Cemal Paşa
1898 yılındayız..Serez fırka kumandanı Mehmet Paşa nın yeğeni ile Erkanıharp Kolağası Cemal Beyin düğünü yapılıyor. Düğün günü akşamı genç güvey yatak odasında belinden çıkardığı tabancasını baş ucuna koyuyuor. Genç gelin masum bakışlarını hayretle kocasına çeviriyor.Kocası tebessümle:

-Benim güzel Venüsüm,kocanın hayatı işte bu silahın ucuna bağlı...Bizlerin akıbeti,alnımızı süsliyecek dört kurşundur.Asker kızı ve karısı olduğunu, asker anası olacağını hiç hatırından çıkarma! Kolağası Cemal Bey böyle evlendi...

1904 yılındayız. Genç karı koca Selaniktedirler. Erkanıharp binbaşısı Cemal Bey İttihak ve Terakkinin gizli teşkilatında merkezi umumi azasıdır. Ordu ile cemiyet arasındaki irtibat işleri arasında karısını ve iki evladını ihmal etmektedir.Vatan uğrunda cereyan eden mücadelenin gizli tutulması mecburiyeti, aile hayatında tahammül edilmez gerginliklere sebep olmaktadır.Genç kadın kocasının bu ihmallerinin sebebini başka kadınlar sanıyordu. Nihayet birgün öğle yemeğinde Cemal Bey in anası kadar sevdiği ablası Şadiye Hanım kardeşine hayatına çekidüzen vermesini, genç karısını iki çocuğunu ihmal etmesinin doğru olmayacağını ciddiyetle ihtar eder.Cemal Bey henüz yemeğine el sürmemiştir.Hiddetle yerinden fırlar:

-Abla,ben öyle bir sevdaya tutuldum ki onun uğrunda karımı,çocuklarımı,kendimi ve hepinizi gözümü kırpmadan fedaya hazırım. Bunu böyle bilesiniz! Cevabın serahati karşısında yapılacak hiçbirşey yoktur.Kocasının bu sözlerini merdiven başında duyan
genç kadın bütün hakikatı anlamıştır.O günden sonra Cemal Bey siyasi hayatının bütün yorgunluklarını kendisini her hususta anlayan karısının hazırladığı sıcak yuvada çıkarabilmiştir. Cemal Bey ailesine bu telkini vererek yaşadı. 22 Temmuz 1922 akşam saat onbuçukta Tiflis sokaklarını süpüren bir yaylım ateş Cemal Paşa ile yaverleri Nusret ve Süreyya Beyleri şehadet rütbesine yükseltti.Tiflis şehitlerinin kırkıncı günü mevlüdü okunurken Türk İstiklal ordusu Dumlupınar sırtlarından eşsiz zaferlerinin son meyvalarını toplamak üzere Akdeniz istikametinde ileri atılıyordu. Cemal Paşa ve arkadaşları için en güzel mevlüt,Türk Askerinin "Allah;Allah" naraları oldu. Büyük inkilapçı,vefakar Atatürk,inkilap arkadaşını Rus toprağında bırakmadı. CemalPaşa ve Nusret ve Süreyya beyler Erzurum Şehitliğinde vatan topraklarının ebedi nöbetini tutmaktadırlar.

23 Temmuz 1908... Selanik,hürriyet ilanının sevinci içerisinde..İttihak ve Terakki erkanı omuzlar üzerinde mitingden mitinge taşınıyor.Cemal Bey akşama doğru bitkin bir halde evine girerken bu kez ev halkının tebrikleri ile karşılaşıyor. Cemal Bey karısına dönüyor:

-Canım ne oldu ki bu kadar seviniyorsunuz?Bu tebrikler neden?

Hürriyet kahramanlarından birisine sahip olmanın gururu ile gözleri parlayan genç karısı hemen atılır:

-Aman beyin nasıl sevinmeyelim..Sayenizde hürriyet ilan olundu,millet kurtuldu,artık sürgün,hapis,ölüm korkusu bitti,rahat yaşayacağız..

Cemal bey bir müddet sustu,sonra gözlerini kucağındaki yavrusuna indirdi:

-Yanılıyorsun Venüsüm,dedi.Asıl felaketler,harpler,isyanlar, suikastler, ölüm tehlikeleri hep bundan sonra başlayacak.Eğerkucağımdaki şu yavrunun torunu bir gün bu memlekette rahat yaşarsa, ben ve arkadaşlarım,bu gün için ancak o zaman tebrike layık olabiliriz. Cemal Beyin çocukları henüz torun sahibi olmadılar. En yaşlı torunu 25 yaşındadır.

Teşekkürler.

teşekkürler.