Asyada Yaşayan Hayvanlar
--------------------------------------------------------------------------------
ALTIN MAYMUN (Rhinopithecus roxellanae)
55-85 cm. uzunluğundan başka 60 cm.lik de bir kuyruğu olan bu maymun, Çin'in dağ ormanlarında yaşar. Dişisi, erkeğinden biraz daha küçüktür. Kışın, 70 bireylik bir grupla ormanlarda yiyecek arar. Genellikle besin maddelerinin bol bulunduğu yazın ise, grubun sayısı 300'e kadar çıkar. Bölgede neredeyse 1000 yıldır uzun tüyleri nedeniyle avlanan bu maymunların postu kürklü giysilerin yapımında kullanılmaktadır. Günümüzde de yaşam alanının giderek sınırlanması nedeniyle başka bir tehlikeyle karşılaşmıştır. Vahşi ortamı dışında, örneğin hayvanat bahçelerinde pek uzun yaşayamayan bu primatın 3000-4000 kadar örneği kalmıştır...
ASYA TAPİRİ (Tapirus indicus)
Malaya tapiri adı da verilen bu tür, Malakka Yarımadası'nda ve kuzeyde Burma'ya kadar olan bölgelerde yaşar. Omuz hizasında boyu 1.30 m, ağırlığı 300 kg.'dır. Rengi kısmen kirli bir beyaz, kısmen siyah ya da siyahımsıdır. Sulak yerlerde yaşamaktan hoşlanırlar. Bataklıklar veya akarsu boyları toplu olarak bulundukları yerlerdir. Asya tapiri çoğu zaman geceleri hareket halinde olur. İyi bir yüzücüdür. Genellikle yalnız yaşar, ama üreme mevsiminde eş bulur. Dişi, her batında bir yavru yapar. Yaprak, ot, su bitkisi ve düşmüş meyvelerle beslenir...
ASYA FİLİ (Elephas maximus)
Asya fili, Afrika filine oranla daha küçük olur (en fazla 3 m.). Kulakları daha ufak, üçgenimsi, hortumunun ucu tek loptur. Erkeklerin savunma dişleri ince, uzun ve Afrika filinkinden daha hafiftir. Azı dişlerindeki kabartılar uzun şerit şeklindedir. Fillerin renkleri açık gri ile siyah arasında değişir. Doğada serbest olarak dolaşan bir fil günde 500 kg. kadar taze ot yer. Filin ömrü yaklaşık olarak 85 yıl gebelik süresi 21,5 aydır. Hayvanat bahçelerinde de üreyebilir. Yeni doğan fil yavrusu 1 metre boyunda 100 kg. ağırlığındadır. Asya fili işe daha yatkın ve yumuşak huyludur.
ÇİN BAYKUŞU (Ketupa blakistoni)
Boyu 70 cm, kanat açıklığı 1.80 m. olan bu baykuşun ağırlığı 3-4 kg. kadardır. Tıpkı deniz kartalları gibi, suda yüzen bir balık gördüklerinde pike yapıp dalarak balığı yakalayabilirler. Çin, Mançurya, Kore ve Japonya'nın hemen her yerinde görülen bu baykuşun özellikle Hokkaido Adası’ndaki sayısı giderek azalmıştır. Bunun nedeni, insan nüfusunun giderek artmasıdır. Genellikle çift yaşarlar; dişi her keresinde 2-3 yumurta bırakır...
HİNT BUFFALOSU (Bubalus Arnee)
Borneo Adası dahil tüm güney ve Güneydoğu Asya'da yaşayan bu hayvanın yüksekliği 1.80 m, ağırlığı ise 800-850 kg'dır. Göl ve nehir kıyılarında çiftler halinde dolaşırlar. Her çiftin kendi bölgesi vardır. Dişi, her batında bir yavru doğurur ve yavru doğumdan yarım saat sonra ayakları üzerine dikilir. Anne, altı ay boyunca yavrusunu emzirir. Ot, tohum, bambu yaprağı ve su bitkileriyle beslenir. Genellikle sabahın erken saatlerinde ve öğleden sonra besin aramaya çıkar. Günün geri kalan bölümünü su içinde serinleyerek geçirir. Vahşi Hint buffalosu, fillerin bile korktuğu tehlikeli ve saldırgan bir hayvandır. Bengal kaplanı bile, boynuzlarından ürktüğü için ona saldırmaz. Evcilleştirilen buffalolar ise inek ve öküz gibi köylülerin en yakın yardımcısı olurlar...
DEV JAPON SEMENDERİ (Megalobatrachus japonicus)
Japonya'nın Hondo ve Kyushu Adaları'daki dağlık bölgelerde bulunan akarsularda yaşayan bu hayvanın uzunluğu 1.50 m'dir. Yeryüzündeki en iri amfibi türlerinden biridir. Bütün ömrünü suyun içinde geçirir ye balık, örümcek, kabuklu hayvanlar, kurtçuk, böcek ve larva avlayarak beslenir. Üreme mevsiminde suyun daha hızlı ve oksijen miktarının daha yüksek olduğu bölgelere çekilirler. Dişi semender ağustos ve eylül aylarında yumurtalarını suya bırakırlar ve bu yumurtalar erkek tarafından döllenir. Yumurtalar iki ay sonra açılır ve 3 yıllık bir metamorfoz döneminin sonunda yavru semenderlerin boyu 20 cm'e ulaşır. Japon semenderleri 40-60 yıl kadar yaşarlar. Bazı örneklerinin 82'i yaşına kadar yaşadıkları görülmüştür. Japonya'da bu hayvan "özel doğa şaheseri" olarak kabul edilmekte ve korunmaktadır.
ASYA KÖPEĞİ (Cuon alpinus)
Güney Sibirya, Çin, Orta Asya, Sumatra ve Java adalarında görülen bu güçlü etoburun kuyruk dahil uzunluğu 1.50 m, ağırlığı 20 kg'dır. Deniz seviyesinden 4000 m. yükseklikteki dağ ormanlarıında yaşarlar. Gündüz ve gece grup halinde avlanırlar. Geyik, vahşi keçi, sürüngen, böcek ve kara kabuklularıyla beslenirler. Dişi köpek, genellikle yükseklerdeki mağaralarda her keresinde 2-9 yavru doğurur. Doğumdan sonra yavrular bir yıl boyunca annenin yanından ayrılmazlar. Asya köpekleri grup halinde yaşarken belli bir liderleri yoktur. Bu nedenle grup içinde bol miktarda kavga görülür. Sayıları iyice azalan bu hayvan şu anda koruma altındadır.
DALMAÇYA PELİKANI (Pelecanus crispus)
Uzunluğu 1.60-1.80 m, kanat açıklığı 2.90-3.40 m. olan bu pelikan Güneydoğu Avrupa ve Orta Asya'da yaşar. Tercih ettiği bölgeler, sulak ve otlak arazilerdir. Pelikan türlerinin en irisi olan bu kuş, bir zamanlar Tuna kıyılarında milyonlarca sayıdaydı. Ama bugün, 1500'den az kaldığı tahmin edilmektedir. Bunun nedeni de, kuşların yerleşim bölgelerin insanlar tarafında sanayi alanlarına çevrilmesidir.
