanlıktan noksan
Dünyada kim var anne kendi soyuna bu kadar düşman ve bu kadar pişman
Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan… En çok insandan
 
İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz
Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm
İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz
Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm
Gördüm ahlar çekeni
Gördüm boyun bükeni
Biryandan da her yeri
Cennet sayanlar gördüm
Gördüm sevgiye muhtaç
Gördüm şefkate muhtaç
Gözü doymaz gönlü aç
Ben ne yamyamlar gördüm
 
Ahmet Selçuk İlkan

çook güzel emeğinize teşekkür ederim