Sözcükler,şifreli görüntüleridir yaşadıklarımızın.Bir varmış bir yokmuş gibi gelip geçen tutkulu hayallerle beraber.Bir şeyler unuttuk zamanın kalbinde.Aşk için savaşan adamlar oluyorduk her birimiz, her birimiz savaşarak yaşıyorduk aşkı. Usulca sokulan yoksulluğumuzu, kabul görmeyen adamlığımızı, reddedilen sabrımızı hayatın mihengine vuruyorduk, kahroluyorduk!!! Düşler ormanında yarasından sızan kanı ırmaklara akıtarak ölümü bekleyen ceylanlar gibiydik. Bal gözünden kanlar akıtan ceylanlar gibi çarpıyordu kalbimiz. Zamanın kalbine akıtıyorduk kahrolası yalnızlığımızı, terkedilmişliğimizi!Kimi akşamlar sıcak, demli bir çay otururdu masamıza, kimi zaman da hatırasını özlemle yad ettiğimiz bir delişmen sevda eskisi… Paslanan düşlerimiz kanatlanırdı o zaman, coşardık. Eylemlerin tadı, ettiğimiz yeminler unuturduk herşeyi.Dillerimiz lal olur bedenlerimiz ölürdü,kururduk.Herşey aşktı,herşey aşk kokuyordu,herşey aşk masalı gibi gizemliydi.Tükettik, ömrümüzde tüketilecek ne varsa..Yığdık önümüze buz dağlarını.. Ne gençlik kaldı türkü olup söylediğimiz, ne de dili tutulan sözcüklerin ateş dansı!!
 Birşeyler unuttuk zamanın kalbinde;
 Aşkı unuttuk en kötüsü..Sevmeyi unuttuk en korkuncu..Merhameti unuttuk en acıklısı..İnsanlığı unuttuk en utançlısı!!

zaman ve hayat o kadar hızlı akıyorku duraklama mesafeleri kalmıyor insana nfes alabilecek zamanların olacakki bu değerleri hem hatırlayıp hemde yaşamak için

"Tükettik, ömrümüzde tüketilecek ne varsa.."
Ne kadar doğru.   Paylaşım için teşekkürler