Atatürkün Yazdığı Şiirler Tuna
Gafil hangi üç asır hangi on asır
Tuna ezelden Türk diyarıdır.
Bilinen tarihler söylememiş bunu
Kalkıyor örtüler örtülen doğacak
Dinleyin sesini doğan tarihin
Aydınlıkta karaltılı şafak
Yalan tarihi gömüp doğru tarihe gidin!
Nehirlerdir Türkün şaşmaz yol mühendisleri
Her nehir Türk’ü bilir her nehri
Tuna’nın da kıyısından gitti eski türk
Geçti eski Türk Tunayı da yararak
Kaç defa hangi defa? Sormayınız nafile.
Bilmez tarih bile.
Tarih çocuk güdük tarih güdük
Sökün büyük pek büyük.
Sayılmaz sayılmaz bu sökün
O kadar çok Tunadan geçtiği günler Türkün.
Tunanın yalnız üst ve alt illeri değil
Tunanın üstü de altı da yer.
Dipdiri ve ölmez bir Türk vatanıdır.
Tunanın üstünü yaptı vatan Türk
Bakarak akarak yararak geçti
Tunanın altını kabristan yaptı.
Tunayla ruh oldu dipte yatan Türk.
Tunanın sisden ve güneşten yorganı.
Topraktan ve çakıldan yatağı ile
Akıyor “Türk’e vatanım” diye.
Derindir görünmez Tunanın dibi
Türk coşkun Tuna gibi Tuna coşkun Türk gibi.
Tuna yalnız vatan değil yeni ufuklara
Türk’ü götüren eski bir Tuna
Adam da ilk adamdır.
Adam ile yaratıcı
“Yaradan” dediğimiz yaratan adamdı.
İnsanlar tazelenir mekanlar ihtiyarlar.
Nesiller kaynaşıyor coğrafya küçülüyor
Bırakılan yer göçtü.
Bırakana göç düştü.
Adamlar: “Haydin” dedi.
Alpler “Hoş geldin” dedi.


-------------------


İnsan
Gelenler adamdı buldukları insandı
İnsan yalnız Tanrının yarattığı mâhluk
İnsan mâhluktan adam insandan çıktı.
Tanrının insanı yer ve içer.
İnsanın adamı düşünür ve yaratır.


---------------------------------


Oğuz Oğulları
Asyanın ortasında Oğuz oğulları
Avrupanın Alplerinde Oğuz torunları
Doğudan çıkan biz batıda yine biz
Nerede olsa ne olsa kendimizi biliriz.
Hep insanlar kendilerini bilseler
Bilinir o zaman ki hep biziz.
Türk sadece bir milletin adı değil
Türk bütün adamların birliğidir.
Ey birbirine diş bileyen yığınlar
Ey yığın yığın insan gafletleri
Yırtılmış gözlerdeki gafletten perde
Dünya o zaman görecek hakikat nerede?
Hakikat nerede?

--------------------------


Bir Askerin Mezarına
(Harbiye talebesi iken yazmıştır.)
Şurada kabrin üzerinde konulmuş bir
Beyaz taş var onun altında bayraklar
Temevvüç ederken kelleler uçuşurken…
Celâdeti tâbân olurken aldığı cerîhai mevt
İle bu âlemi hîçîye vedâ etmiş bir
Asker yatıyor…
Onun hâbı istirahate çekildiği şu
Makberin üzerine rüfekası eşki teessür döktüler.
Kadınlar dümü rizi mâtem oldular. İhtiyarlar
Nâle eylediler çocuklar ağladılar.
Şu söğüt ağacının nim setreylediği senin
Mezarın üzerine bir zırh başlık ile kılıç hak
Olunmuştur. İşte orası o kahramanı muhteremin
Câyi istirahatidir. Ne mutlu ki hâki pâye vatan
Ona nâilini intizar olmuş!…

--------------------------

Beşike Hadisesi İçin
(Sinop 25 Kânunu Evvel 321 (1905) )
Çıkıyor gönüllere istimdadı
Sâmiamda vatanın feryâdı
Çıkıyor gönüllere istimdadı
Yaralı bir ananın evlâdı
Etmesin mi anaya imdadı?
Rumeli can veriyor yok mu ilaç.
Edelim sıhhatini istimzaç;
Etmeyelim kimseyi izaç?
Zırhlılar her yeri tehdit ediyor
Makedonya bunu tes’it ediyor.
İnkırazı bize teyit ediyor.
Yemenin purişi malumu cihan
Ne için eyledi millet isyân?
Zulme ister mi bu yoldan burhan
Turuşkalar bile aldı meydan
Hani kânun-u adaâlet nerede?
Mülk-ü millette himâye saadet nerede?
Haricen mülk-ü himaye nerede?
Bizde evvelki şecaat nerede?
Gelse Ertuğrul şöhret-i pervas
Eder elbette tahayyür ibraz
Vatanın feyzine kâdir olamaz
Yeniden fethine verseydi cevâz…
Yıldırım görse şu ahvâlimizi
Ateş kahrı yakar hâlimizi
Af eder mi bizim efâlimizi
Mahveder cumle-i emsâlimizi
Ey büyük Fâtih’i İstanbul’un…
Bu revş olmadı mı makbulün
Sây ile toplanılan mahsulün
Berhava oldu fakat meçhulün…
Yazık oldu Vatana âh yazık…
Her ağızdan çıkıyor: Eyvâh yazık!
Acısın bizlere âh yazık!

--------------------------------

Kaside-i İstibdat Yahut Kırmızı İzler
(Şanlı Ordu Gazetesi : 24 Kasım 1908 )
Bir köhne kadit parçası bir çehrei menhus
Zulmetler içinde mütereddit mütelâşi
Daim mütefekkir görünen kendine mahsus
Efkârı sakimane ile âleme karşı
Ateş saçarak etmede her gün bizi tehdit
Âmali harisanesini eyledi tezyit…
Gördükçe bu mazlumlarını sinesi mağrur
Tırnaklarını aileler kalbine saplar;
Mağdurlarının her biri bir kûşede ağlar
Katlandı vatan görmeğe evlâdını makhur…
Birçoklarımız mahpes-ü menfada süründük.
Ey gazii mecruhu vega dideye döndük.
Ey kanlı eliyle vatan âmaline hail
Ey enmilei sürbu cinayata delâil
Teşkil eden ey köhne kadit katili efkâr
Ey katili şübbanı vatan katili ahrar
Ey varlığı bir millet için bâdii zillet.
Ey çehresi ifrite veren dehşeti vahşet
Zindanları menfaları mahpesleri doldur
Ziniciri esaretle bütün hisleri dondur.
Tesmimi nefes nefyi ebet sonra denizler
Her girdiğin evlerde durur kırmızı izler…
Kâbusi hiyanetle vatan can çekişirken
Âtimizi dendanı harisin kemirirken
Bir gün Rumeli dağları envara boyandı;
Hürriyetin enfası ile herkes uyandı.

-------------------------------

Hayat Serenadı
(Verlaine’den Çeviri – Salih Bozok’a Sofya’dan gönderilen mektup)
Hayat kısadır
Biraz hayal
Biraz aşk
Ve sonra Allah’a ısmarladık.
Hayat boştur
Biraz kin
Biraz ümit
Ve sonra Allah’a ısmarladık.


-------------------