Nazımın geçtiği bir kraliçe var ne güzel. Elinde büyüdüm sayılır. Tarafından hayli şımartılmışlığım, pışpışlanmışlığım, korunup kollanmışlığım vardır. Kime karşı? Anneme, babama karşı. Hap kadardım ama afacanlıklarım dev adamlar gibiydi. Pataklanacak noktalara geldiğimde eteği altına saklanırdım: "Dokunmayın" talimatı verirdi, buzul olurdu bizimkiler. Anamın hocası, ustası, rol modeli. Bir çömeze laf mı geçiremeyecek. Babam zaten kıyamazdı ama zevahir kurtarmak için "dua et Müzeyyen halana" derdi.

'Sefire de oldum'
Sohbetlerimizden birindeyiz yine. Öncekilerden tek farkı sağlığı sağlam değil Müzeyyen Halanın. Zor duyuyor, zor anlıyor, zor konuşuyor. Yine de meram anlatmak da, makara kukara yapmakta, şaşırtmakta üstüne yok. Son görüşmemizde kekeliyor, yardım edince de kızıyordu. Alışkınım yahu. Ben küçükken de kekemeydim. Nazara geldimdi. Bir sabah bir kalktım konuşamıyorum. Pepeliyorum. Çok uzun süre geçmedi. Sadece şarkı söylerken düzgün çıkıyor. Bir şey isteyeceğim zaman mecburen şarkı söyleyerek istiyordum anlaşılsın diye. Hicaz melodiyle tuzluk istiyordum annemden. Sonra yine ansızın açıldı dilim. Şimdi çocukluk günlerime döndüm, pepeliyorum. Belimin ağrısı da 60 yıl sonra çıktı ortaya.

60 yıl mı?
3 katın penceresinden attım kendimi aşağıya. Kömürlüğe düştüm.

İntihar ettin yani?
Kurtulmak istedim. Hayattan da, o adamdan da, ailesinden de.

Adam kimdi?
(Feraye'yi gösteriyor) Bunun babasıydı işte. Ercüment. Galatasaray'da top oynardı. 2 sene Ankara'da dolaştık. Sonra İstanbul'a yollamaya kalktı beni. Ailesi istememişmiş güya. Ben de kıydım kendime.

Büyük aşk büyük kavgadır derler.
Ne aşkı be Savaşım? Öyle kimselere vurulmadım, âşık olmadım. Hep adamlar musallat oldu bana. Bir defa aşık oldum, Suudi Arabistan sefiriydi. Evlendik sefire oldum. Ben şarkıcıyım diye hükümeti istemedi, ayırdı bizi.

Bursa'da mı keşfedildin?
Yok İstanbul'da. Ailece Bursa'dan Üsküdar'a taşındık. Tam 1931'di. Üsküdar Musiki Cemiyeti'ne girdim. Kimler yok ki? Yesari Asım Arsoy, Selahattin Pınar, Mustafa Nâfiz Irmak, Osman Nihat Akın, Sadettin Kaynak. 1 sene sonra da radyoya girdim. 14-15 ancak varım. Safiye Ayla da orada. Mesut Cemil Bey kurduydu.

Ata'yla dans ettim, eşim kıskandı

Atatürk'e de okumuşsun değil mi?
Vefatından 2 yıl önceydi. Ben o zaman ilk eşimle, Ali Senar'la evliyim. Kocaman bir araba geldi eve. Böyle siyah, yakışıklı bir şoför, zabitler. Bir de baktım Dolmabahçe Sarayı'na gelmişiz. Ben daha orada yere yığılacaktım heyecandan. Bir salona girdik, silme dolu. Kocaman masalar, etrafında generaller, politikacılar, yazarlar. O tam ortada. Güneş gibi parlıyor. Eliyle işaret etti, 'gel' dedi. Sağ yamacına oturttu beni. Repertuar defterimi aldı. Tam 600 şarkı var. 3-4 tanesini işaretledi, bunları oku dedi.

Neydi ilk şarkı?
Mâni oluyor halimi tâkrire hicâbım/ Üzme yetişir üzme firâkınla harabım...

Allah, Tatyos Efendi'den hem de.
Bak velede, nasıl biliyorsun sen bu işleri?

Biz de anamızın yamacında yetiştik abla.
Şarkıları benimle birlikte okdu. En çok da Cana Rakibi handan edersin şarkısını beğendi. Sonra 'geç oldu' deyip kalktık. Defterim de Atatürk'te kaldı. Yolda kocamla da kavga ettik. Kıskanmış. Eve gelince üstüme yürürdü, annemi tartakladı ben de kafasına vazoyu geçirdim. Bir defasında da "Atatürk'le dans ettim" diye kavga ettik. Sonra da ayrıldık zaten.