BİR GENÇ KIZDAN ALINTI BİR HİKAYE.... AŞK ADINA...

Nefes aldıgı her dakikanın zor gelmeye basladıgı donemlerde hangisine ihtiyac duyar? Gecmise mi yoksa gelecege mi?
Belki de beklediği ve özlediği hiç birşey yoktur.
Tek istediği o cesaret edemediği şeyi yapmaktır.
Yeni bir sayfa açmak derler ya işte o...
Belki de özlemek ve beklemek sandığı şeyin çözümü...
Cesaret edemediği için, her gün aynı kötü şeyleri yaşamaya, kavga etmeye, savunmaya, savunulmaya alıştığı için yapamaz bunu heralde insan...
Hergün o isteyerek başladığı hayattan biraz daha soyutlanır hatta etrafındakilerden bile...
Alışkanlık, bağlılık yorar insanı. Sevmek değil...
Ümitsizce boş bir bekleyiş başlar insanda sona yaklaştığını hissettiğinde.
Korku biraz daha artar. Bağlılık ve nefret büyür, sevgi yerinde sayar.

Aslında yapılacak şey basittir. Ben gidiyorum diyebilmeyi öğrendikten sonra tek yapılması gereken kararlı olmaktır. İnsan bu düşünceler içindeyken, kabuğuna en çok çekildiği anda gelir o cümle. Ya da ona benzer birçok cümle. Hepsi aynı şeyi ifade eder. ''Ben artık yokum.''
O zaman anlar insan sakat kalmanın ne demek olduğunu. Çünkü kendinle bütünleştirdiğin bir taraf hayatından birdaha geri girmemek üzere çıkar. Yokluğu gün geçtikçe daha çok anlaşılır.
İlginç yanı, insan ondan kararlı çıkar. Sanki kendisi dönmüş gitmiş gibi. İnsanın karar verdiği andır asıl hayatla savaşmaya başladığı an. Tek başına kalmayı yeniden öğrenir.
Sonra gene aynı şeyler başa alınır. Aslında insan hep aynı şeyi yaşar. Farklı insanlarla yaşamak olaya farklı yorumlar katmaktan başka bi işe yaramaz. İnsan her seferinde biraz daha korkar sevmeye... Bağlılık korkusuysa yaşadığı bütün ilişkileri kısa sürede bitirmesindeki engeldir. Bağlanmaya hazır olduğu zaman bağlanacağı insana çoktan güvenmiştir. O güven zedelenmediği sürece o ilişki sürer sonsuza kadar...
İnsan çok şey öğrenir yaşadıklarından. Etrafındakilere çok şey öğretir, ama asla kendisine faydası olmaz. Bilir her seferinde ne olacağını... Zaten insanın en büyük hatası değil midir kendini kandırmak?
Hep aynı şey yaşandığı için insan geçmişi de özlemez, geleceği de beklemez... Sadece anı yaşar... Aslında insan her an nolucağını bilir...
Aşk da burdadır işte... Yenileceğini bilerek oyunu oynamak... Aşk risk almayı öğretir... Geçmişte yaşananlar gelecekte yaşanacakları ötelerken, aşk korkusuzluğa iter ve yaşanması gereken herşey daha erken yaşanır. Belki de çok büyük aşklar sürmesi gerektiğinden kısa sürer...
Geçmiş de gelecek de şu ana bağlıdır. Bu yüzden anı yaşamak lazım... Pişman olmamak için geç olmadan anlamak lazım...