FİLİPİN KARTALI (Pithechophaga jefferyi)
Filipinlerin balta girmemiş ormanlarında yaşayan bu iri kuşun kanatları açıldığında 2 m'yi bulur. Yaşadığı bölgedeki maymunların, deyim yerindeyse kabusudur. Yuvalarını yüksek ağaçların tepelerine kurarlar. Dişi, her keresinde bir yumurta yapar ve kuluçka döneminde erkek tarafından beslenir. Yavrular uzun süre anne ve baba tarafından beslenirler. Bu kartalların sayısı günümüzde 400’e kadar düşmüştür. Bunun nedeni, bu kuşun çiftçiler tarafından sık sık avlanmasıdır...
SULKAN (CÜCE PİKA) (Ochotna pusula)
Kazakistan ve Rusya'nın kurak bölgelerinde yaşayan bu hayvanın uzunluğu 15 cm. kadardır. Genellikle tavşana benzer ama kuyruğu çok kısadır. Çıkardığı ses nedeniyle halk arasında "ıslık çalan tavşan" diye da adlandırılır. Koloniler halinde yerin 40 cm. derinliğine kazdıkları galerilerde yaşarlar. Dişi cüce pika, yılda 2-4 kez 7 ile 13 yavru dünyaya getirir. Bu hayvanlar ot ve yaprak ile beslenirler ve yuvalarında 8 kiloya yakın ot depolarlar. Geçmişleri 44 milyon yıl öncesine giden cüce pikaların çok gelişmiş bir duyma ve görme yetenekleri vardır.
AVCI YILAN (Xenochrophis piscator)
Hindistan, Assam, Güney Çin, Formosa Adası, Endonezya w Malakka Yarımadası'nda yaşayan bu yılanın uzunluğu yaklaş 46-100 cm'dir. Sulama kanalları ve akarsu kıyılarında dolaşan avcı yılanın en belirgin özelliği, başıyla sırtının birleştiği noktada siyah renkte üçgen bir işaretin bulunmasıdır. Gözleri diğer yılanlara göre daha ufaktır ve yuvarlak göz bebekleri vardır. Çok hareketli bir hayvan olduğu için, gecelerin yanı sıra gündüzleri de avlanmaya çıkar. Genellikle balık ve küçük amfibileri avlayarak beslenir ama, zaman zaman kendisinden küçük yılanlara da saldırdığı olur. Oldukça saldırgan bir yılan türüdür. Kendisine yaklaşanları ısırır. Dişi yumurtalarını su kenarındaki yaprakların altına bırakır.
HİNT LEYLEĞİ (Xenorhynchus asiaticus)
Genel olarak Hint Yarımadasında yaşayan bu hayvana Yeni Gine ve Avustralya'da da rastlanır. Boyunun yüksekliği 1.70 m, uzunluğu ise 1.35 m.'dir. Göl ve nehir kıyılarında dolaşır. Yumurtlama döneminde bu hayvanlar çok sinirli olurlar ve kendi egemenlik bölgelerine giren diğer hayvanlara karşı saldırganlaşırlar. Dişi ve erkek ortaklaşa bir çalışma sonunda yuvayı yüksek ağaçların tepesindeki dallar üzerinde kurarlar. Dişi her keresinde 3-5 yumurta yapar ve onların üzerine ortaklaşa kuluçkaya yatarlar. Hint leylekleri balık, küçük sürüngen ve böcek ile beslenirler.
GECE MAYMUNU (Tarsius bancanus)
Sumatra, Borneo, Slawezi adalarının tropikal ormanlarında yaşayan bu maymun, adını, geceleri dolaştığı için almıştır. Baykuş gibi çok büyük göz sahiptir. Boyunun uzunluğu 12-14 cm, kuyruğu ise 20 cm'dir. Daldan dala atlamak için kuyruğunu kullanır. Gün boyunca ağaç tepelerinde uyuklayan bu hayvan gece böcek ve kurtçuk avına çıkar. Diğer primat olduğu gibi, dişi her batında tek yavru doğurur ve altı ay boyunca onu emzirir.
BRAHMA KELEBEĞİ (Brahmaea wallichii)
Çok özel renk ve desenli kanatlara sahip olan bu hayvanın boyu, kanatları açıkken 15 cm'dir. Tropikal Asya'nın tüm ormanlarında yaşar. Gece boyunca ağaçlardan ağaçlara dolaşan bu hayvanın larvasının ilk aşamalarında arka kanatlarında 4 halka, ön kanatlarında ise iki halka bulunur. Larva halindeyken rengi yeşil ve sarıdır. Daha sonra değişik evrelerden geçer ve asıl rengi olan turuncu rengi alır.
MUNTJAK (Muntiacus muntjak)
Bütün Güney ve Güneydoğu Asya ile Bali Adası’nda yaşayan küçük bir geyik türüdür. Yüksekliği 50 cm, ağırlığı 18 kg.dır. Erkeğinin 15 cm. uzunluğunda tek çatallı boynuzu vardır. Dişisinin boynuzları yoktur. Çok düşmanı olduğu için geceleri ot, ağaç dalı ve yere düşmüş meyve arar. Dişisi, her batında bir, ender olarak iki yavru yapar. Yavru, birkaç gün içinde ayağa kalkar ve annesini izler. Bu geyiğin alnındaki bir bezeden salgıladığı sıvı, yerinin kolayca bulunmasına neden olur.
TIRNAKSIZ GEKO (Teratoscincus scincus)
Orta Asya'da yaşayan bu geko, genellikle küçük ağaçların ve otların arasında dolaşır. En tipik özelliği tırnaklarının olmamasıdır. Uzunluğu 80 cm. olan bu hayvan gün boyunca yuvasında dinlenir ve akşamları çıkıp örümcek ve küçük böcekleri avlar. Haziran ayında dişi geko, 2 yumurta yapar ve yavrular yumurtadan birkaç hafta sonra çıkarlar. Gekoların geçmişinin 150 milyon yıl öncesine kadar gittiği tahmin edilmektedir. Bu hayvanlar 83 aileye ve 670 alt türe ayrılırlar. Teratoscincus türü genellikle 4 alt türe ayrılır ve tümü Orta ve Güney Asya'nın yarı kurak bölgelerinde yaşarlar. Timsahlarla birlikte gekolar ses çıkarmayı başaran tek sürüngenlerdir.
BOBAK (Marmota bobac)
Orta Asya'nın yarı çöl ve kurak topraklarında yaşayan bu kemirgen hayvanın uzunluğu yaklaşık 65 cm'dir. Aile bireylerinden oluşan kalabalık gruplar halinde yaşarlar. Bobaklar, yuvalarını genellikle yüksekçe bir tepenin üzerinde yaparlar. Böylece yağışlı günlerde yuvalarının içine sel sularının girmesini önlerler. Gündüzleri yiyecek aramaya çıkan bu hayvan, bitki kökleri, tohum, meyve, böcek ve kuş yumurtasıyla beslenir. Erkeğiyle birlikte yerin altına kazdığı yuvasında dişi her keresinde 12 yavru dünyaya getirir. Tüm aile kış aylarında, kuru çalı çırpıdan yaptıkları yuvalarının içinde kış uykusuna yatar. Bu uyku sırasında marmotların vücut ısısı 4-8 dereceye düşer. Normalde 16 olan nefes alma ritimleri ise dakikada 2-3'e iner.
