Çoğalırken ceplerimde hüzün adına birikmiş kelimeler, kendimi şehrin hangi yükseltisinden atabilirim diye aranırken bir sahil dinginliğinde buluyorum küçük bedenimi. Yazdan kalma tozlu bir şezlong, sanki denize girecekmiş gibi soyunmuş bir iskele ve üstünde nasıl düşülürü test eden ben… düşemedim gecelerden gündüze, uzandığım her ışığın gözkapakları devriliverdi üstüme… cambazlığımla ters yüz etsem de zamanı sıyırıp atamadım omzumdaki bekleyişlerin ağırlığını.ceplerimi boşaltıyorum. Sol omzumdaki melek fısıldıyor kulağıma “az kaldı”… evet diyorum meleğe az (k)aldı…

Sabrımın son nefesini çekip, gözlerimin feriyle söndürmüşken, son gücümü umut kapım kapanmasın diye katlayıp katlayıp menteşelere sıkıştırmışken ve artık cehennemden bozma bir zaman dilimine sürgün edildiğime tamamen ikna olmuşken bir melek fısıldıyor kulağıma “az kaldı”…. Evet diyorum meleğe az kaldı(m) ….

Azları topluyorum şimdilerde çok olabilmek için…..

Biliyorum “az kaldı”…..

"Azları topluyorum şimdilerde çok olabilmek için….."

Güzelmiş; teşekkürler.