Bakara 285,286

Bismillâhirrahmânirrahîm

Âmener resûlu bimâ unzile ileyhi min rabbihî vel mu’minûn(mu’minûne), kullun âmene billâhi ve melâiketihî ve kutubihî ve rusulih(rusulihî), lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih(rusulihî), ve kâlû semi’nâ ve ata’nâ gufrâneke rabbenâ ve ileykel masîr(masîru).

Lâ yukellifullâhu nefsen illâ vus’ahâ lehâ mâ kesebet ve aleyhâ mektesebet rabbenâ lâ tuâhıznâ in nesînâ ev ahta’nâ, rabbenâ ve lâ tahmil aleynâ ısran kemâ hameltehu alellezîne min kablinâ, rabbenâ ve lâ tuhammilnâ mâ lâ tâkate lenâ bih(bihî), va’fu annâ, vagfir lenâ, verhamnâ, ente mevlânâ fensurnâ alel kavmil kâfirîn(kâfirîne).

2/BAKARA-285, 286

(açıklaması)

Resûl ve mü’minler Rabbinden ona indirilene îmân etti. Hepsi de Allah’a ve meleklerine ve kitaplarına ve resûllerine îmân etti. “O’nun resûllerinden hiçbirini, diğerinden ayırmayız.” dediler. Ve dediler ki: “İşittik ve itaat ettik! Rabbimiz, mağfiretini dileriz ve varışımız ancak Sanadır (Sana doğru yola çıkarız ve Sana ulaşırız).”

Allah kişiye ancak onun gücü yettiği kadar teklif eder. Herkesin kazandığı (hayır) kendi lehinedir. Kazandığı (kötülük) de kendi aleyhinedir. Rabbimiz! Unutacak veya hata yapacak olursak bizi (sorumlu) tutma (cezalandırma). Rabbimiz bizim üzerimize bizden öncekilere yüklediğin gibi meşakkatli şeyleri yükleme. Rabbimiz, bize takat getiremeyeceğimiz (gücümüzü aşan) şeyleri yükleme, bizi affet, bize mağfiret et, bize merhamet et, sen bizim mevlâmızsın, kâfirler kavmine karşı o zaman (zamanı geldiğinde) bize yardım et.