BENGAL KAPLANI (Panthera tigris tigris)
Genel olarak otlaklarda, bataklık bölgelerde ya da ormanlarda yaşayan bu hayvan iyi bir yüzücüdür. Geceleri avlanır. Avları arasında geyik, yaban domuzu ve tavus gibi çeşitli hayvanlar yer alır. Gücünü yitirmemiş iri memelilerden uzak durmasına rağmen fillere ve yaban mandalarına saldırdığı gözlenmiştir. Bazen insanların yaşadığı yerlere yaklaşarak sığırlara saldırır. Avlanma yeteneğini yitirmiş yaşlı ya da yaralı kaplanlar ile yavruları olan dişiler kolay bir av olarak insanı seçerler. Erkekleri dişilerden iri olup, omuz yükseldikleri 1 m'ye varır. Kuyrukları 1m, toplam uzunluğu 3,2 m. dolaylarındadırlar. Ağırlığı 160-300 kg.dır. Sıcak bölgelerde yaşayan Bengal kaplanlarının belli bir üreme mevsimi yoktur. Soğuk bölgelerde ilkbaharda ürerler. Dişiler 113 gün süren bir gebelik süresinden sonra 2-3 yavru doğurur. Yavrular erişkine benzer desende tüylerle kaplıdır ve hemen hemen avlanmaya hazır oldukları iki yaşına kadar annelerinin yanında kalırlar. Dişi kaplan ancak yavruları geliştikten sonra yeniden ürer. Ortalama ömürleri 11 yıldır.
YEŞİL SAKSAĞAN (Cissa chiensis)
Himalayalar'dan Sumatra Adası'na kadar olan geniş bir coğrafyada yaşar. Sürekli hareket halinde, bir an bile yerinde duramayan, 40 cm.lik bir kuştur. Küçük kertenkele böcek ve örümceklerle beslenir. Yuvasını yosun ve bambu yapraklarıyla yapar. Dişi, her keresinde 3-5 yumurta bırakır.
ASYA KIZIL TİLKİSİ (Vulpes vulpes fulva)
Amerikan kızıl tilkisiyle benzerlik gösterir. Genel olarak küçük ve orta boyludurlar. Asya'nın en hemen her yerinde görülür. Kızıla çalan özel renklerinden dolayı bu adla anılırlar. Burunları ve kulakları uzun ve sivridir. Gövdeleri adi tilkiye oranla daha yuvarlak ve daha tüylüdür. Fare, böcek, salyangoz, yılan ve sıçan ile beslenirler. Tilkiler ancak kış mevsiminde çok acıktıklarında kümes hayvanlarına saldırırlar. Tilkiler genellikle ilkbahar ve kış sonunda çiftleşirler.
GÖZLÜKLÜ KOBRA (Naja naja)
Güneydoğu Asya'nın en ünlü ve en yaygın yılanı olan gözlüklü kobranın boynunun genişleme yeteneği öbür türlerden çok fazladır. Pakistan, Hindistan ve Seylan'da yaşayan bu türlerde başta gözlüğe benzer bir işaret vardır. Pek saldırgan olmamakla beraber ısırığı öldürücüdür. Erişkinlerin boyu 1-1.5 m. olan gözlüklü kobra, karanlıkta çok iyi görür. Özellikle fare, kuş ve yumurtalarıyla beslenir. Kışın çiftleşen bu tür ilkbaharda 1-2 düzine yumurta yaparlar. Dişi ile erkek ailelerini savunmak için bir arada kalırlar.
KÜÇÜK PANDA (Ailurus felgens)
Himalayalar'ın Nepal'den Assam'a kadar uzanan bölgelerinde yaşarlar. Uzunluğu 1.10 m. olmasına rağmen bunun 50 cm'si kuyruğudur. Parlak kırmızı renkte, sarı parıltılı, sık, yumuşak ve uzun tüylü, kedi büyüklüğünde bir hayvandır. Küçük hayvanları, böcekleri avlayarak beslenir, fakat meyve, kök ve yumurta da yer. Ağaçlara tırmanır. Genellikle bambu ormanlarında dolaştığı için en tercih ettiği yiyecek maddesi bambu tohumudur. Dişi her batında 1-4 yavru doğurur. Yavruların gözleri 7-9. günlerde açılır. Genellikle yalnız yaşayan ve çiftleşme döneminde eş bulan bir hayvandır. Yavrusunu bir yıl yuvada besler...
DEV KELEBEK (Attacus, edwardsii)
Hindistan ve SriLanka'da yaşayan bu kelebek, gece kelebekleri türünün en iri örneğidir. Sadece ön kanatlarının boyu 20 cm'yi bulur. Kanatlarını açtığında, üzerindeki şekil ve figürler birçok düşmanını ürkütür. Kanatlarının üzerinde yer alan dört fosforlu nokta, diğer hayvanlar tarafından göz sanılır ve onları kaçırtır. Işıkla değişen kanat renkleri, açık sarıdan koyu kahverengi-siyaha kadar bir skala gösterir. Bu kelebeğin erkekleri iki antene sahiptir. Bu antenleri sayesinde dişilerin varlığını anlarlar.
DENİZ TİMSAHI (Crocodylus poropus)
Endonezya, Filipinler, Yeni Gine ve Avustralya kıyılarında yaşar. İri ve uzun bir kafa yapısına sahiptir. Arka ayaklarının parmakları arasında perde bulunur. Uzunluğu 3-7 m. arasında değişir. Genellikle deniz çekildiği zaman avlanmaya çıkan bu timsah balık, kabuklu deniz hayvanları, kuş ve küçük memelileri avlayarak beslenir. Akrabası olan Nil timsahı gibi zaman zaman suyun dışına çıkar ve karadaki memeli hayvanlara saldırır. Derisi nedeniyle son zamanlarda sayısı iyice azalmıştır. Endonezya ve Filipinler hükümetleri bu hayvanı avlayan kaçakçılara karşı yoğun bir mücadele vermektedir.
BUSERO (Buceros bicornis)
Güneybatı Çin, Tayland ve Sumatra Adası'nda yaşayan bu kuşun en tipik özelliği dev bir gagaya sahip olmasıdır. Genellikle 3-5 üyelik aile bireylerinden oluşan gruplar halinde dolaşırlar. İncir, yere düşmüş meyve, ceviz yiyerek beslendiği gibi, küçük kertenkeleleri, kemirgenleri, yılanları da avlar. Yuvalarını yüksek ağaçların tepesine yaparlar. Dişi her keresinde 2 yumurta bırakır ve daha sonra düşmanlarına karşı yuvanın girişini çalı çırpı ile kapatır. Yavrular yumurtadan çıktıktan 14 gün sonra erkek busero kuşu gelip bu yuvanın kapısındaki güvenlik önlemini gagasıyla kaldırır.
