Tek bir telefondu beklediğim;
Yanık bir kül tabağı hasretinde.
Gece kararmışlığı gibi mehtap ferahlığıydı.
Bir arayıştı belki, belki üzülme payı bırakılmıştı;
biz doğmadan yazılan alnımızda.
Küçücük bir sesle irkilmeydi,
bir bekleyiş;
gece vakti…

Tek bir telefondu beklediğim;
kimden olduğu önemli sayılmazdı.
Seni bekledim;
Olmadı.
Başkasıydı,
Annemdi belki de
Babam pek aramazdı.
Dost adı yakışıyordu hani size_?
Bir sitemdi şiirin adı;
Konulmuştu,
Ben çocukken...

Tek bir telefondu beklediğim;
Kalbimde bir sızı var derler ya
Öyle bir şey işte
Yaramaz bir ağızla damla damla düşüyordu gözyaşı.
Yöresel bir iç kanamaydı bendeki,
Sendendir bilinmez pansuman ihtiyacı.

Tek bir telefondu beklediğim;
yokuşlara tırmanırken.
Kalınmışlığında bir akşamın sigarasızlığında,
Önlük giyen küçük sahtekârlardı beni uykusuz koyan.
Her ne olursa,
Umutsuzdu hangi biri gecenin ışıldayan bir karanlığında.

Tek bir telefondu beklediğim;
Üşümekli bir susuzluğun,
Kalkmaklı bir uykusuzluğunda
Ve içilmişliğinde
Gündüzden bırakılan yedek sigaranın;
Tüm paspallığında…

Tek bir telefondu beklediğim;
yanan ışıklarıyla bir odada.
Ve yalnızlıktan bir çöle,
yol kenarı bir pencereye bakıp ağlamakta
ve
yatar yatmaz gelen hayaldi…

Tek bir telefondu beklediğim;
gecede
çalmadı.
Aramadın.
Aramadınız yani,
bu muydu hayat
tanışmamış mıydık ya da daha önce.
Fırlatmaktı çare telefonu;
Ne yapalım_?
Unutulmuşluğunda
Bir hayatın...


Vexed

çok içtendi bu siir çok begendim, yüregine saglik..