“Artık sen Rabbini hamd ile tespih et ve secde edenlerden ol. Sana ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et” (Hicr/ 98–99)
Mensubu bulunduğumuz ulvi dinimizin emirlerini yerine getirme çağımız bellidir. Çocukluktan çıkıp buluğ çağına ulaşan her mü’min ölüm gelinceye kadar kulluk etmek zorundadır.

Rabbinin sayısız nimetleri karşısında İBADET TACINI TAKMAYAN ölüm anında RABBİ İLE KAVUŞMAYA KURTULUŞ GEMİSİYLE GİTME FIRSATINI KAÇIRMIŞ OLACAKTIR..

Müslüman hayatının her kademesinde İslamı ayakta tutmakla mükelleftir. İslamı ayakta tutmak; EMİRLERİNİ YAPIP YASAKLARINDAN KAÇINMAKLA mümkündür... Hayatının akışını İslam’a ayarlayıp programını ona göre çizmelidir.

İman ile en sağlam irtibat İBADETLERİMİZDİR... İbadetlerini aksatmayan tökezletmeyen herkes ağzından çıkan her söze yaptığı her harekete KALICI DEĞER KAZANIR. ALLAH’A (C.C.) KUL OLMANIN DERİN HAZZINI DUYMAK RUHU TATMİNE ERDİRMEKLE KALMAYIP AYNI ZAMANDA GÜNLÜK YAŞANTISINI DA DÜZENE SOKAR..

“Şüphesiz Allah’ın aylarının sayısı on ikidir” (Tövbe/ 36 buyuran Rabbimiz) kulun bir plan içinde hayatını tanzim etmesini; verdiği ayların günlerin saatlerin heba edilmemesini ve onlardan çekileceği hesabı aklından çıkarmamasını istiyor. İbadetler söz konusu olduğunda: “VAKİT BULAMIYORUM FIRSATIM YOK” demek Müslüman’ın dilinde asla yer almaması gereken bir cümledir.

BAHANELERİN ARKASINA SIĞINARAK KULLUKTAN UZAKLAŞANLAR AZRAİL İLE HİÇBİR ŞEKİLDE PAZARLIĞA OTURAMAYACAKLARINI HATIRLARINDAN KESİNLİKLE ÇIKARMAMALIDIRLAR!...

İbadet cephesinden Allah’a yaklaşmaya gevşek davranmak manevi duyguları da alt üst eder. O vakit oruç tasarruf; cömertlik israfa dönüşür.

Günümüz insanının NEFSİNİN ARZULARINI TETKİLEYEN HER TÜRLÜ MEŞGALEYE ZAMAN AYIRDIĞI HALDE FARZ ve SÜNNETE BAHANELER ÜRETMESİ NE YAMAN BİR ÇELİŞKİDİR…

Bu tür bahanelerle insan NAKİT DEĞERİNDEKİ VAKTİNİ SANAL ZAMAN ÖĞÜTÜCÜLERE –CÖMERTÇE- HARCARKEN; İBADETE AKRABA ZİYARETİNE vs. BİR TÜRLÜ FIRSAT BULAMADIĞINDAN DEM VURMAKTA ÇÜRÜK GEREKÇELER İLE O-YA-LAN-MAK-TA-DIR!...

Oysa İNSANIN YARADILIŞ GAYESİ ALLAH’A KUL OLMAKLA MANA KAZANIR.. Üç ayların gölgesinin üzerimizde düştüğü şu günlerde HAYATIMIZIN HESABINI YAPMALI KULLUK GİDİŞATIMIZI GÖZDEN GEÇİRMELİYİZ... Yaratılış gayesini anlayıp yaşantımıza o doğrultuda yön verdiğimizde ATTIĞIMIZ HER OLUMLU ADIMIN ÖTELER ALEMİNDE AVANTAJA DÖNÜŞECEĞİNİ bilmeliyiz.

İbadetin ilk basamağı NAMAZDIR... Allah Resulünün “DİNİN DİREĞİ” diye tabir ettiği BU TEMEL İBADET; KENDİNDEN ÖNCEKİ HUZURSUZLUKLARI PÜRÜZLERİ EĞRİLİKLERİ YOK EDER; KENDİNDEN SONRAKİ DAVRANIŞLARI İSTİKAMETE SOKAR…

Bizi Yaratıcımıza yaklaştırmayan hiçbir sözün ve hareketin ömrümüze faydası dokunmaz. Zira ömür değerini ondan alır. NAMAZDA RABBİYLE KONUŞAN BİR KULDAN DAHA KUVVETLİ BİR İNSAN YOKTUR… Gönlünün derinliklerinden gelerek dilinden dökülen samimi dualarla sadece O’ndan (C.C.) istemeyi şiar edinmiş kuldan DAHA HÜR İNSAN OLAMAZ…

Şu hassas nokta da dikkatten kaçmamalıdır ki:

İBADETLERİ YAPARKEN NEFSİN ZORLANMALARI ve ŞEYTANIN VESVESELERİ İLE GELEN SIKINTILAR KALBİ OLGUNLAŞTIRIP İMANIN MÜKEMMELE ERMESİNE ZEMİN HAZIRLAR..

KENDİNE VERİLEN ÖMÜR NİMETİNİ –BAHANELER İLE BİTİRENLERDEN- OLMAMAK İÇİN KÂİNATIN EFENDİSİ OLAN RASULULLAH’IN (S.A.V.) MÜJDESİNE KULAK VERELİM:

“ÖMRÜ UZUN AMELİ GÜZEL OLAN KİMSEYE NE MUTLU!”