DEV PANDA (Ailuropoda melanoleuka)
Çin’in Sı-çuan bölgesindeki çok sınırlı bir bölgede yaşayan bu hayvanın beyaz ve açık kızıl kahverengi tüyleri vardır. Yükseklerdeki ormanlarda yaşayan pandanın boyu 1.50 m, ağırlığı ise 75-160 kg arasındadır. Bambu filizleriyle beslenir. Ama bu arada, küçük balıkları, tavşanları da avlar. Yılın büyük bir bölümünü yalnız geçirir. Çok kısa süren çiftleşme döneminde eş bulur. Dişi, her batında sadece bir yavru doğurur ve 2-3 yıl onu yanından ayırmaz. Kışın karın altına yaptıkları yuvada kış uykusuna yatarlar. Nesli tükenmek üzere olan nadir bir hayvandır. Yüz tane kaldığı tahmin edilmektedir. Uluslar arası örgütlerin desteğiyle, bölgesinde sıkı bir korumaya alınmıştır…
KAR LEOPARI (Uncia uncia)
Türkistan dağlarında, Tibet'te, Aral ve Baykal Gölü civarında yaşayan bu güçlü etobur hayvanın ağırlığı 23-41 kg, uzunluğu ise 2,50 m.dir. Kuyruğunun uzunluğu ise bir metreyi geçer. Genellikle 3000-4000 m. yüksekte yaşar, ama kış aylarında daha aşağıya iner. Yalnız yaşar ve sadece kendi egemenlik alanında avlanır. Mağaralara yaptığı yuvasından avlanmak için geceleri çıkar. Vahşi keçi, vahşi domuz, tavşan, tavuk, iri kertenkeleleri ve geyik avlar. Dişi, her batında 1-5 yavru doğurur...
HİNT YAPRAK KELEBEĞİ (Kallima inachus)
Tüm Güneydoğu Asya ve Hint Yarımadası'nda görülen bu kelebeğin en tipik özelliği sonbaharda solmuş bir yaprağı anımsatmasıdır. Bu hayvan bu özelliğinden dolayı ağaçların üstü yerine daha rahat kamuflaja girebildiği toprakta dolaşmayı tercih eder. Toprakta dolaşması nedeniyle küçük böceklerle, kurtlarla ve larvalarla beslenir. Orta boy kelebekler kategorisindendir.
MAVİ TAVUSKUŞU (Pavo cristatus)
Anayurdu Hindistan ve Seylan ormanlarıdır. Sülüngiller ailesinin mensubu olan bu tür, yerleşik bir yapıya sahiptir. Kısa ve dayanıklı gagalarının yanı sıra güçlü tırnakları ve dayanıklı ayakları, tanelerle birlikte yiyeceklerinin başlıca bölümü-oluşturan kökleri, tomurcukları eşelemeye ve böcekleri kurtları topraktan çıkarmaya çok elverişlidir. Çiftleşme mevsiminde erkekler olağanüstü güzellikteki rengârenk tüylerini açarak dişileri çekmeye çalışırlar. Kuluçkaya dişi yatsa da bu hayvanlarda yavruların yetiştirilmesinden erkek ve dişi ortaklaşa sorumludur.
TİBET SIĞIRI (YAK) (Bos grunniens)
Orta Asya'nın yüksek yaylalarında, 6000 m. yüksekliklerde yaşar. Ağırlığı yarım ton kadardır. Burnu kılsız, boynuzları lir biçiminde ve bir metre uzunluğunda, fakat biraz ayrıktır. Bütün vücudu ve gerdanı yere kadar sarkan saçaklı kıllarla kaplıdır. Atınki gibi uzun kıllı kuyruğu vardır. Yak, omuz başında yüksekliği 1.80 m'yi bulan büyük bir sığırdır. Taşıt hayvanı olarak kullanılır. Etinden, sütünden ve yününden faydalanılır. Genellikle yalnız yaşar, ama üreme mevsiminde dişi için diğer erkeklerle dövüşürler... Tibet yaylalarında 300 yıl önce evcilleştirildiği tahmin edilen bu hayvanın sütünün tadı ekşi, ama çok besleyicidir. Vahşi yak, bugün tamamen yok olmuştur.
HİNT TİMSAHI (Gavialis gangeticus)
Hindistan ve Seylan'da çok yaygın olan Hint timsahı, Ganj, İndus, Mahanadi ve Brahmaputra nehirlerinin tatlı sularında yaşar. Su çekilince, ya kendini çamura gömer ya da daha elverişli bir yer bulmak için dolaşmaya başlar. Erişkinlerin uzunluğu yaklaşık 7 metreyi bulur. Hint timsahları genellikle kuş, balık ve küçük memelilerle beslenir ve insana çok saldırmazlar. Yağmur mevsiminde, sayıları 35-40 arasında değişen yumurtalarını kumlu ırmak kıyılarında kuma gömer. Yumurta yaklaşık 70 gün sonra çatlar ve içinden uzunluğu 25 cm.'i aşmayan bir timsah yavrusu çıkar. Hindistan'da kutsal bir hayvan olarak nitelenir.
MALAYA AYISI (Helarctos malayanus)
"Güneş ayısı" da denilen bu küçük ayı, Birmanya, Çin Hindi, Tayland, Malaya Yarımadası, Sumatra, Borneo ve Güney Çin'in bazı kesimlerinde ormanlarda bulunur. Tropikal yörelerdeyse dağlarda ve düzlüklerde yaşar. Rengi siyah olan bu tür, dünyadaki ayıların en küçüğüdür; boyu yaklaşık 1.20 m, ağırlığı 30-70 kg. arasındadır. Tıknaz ve güçlü bir hayvan olan Malaya ayısının tabanları birçok ayının tersine çıplaktır. Ağaçların üstündeki kırık ve eğilmiş dallardan kendine bir yuva kurar ve geceleri yaban arılarını yakalar. Karıncalar, Hindistan cevizinin yumuşak ucu, küçük kemirgenler, kuşlar ve meyveler diğer yiyecekleridir.
VAHŞİ ASYA EŞEĞİ (Equus prezevvalskii)
Bazı zoologlar tarafından ayrı bir tür kabul edilir. Ancak Afrika yaban eşeğinin coğrafi yönden ayrı bölgede, Asya'da yaşayan bir çeşididir. Güney Sibirya, Gobi Çölü, Kuzey Hindistan, Moğolistan, Afganistan, İran, Suriye, Irak ve Kuzey Arabistan düzlüklerinde yaşar. Kırmızımsı postunun sırtı boyunca kara bir çizgi uzanır. 1.45 m. yüksekliğinde, 350 kg. ağırlığında bir hayvandır. Erkek, kendine 5-15 dişilik bir harem kurar. Genellikle kuru ot, yaprak, bitki kökü yer. Suya çok düşkündür; bu nedenle, 3-4 gün susuz kalırsa ölür. Dişi, ilkbaharda yaklaşık 45 kg. gelen bir yavru doğurur. Soyu çok azaldığı için son yıllarda hayvanat bahçelerine alınan bu hayvan yeni ortamına çok zor uyum sağlamıştır.
