Ateş, su, ve ahlak bir yolda buluşmuşlar.Tanıştıktan sonra bir muhabbete tutuşmuşlar. Başlamışlar kendilerini tanıtmaya...

 Ateş başlamış söze.
 Bendeniz ateş: Ben demiş aşığım dır, kimi zaman karanlıklarda, kimi zaman soğuklarda ısınmaya sebebim. Kimi zaman güneşim, kimi zaman bir kor parçasıyım yakarım hoşuma gitmediğinde önüme ne gelirse. Çok iyiyimdir. Benden çok kere istifade edilebilir der ve ekler ateş; Fakat bir sinirlenirsem, yakarım etrafımda ne varsa kimi zaman yangın olurum ansızın yakalarım en boş anlarda der. Onun için benimle aranızı iyi tutun..

 Su başlar söze bu sefer,
 Bendeniz der, Su: Hayat kaynağıyımdır.Yokluğum çok kötüdür. Ben olmazsam yaşayamaz mahlukat. Her hayatta ben varım der. Benim olduğum yerde hayat vardır der. Sonra başlar ateşin yaptığı gibi zararlarından bahsetmeye.

 Fakat der ben bir kızarsam sel olurum bazen, bazen bir fırınayla gelirim ne varsa yutarım der. Onun için benle de aranızı iyi tutun..

 Sıra gelir ahlaka.
 Bendeniz ahlak: Hayat düzeninde benim yeim başkadır der. Benim hiç bir kötülüğüm yoktur. Kimseyi de tehdit etmem ben.

 Sonra ateş girer söze
-Ben bu arkadaşlığı çok sevdim der. Hani olurda bir gün birbimizi kaybedersek nasıl buluşacağız? diye sorar.

 Su derki beni kaybederseniz eğer bir yağmur gördüğünüzde sakın kaçmayın yaklaşın ben mutlaka orada olurum der.

 Ateş derki beni kaybederseniz eğer bir duman görürseniz,bir sıcaklık hissederseniz hemen gelin bende orada olurum der.

 Sıra gelir ahlaka, söylediği söz çok manidardır.

 Siz siz olun beni sakın kaybetmeyin der. EĞER BENİ BİR DEFA KAYBEDERSENİZ BİR DAHA BULMANIZ MÜMKÜN OLMAYABİLİR......