JAPON TURNASI (Grus japonensis)
Japonya’nın Hokkaido Adası'nda yaşayan bu kuşun boyu 1.50 m, ağırlığı 10 kg'dir. 1952 yılında birdenbire ortadan kaybolan Japon turnası, son 15 yıl içinde yeniden görülmeye başlamıştır. Sayılarının 300 kadar olduğu tahmin edilen, çok özel bir ses çıkaran ve halk arasında “dans eden kuş" olarak adlandırılan bu hayvan Japonlar için kutsal sayıldığından 1892 yılından beri koruma altındadır. Bu kuşun figürü, bugünkü Japon Hava Yolları'nın (JAL) da simgesidir. Ayrıca, Japon ulusal içkisi sakenin şişelerinin üzerinde de bu kuşun resmi vardır.
HİNT GERGEDANI (Rhinoceros unicornis)
Tek boynuzlu olan Hint gergedanı, Assam, Nepal ve Hindistan’ın Bengal bölgesinde yaşar. Yetişkin bir hayvan, 2m boyunda ve 4 ton ağırlığındadır. Bambu ağaçlarının bulunduğu sulak bölgelerde dolaşır ve iyi bir yüzücüdür. Genel olarak çift yaşarlar. Yaşlı erkekler yalnızlığa terk edilir. Bambu dalları, tohum, ot, yeşil bitki ve su bitkileriyle beslenir. Dişi her batında 1, ender olarak 2 yavru doğurur. Geçmiş yıllarda boynuzlarının afrodizyak olduğuna inanılması nedeniyle bol miktarda avlanan bu hayvan günümüzde ulusal servet olarak koruma altına alınmıştır.
ORANGUTAN (Pongo pygmaeus)
Sumatra ve Borneo'nun 1500 m. yüksek bölgelerinde yaşayan bu hayvan, gorilden sonra en iri maymundur. Orangutanlar tutsak olarak yaşayamazlar. Çünkü insanlardaki hastalıkların çoğu, özellikle akciğer hastalıkları kolayca bu hayvanlara bulaşabilir. Ön ayaklarıyla dallara asılmayı çok severler. Böylece gövdeleri dimdik, sanki havada oturuyorlarmış gibi görünürler. Gece, ağaç üstünde, dallar ve yapraklarla yaptıkları bir düzlükte uyur, bu yuvayı her gece yeniler. Yağmur mevsiminde yapraklar onları yağışlardan korur. Boyu 1.80 m'yi, ağırlığı erkeklerde 100 kg'yi bulur. Kol açıklığı 160-210 cm. arasında değişir. Kolları çok kaslı ve güçlü, başparmakları küçüktür. En sevdikleri yiyecek, tropikal meyvelerdir. Dişinin 230 gün süren gebelik dönemi sonunda doğurduğu yavru, ilk iki yıl bütünüyle anaya bağımlıdır. 8 yaşında ergenliğe erişir, 12 yaşında çiftleşmeye hazır ölür ve 40 yaşına kadar yaşayabilirler.
ASYA BABUNU (Papio anubis)
Güney, Güneydoğu Asya'da yaşayan bu primatın erkeğinin boyu yaklaşık bir metre, ağırlığı ise 22-50 kg. arasındadır. Kuyruğunun uzunluğu 70 cm'yi bulur. Daha çok kayalıklarda dolaşan bu hayvan, 12-300 kişilik gruplar oluşturur. Meyve, ağaç kabuğu ve küçük omurgasızlarla beslenirler. Ancak, güçlü yetişkinler, keçilere ve küçük geyiklere de saldırırlar. Dişi, her keresinde bir yavru yapar ve onu iki ay karnına bağlı olarak taşır. Grup içinde gerçek bir hiyerarşi vardır; dişiler yiyecek ararken, erkekler güvenliği sağlar. Düşmana tüm erkekler aynı anda saldırdığı için leoparlar bile bu maymunlara bulaşmaktan çekinirler.
ARGALİ (Ovis ammon)
Çift tırnaklıların en büyük türlerinden bir tanesidir. Erkeklerin yüksekliği 1.25 m, ağırlığı ise 230 kg'dır. Dişi erkeğe oranla küçüktür ama boynuzları daha biçimlidir. Genellikle Altay Dağları'nda ve Batı Moğolistan'da yaşarlar. Bu vahşi keçi, ot, yeşillik ve ağaç yapraklarıyla beslenir. Dişi, her batında bir, ender olarak iki yavru doğurur. Argalinin evcil keçinin atası olduğu kabul edilmektedir...
ASYA PİTONU (Python molurus)
Hindistan, SriLanka, Birmanya, Güney Çin, Java Adası ve Malakka Yarımadası'nda yaşayan bu hayvanın uzunluğu 4-5 m.dir. Genellikle akşamüstleri ve gece av aramaya çıkar. Büyük kemirgenler, kuşlar ve sürüngenlerle beslenir. Diğer yılanlara da saldırmaktan kaçınmaz. Dişi, yumurtalarının üzerine kuluçkaya yatar ve onları kendi sıcaklığıyla korur. Yumurtalar açılıncaya kadar da kımıldamaz. Dev bir cüsseye sahip olan bu yılanın derisi yapışkan bir maddeyle kaplıdır. Gri ve sarıya çalan gri renginin üzerinde enlemesine çizgiler vardır. Yerleşim merkezlerinin yakınına pek yaklaşmaz. Dolayısıyla da insanlara pek zararı dokunmaz...
BORNEO MAYMUNU (Manfelarvatus)
Ağaç üzerinde yaşayan ve adalıların 'Hollandalı" anlamına 'Elanda" dediği bu maymun, ormanın suya yakın kısımlarını seçer. Yüzmesini bilir ve suyun içinde köpek gibi yol alır. Bir tehlike anında derhal suya dalar ve yarım dakika kadar sonra birkaç metre öteden suyun yüzüne çıkar. Öbür maymunlar kadar hareketli değildir. Bir dalın üzerinde uzun zaman sakin sakin oturduğu olur. Küçük sürüler halinde dolaşırlar. Çok ilginç bir burnu vardır. Burnun ucu erkekte çenenin altına kadar sarkar. Oldukça iridir, ortalama olarak 75 cm. uzunluğunda ve 20 kg. ağırlığındadır. Otçuldur, yaprak ve meyve ile beslenir. Dişiler de erkekler de oldukça kıskançtır. İhanete uğradıklarında vahşi bir tepki gösterirler.
SİNGAPUR GEKOSU (Gekko gecko)
Genellikle 40 cm'i bulan uzunluğuyla aynı ailenin diğer türlerinden daha uzun bir sürüngendir. Güney Doğu Asya'nın ve de özellikle Singapur Adası'nın ağaçlarında ve kayalık yörelerinde yaşar. Gündüzleri yuvalarına saklanan bu hayvanlar gece av aramaya çıkarlar. Oldukça gelişmiş tırnak yapılarıyla avlarını yakalarlar. Genel olarak böcek, örümcek, kırkayak, küçük fare ve daha küçük gekoları avlayarak beslenirler. Dişi geko her keresinde 2 yumurta yapar. Singapur'da yaşayan ve halk arasında "Tokai" adı verilen geko dışında diğer gekolar kesinlikle saldırgan değillerdir. Sadece Singapur gekosu sinirli bir kişilik gösterir ve kendine özgü bir ses çıkarır. Yerli halk, gekoların yeni doğan çocuklara şans getirdiğine inanır.
ENTEL MAYMUN (Presbytis entellus )
Pakistan, Nepal, Hindistan ve Sri Lanka’da yaşayan bu maymunun boyu 70 cm, kuyruğunun uzunluğu ise bir metredir. 120 bireyi geçen kalabalık gruplar halinde yaşarlar. Ağaçlarla kaplı dağlık bölgeleri tercih ederler. Yaprak, çiçek, meyve ile beslenirler. Ayrıca böcek de avlarlar. Dişi, her keresinde bir yavru doğurur ve yavru, uzun süre annenin karnına bağlı olarak gezer. Dişi, yavrusunu 12-15 ay boyunca emzirir. Daha sonra, grubun himayesinde büyür. 3-4 yaşına geldiği zaman yavrular kendi gruplarını kurarlar. Bu maymun, Hindistan'da kutsal sayıldığı için kent merkezlerinde ve mabetlerde bol miktarda ve serbestçe gezerler.
BABİRUSA (Babyrousa babyrussa)
SIawezi Adası'nda yaşayan vahşi bir domuz türüdür. Bölge ormanlarında dolaşan bu hayvanların ağırlığı 90 kg'dir. Boyları 1 metreye yaklaşır. Geceleri avlanmaya çıkar; yaprak, meyve, tohum ve su bitkileriyle beslenir. Bazen, toprağı kazarak kurt, larva ve böcek de avlar. Genellikle yalnız yaşayan bu hayvan çiftleşme döneminde eş bulur. Dişi, 5 aylık bir gebelikten sonra iki yavru yapar. "Geyik domuz" adı da verilen bu hayvanın bugünkü sayısı belli değildir.
SUYILANI (Herpeton tentaculatus)
Tayland, Kamboçya ve Vietnam’da yaşayan bu suyılanının uzunluğu 70-80 cm.dir. Rengi kahverengiye çalan sarıdır. Bölgenin nehir ve göllerinde yaşar, ama tuzlu sularda da rastlanır. Çok hızlı hareketli bir hayvan olan bu yılan balıklarla beslenir. Dişi, her keresinde 10-20 yavru yapar. Kafasının önündeki dokunaçlardan biri radar görevi görür; diğer ise çıkardığı sesle avı kendine çeker.
YAPRAK BÖCEĞİ (Phyllium siccifolium)
Güneydoğu Asya ve çevresindeki adalarda yaşayan bu böceğin en tipik özelliği, yaprağa benzeyen vücududur. Bu nedenle, insanlar yaprak sanıp üstüne basarak öldürürler. Dişisi 10 cm. erkeği ise daha küçüktür. Gündüz yaprakların arasında tam kamuflaj durumunda saklanan bu böcek, gece besin aramaya çıkar. Küçük kuşlara saldıracak kadar yırtıcıdır. Dişi, gri renkte büyükçe yumurtalar bırakır. Yumurtadan çıkan genç yaprak böcekleri, yetişkinlik çağına gelmeden önce sayısız metamorfoza uğrar, renk ve biçim değiştirir.
ASYA LEOPARI (Panthera pardus)
Yaşam alanı Afrika'dan Güney Asya'ya kadar geniş bir coğrafya olan bu memelinin uzunluğu 90-190 cm, ağırlığı ise 40-90 kg. kadardır. Dişiler neredeyse erkeğinin yarısı ağırlığındadır. Kedigillerin her türlü doğaya en uyumlu üyesi olan bu hayvan, tıpkı diğer türdeşleri gibi ilginç desenli postu nedeniyle geçmiş yıllarda sorumsuzca avlanmışlardır. Dolayısıyla, gönümüzde koruma altına alınmış hayvanların arasında yer alır. Asya'nın ormanlık ve yeşillik alanlarında yaşadıkları bilinen, ama sayıları belirlenemeyen Asya leoparı, bugün dikkatle korunmaktadırlar...
MALEZYA OKLU KİRPİSİ (Atherurus macrurus)
Güneydoğu Asya'da ve Çin'de yaşar. Afrika'daki oklu kirpilere çok büyük benzerlik gösterir. Boyu yaklaşık 40cm, kuyruğunun uzunluğu ise 20 cm'dir. Baş, boyun ve karın kısımları sert kıllarla kaplıdır. Dikenlerinin uzunluğu 10 cm'i bulur. Genellikle kahverengi rengindedirler ama karın kısımları daha koyudur. Oklu kirpilerin oklarını fırlattıkları tamamen yanlış bir inanıştır. Bu hayvanların eti çok lezzetli olduğundan, gerek yırtıcıların gerekse avcıların bir numaralı hedefi haline gelmiştir. Oklu kirpiler böcek, kurt, larva ile beslenirler. Bu hayvanlar aynı zamanda otoburdurlar ama ekili tarlalara zarar vermezler. Tam tersine, tarlaları parazitlerden temizlemekte büyük faydaları vardır.
HİNT AY KELEBEĞİ (Actias selene)
Japonya, Güney Çin, Hindistan ve Sri Lanka’da görülen bu kelebeğin kanatları açıkken ki boyu 12 cm'dir. Gündüzleri ağaç ve çalıların içindeki boşluklara saklanan bu kelebek su kenarlarında dolaşır. Dişi ay kelebeği, yumurtalarını ormanlık bölgedeki ağaçların, özellikle de ceviz ağaçlarının yapraklarına bırakır. Tıpkı Amerikan ay kelebeği gibi, açık yeşil ve saydam bir renge sahiptir.
BALIKÇI (VAHŞİ) KEDİ (Felis viverrina)
Güneydoğu Asya'da, Çin'de ve Endonezya'nın bir kısmında görülen bu memelinin derisinin üzerindeki tabaka ile en dıştaki kürkü, onu her türlü soğuk hava şartından korur. Parmak araları yarı perdeli ön ayakları onu müthiş bir yüzücü haline getirmiştir. Yaşadığı bölgenin akarsularında, bu yeteneğiyle balık avlar. Balığın yanı sıra yengeç ve diğer küçük su canlılarını severek yer. Yaklaşık 15 kg. ağırlığındaki bu kedi çok aç kalırsa, kendinden büyük keçi, buzağı hatta köpek gibi kara hayvanlarına da saldırıp onları öldürebilir.
SU SÜLÜNÜ (Hydrophasianus chirurgus)
Güney ve Güneydoğu Asya'da yaşayan bu kuşun uzunluğu 30 cm'dir. Çiftleşme mevsiminde erkeğinin kuyruğu uzar ve 25 cm'yi bulur. Göl ve akarsulardaki yaprakların üzerinde dolaşır; böcek, sülük, tohum ve su bitkileri yiyerek beslenir. Yuvasını lotus yapraklarıyla yapar. Dişisi sadık değildir; bir yıl içinde 10 erkek değiştirir her defasında 3-4 yumurta bırakır. Yumurtladıktan sonra erkeğini terk eder.
NAPOLYON BALIĞI (Cheilinus undulatus)
Türünün en büyüğü olan bu balığın uzunluğu 2 m, ağırlığı ise 90 kg'dır. Kızıldeniz, Pasifik ve Hint Okyanusu'nda yaşar. Yaşlı bireylerin alınlarında yumruksu bir çıkıntı bulunur. Mercanlar ve küçük deniz böcekleriyle beslenir.
GOBİ AYISI (Ursus arctos)
Gobi Çölü ve Moğolistan'ın kurak düzlüklerinde yaşayan bu hayvanın yetişkin erkeğinin boyu 1.70 m, omuzlarının genişliği ise 95 cm.dir. Ağırlığı ise 100-200 kg. arasındadır. Çöl yaşamına çok mükemmel uyum gösteren bu hayvan, yaşadığı bölgedeki otları, çeşitli bitkilerin köklerini ve meyvelerini yiyerek beslenir. Beslenmeye gece serinliğinde çıkar. Gobi Ulusal Parkı'nda titizlikle korunan bu ayının 40-60 tane kaldığı tahmin edilmekte ve bu nedenle çok sıkı gözetim altında tutulmaktadır. Ancak, son yıllarda, Gobi Çölü'nün çevresindeki ekosistemin bozulması, Gobi ayısının geleceğini hayli karartmaktadır.
BEYAZ ELLİ GİBON (Hylobates lar)
Güneydoğu Asya ve Sumatra'nın 2400 m. yüksekliğindeki yağmur ormanlarında yaşayan bu maymunun boyu 60 cm, ağırlığı ise 8 kg'dir. Kendi egemenlik alanlarında küçük gruplar halinde yaşarlar. Genellikle bütün günü ağaçların üstünde dolaşırlar ve ender olarak düşmüş meyveleri toplamak için yere inerler. Uzun tırnakları sayesinde ağaç dallarında rahatlıkla asılı durabilirler. Tatlı meyveler dışında böcek, küçük omurgalılar ve kuş yumurtasıyla beslenirler. Dişi, her batında bir yavru dünyaya getirir ve yavruyu ilk iki ay boyunca karnına bağlı olarak taşır. Gibon ailesi çok kalabalık bir tür olmasına karşın, açık renkleriyle diğerlerinden, özellikle de siyah gibonlardan hemen ayırt edilir.
AMUR (ASYA) LEOPARI (Panthera pardus orientalis)
Sibirya, Çin ve Kuzey Kore'de çok az sayıda kalan bu memelinin ağırlığı 45-90 kg'dir. Türünün diğer cinsleri gibi albenili postu nedeniyle geçmiş yıllarda çok sayıda avlanan bu hayvan, çöken SSCB ekonomisinden de etkilenmiştir; yaşadığı ormanlar özelleştirilmekte, dolayısıyla ağaçlar kesilerek yaşam alanı daraltılmaktadır. Tıpkı Sibirya kaplanı gibi çok azalan Amur leoparının bugünkü sayısı 300'ün altındadır. Bu nedenle Rusya-Çin sınırında bir rezerv bölgesi ayrılması için çalışılmaktadır. Yaşam biçimi de Sibirya kaplanıyla benzerlik gösterir.
RHESUS MAYMUNU (Macaca mulatta)
Kan gruplarının ayrılması için yapılan denemelerde kullanılan bu maymun, Güney ve Güneydoğu Asya'da yaşar. Genel olarak akarsu kıyılarında gruplar halinde dolaşırlar. Grubun lideri, en güçlü erkek bireydir. Ortalama 60 cm. uzunluğundadır. Çok hareketli ve oynak olduğu için hayvanat bahçelerinde çok yer alır. Hindular için kutsal kabul edildiklerinden tapınaklara serbestçe girip çıkarlar. Ot, meyve, ceviz, vahşi bitkilerle beslenir. Kandaki Rh faktörünün ismi bu maymunun adının ilk iki harfinden gelmektedir. (Rh+ ve Rh-)
ALTIN SÜLÜN (Chrysolophus pictus)
Anavatanı Çin olan bu hayvana Moğolistan'da da rastlanır. Mükemmel renklere sahip olan ve daha iri olan erkeğinin vücudunun uzunluğu 30 cm., kuyruğununki ise 80 cm'dir. Daha çok dağlık bölgelerdeki ormanlarda dolaşan bu hayvan, tohum, yeşil yaprak, örümcek, böcek ve kurt yiyerek beslenir. Çiftleşme döneminde erkek sülün kendisine 8 dişiden oluşan bir harem kurar. Dişi her keresinde 5-12 yumurta yapar ve bunların üzerine kendisi kuluçkaya yatar. Altın sülünler süs hayvanı olarak çok değerlidirler. Davranış biçimleri bilim adamlarınca hala araştırılmaktadır.
TIKNAZ LORİ (Nycticebus coucang)
Assam, Endonezya ve tüm Güneydoğu Asya'da yaşayan bu primatın uzunluğu 40 cm, ağırlığı ise 1,5 kg'dır. En önemli özelliği çok kısa olan kuyruğudur. Gündüzleri uyuyan bu hayvan, gece kendi egemenlik alanında avlanmaya çıkar. Böcek, küçük sürüngenler, küçük kuşları avlar; bunların yanı sıra bambu tohumu, kuş yumurtası ve tatlı meyvelerle beslenir. Dişi, 180 günlük bir gebelik döneminden sonra bir tek yavru doğurur. Yuvasını, ağaçların tepelerindeki kovuklara yapar.
ASLAN BALIĞI (Pterois volitans)
Ana vatanı Kızıldeniz olan bu hayvana İran sahillerinde ve Hint Okyanusu'nda da rastlanır. En önemli özelliği, sırtındaki çok gelişkin dikenlerdir. Bu dikenlerin kökünde bir bez, bezin içinde de çok güçlü bir zehir vardır. Balık, bu zehirini hem avlanmak, hem de kendini korumak için kullanır. Daha çok kendinden küçük balıkları avlayarak beslenir.
DAMGALI GEYİK (Axis axis)
Hindistan ve Sri Lanka’da yaşayan bu hayvanın boyu 80 cm, ağırlığı ise 45 kg'dir. Orman yakınlarındaki çayırlıklarda kalabalık gruplar halinde yaşarlar. Tehlikeli olduğu için su kenarına yalnız giderler. Dişi, 7 aylık bir gebelik sonunda genellikle 1-2, ender olarak da 3 yavru doğurur. Ağaç yaprakları, çeşitli otlar ve meyvelerle beslenir. 30-44 cm boyunda, dallı boynuzları bulunur. Eti, derisi ve boynuzları nedeniyle avcıların en sevdiği av hayvanlarından biridir. Gerek insanların, gerekse vahşi yırtıcıların baş hedefi olduğundan genellikle geceler yiyecek aramaya çıkar.
LANGUR (Pygathrix nemaeus)
Laos, Vietnam ve Hainan Adası'nda yaşayan bu hayvanın boyunun uzunluğu 1.50 m'dir. Bunun yaklaşık yarısı kuyruğudur. Aile bireylerinden oluşan küçük gruplar halinde yaşarlar. Erkeğin birden fazla dişisi vardır. Otobur olan bu maymun, meyve, tohum, çiçek ve taze ağaç yaprağıyla beslenir. Her grubun kendine özgü bir egemenlik alanı vardır ve bunun dışına pek çıkmazlar. Sinirli ve kavgacı hayvanlardır. Dişi, her batında sadece bir yavru yapar ve bir süre onu karnına bağlı bir şekilde taşır...
BANKİVVA TAVUĞU (Gallus gallus)
Asıl vatanı Sumatra, Bali ve Java adaları olan bu hayvana Güney ve Güneydoğu Asya'nın sık ormanlarında da rastlanır. Erkeğinin yeşil renkte olağanüstü güzel bir kuyruğu vardır. Erkeğinin boyu 70 cm, dişisinin ise 40 cm'dir. Üreme döneminde erkekler kendi egemenlik alanını güçleriyle korurlar ve 5-6 dişiden oluşan bir harem kurarlar. Dişiler, yerde yaptıkları yuvaya her keresinde 5-7 yumurta bırakırlar. Civcivlerin beslenmesinden sadece dişi sorumludur. Bu hayvan, tohum, küçük omurgasızlar, böcek, örümcek, kurt ve kurtçuk yiyerek beslenir.
HİNT MANGUSTU (Herpestes edvvardsi)
Arap Yarımadası dâhil tüm Güney Asya'da, Birmanya ve Sri Lanka'da yaşayan bu hayvan, gerçek bir kobra avcısı olarak tanınır. Boyunun uzunluğu 50 cm. kuyruğununki ise 35 cm'dir. Kayalıklarda ve kumlu topraklarda yaşayan mangust, yuvasını ya toprağa ya da bir mağaraya kurar. Aile bireylerinden oluşan küçük gruplar halinde yaşayan mangustlar küçük kemirgenlerle, böceklerle, sümüklüböceklerle ve kuş yumurtalarıyla beslenirler. Çok hızlı hareket ettikleri için en zehirli yılanlara bile saldırırlar ve ani bir diş darbesiyle kafalarından yaralarlar. Dişi mangust, 12 hafta süren bir hamilelik döneminden sonra 2-4 yavru dünyaya getirir.
HİNT ANTİLOPU (Antilope cervicapra)
Hindistan'ın çayırlık bölgelerinde yaşayan bu antilobun yetişkin erkeğinin yüksekliği 85 cm, ağırlığı ise yaklaşık 40 kg'dır. Dişisinin rengi daha açık ve boynuzları çok daha küçüktür. 15-20 bireylik gruplar halinde yaşarlar. Her türlü ot ve bitkiyle beslenirler. Dişi her defa bir yavru dünyaya getirir ve ender olarak ikiz doğurur. Bu hayvanlardan bugün 1500 tane kaldığı tahmin edilmektedir. Batı Hindistan'daki Velavadar Ulusal Parkı'nda koruma altına alınmışlardır. Ancak, civardaki köylerin köpeklerinin saldırısına uğramaktadırlar.
LEYDİ AMHERST SÜLÜNÜ (Chrysolophus amherstiae)
Birmanya'nın kuzeyinde ve Çin'de yaşayan bu hayvanın vücudunun uzunluğu 60 cm., kuyruğununki ise 1.10 m'dir. Erkek sülünler kendilerine 3-4 dişiden oluşan bir harem kurarlar. Tohum, yeşil bitkiler, böcek, kurtçuk, larva yiyerek beslenirler. Dişi her keresinde 6-12 yumurta yapar, bunların üzerine kendisi kuluçkaya yatar ve yavruların güvenliğinden de dişi sülün sorumludur.
ASYA DEVESİ (Camelus bactrianus)
Çift hörgüçlü deve adı da verilen bu tür, Çin ile Türkistan arasındaki bütün Orta Asya'nın hayvanıdır. Bu yük hayvanlarından meydana gelen bir kervan saatte 3-4 km. hızla yürüyerek günde ortalama 48-50 km. yol alır. Her deve yaklaşık 200 kilo yük taşıyabilir. Hörgücünün tepesine kadar 2.10-2.15 m. boyunda olan bu hayvanın orta uzunlukta ve kalın bacakları vardır. Vücudunun üzerindeki tüyler tek hörgüçlününkinden daha uzun olduğundan yurdunun daha soğuk olan iklimine karşı koyması kolaydır.
NİLGİLİ LANGURU (Presbytis johnii)
Hindistan ve Güneydoğu Asya'da yaşayan bu maymunun en tipik özelliği, çok güçlü bir ses sahip olmasıdır. Boyu 97 cm, ağırlığı 9-13 kg'dır. En yüksek ağaçların dallarında, aile bireylerinden oluşan küçük gruplar halinde yaşarlar. Meyve, yeşil yaprak, böcek, kuş yumurtası ile beslenirler. Dişi maymun, her batında bir yavru doğurur ve onu bir süre sırtında taşır. Gibon maymunlarına çok benzedikleri için onlarla karıştırıldıkları da olur. Ancak, diğerlerinden farkı, ellerinin beyaz olmaması ve ikinci ile üçüncü parmakları arasında bir zar perdesinin olmasıdır...
MALEZYA KAPLUMBAĞASI (Malayemys subtrijuga)
Tayland, Vietnam, Kamboçya, Malakka Yarımadası ve Java Adasında yaşayan bu hayvanın kabuğunun uzunluğu yaklaşık 20-35 cm'dir. Kabuğu her iki tarafta üç ana bölüme ayrılmıştır. Genellikle gündüzleri aradığı bitkiler ile beslenir ancak çok iyi bir yüzücü olduğu için zaman zaman suya dalar ve böcek, kurtçuk ve küçük su kabuklularına da avlar. Dişi, yumurtalarını su kenarlarındaki kumlu toprakların arasına gömer. Bu hayvanın dikkat çekici bir başka anatomik özelliği ise kafasının ortasında sarı bir çizgi bulunmasıdır. Malezya'daki aşırı kentleşme nedeniyle, uygun ortamını yitirdiği için sayısı hızla azalmaktadır.
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|~ ♠ Eğlence ♠ ~|::. > Her Telden. > Hayvanlar Alemi (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: Asyada Yaşayan Hayvanlar
Yazdır
Gelişmiş Arama
Ocak 30, 2012, 10:42:20 ÖS