Full Versiyonu Görmek İçin Tıklayınız ---> Kitap Yorumları Buraya.

Yardım Arama Üye Listesi Msn Al

Kadife Çiçekleri Düşerken - Susan Meissner


Büyük bir trajedinin etkisinden kurtulamayan Clara, Ellis adasındaki hastanede hem sevdiği işi hemşirelik yapmakta hemde bir nebze olsun hayatın rutiniyle sıkıntılarını gözardı ederek yaşamına devam etmektedir. Adaya gelen yolculardan karısını yeni kaybetmiş bir hastanın üzüntüsüyle kendi üzüntüsü arasında bağ kurar ve bu yabancının hayatına istemeden müdahil olur. Aşka olan inancını yeniden kazanmak için içten içe çabalamaktadır.  Diğer yandan 11 Eylül saldırılarında eşini kaybeden Taryn saldırıların olduğu sabah eşine minik mucizelerinin müjdesini vermek için giderken geç kalır ve kulelerden birinde çalışan eşine baba olacağının haberini veremeden ölmesinin üzüntüsünü yaşamaktadır. Ta ki yıllar sonra o gün saldırı esnasında kendini korumak için kullandığı şaldan haber alana kadar..

Hikaye ve anlatımı akıcı ve güzel. Arkadya Yayınlarının sevdiğim kitapları arasında yerini aldı.. 
Not: Keşke kapağında, o güzelim şalın bir betimlemesi olsaydı..

Puanım; 3/5

İki eski sevgilinin hikayesini, tekrar birleşmeye çalışmalarını okuyacağımızı sanıyordum ben. Ama daha çok neden ayrıldılar, işler bu noktaya nasıl geldi kısmını okuyoruz. Yani kitabın büyük kısmı geçmişi anlatıyor. Kitap 3 bölümde anlatılıyor. Geçmiş, günümüz ve Cassie'nin günlüğü. Cassie'nin günlüğü olan kısımlar gereksizdi. Resmen kitap içinde spoiler gibiydi. Geçmiş, günümüz geçişleri de hoşuma gitmedi. İki ayrı hikaye gibiydi. Bence yazar geçmişteki Ethan ve Cassie çiftinden çok güzel bir roman çıkartabilirmiş. Hiç günümüz kısmını katmasa, geçmişten başlayıp yavaş yavaş günümüze gelse daha güzel olurmuş. Böyle bir oradan bir buradan hiç hoşuma gitmedi.

Tam anlamıyla ortalama bir kitaptı. Serinin ilk kitabı olduğu için aslında pek bir şey öğrenemedik. Bir başlangıç yaptı yazar, işler biraz ilerledi tam, evet bir şeyler olmaya başladı dedim kitap bitti. Heyecanlı bir yerde mi bitti peki, hayır! Resmen pat diye bitti kitap. Bu seri de aslında tek kitap olması gerekirken gereksiz yere uzatılıp bölünerek seri olan kitaplardan.

Karakterlere gelirsek, tüm karakterler çift karakterli sanki. Geçmişteki Cassie başlangıçta, herkes tarafından kabul görmeye çalışan, ortama göre şekil değiştiren böyle pasif, ezik nasıl diyeyim ona bakın ve nasıl olmamalısınız sorusuna cevap bulun tarzında bir kızdı. Sonra pat diye değişti. Ethan da geçmişte sert, agresif herkesi kendinden uzaklaştırmaya çalışırken günümüzde bunun tam tersi. Cassie'nin değişimi tamamen geçmişte olurken en azından Ethan aradan zaman geçince hatalarından ders aldığı için değişti ama yine de rahatsız etti beni. Bu arada Ethan'ın karakterini hala çözemedim. Belki serinin devam kitaplarından daha iyi tanıyabiliriz kendisini. Cassie'den tam anlamıyla nefret ettim.

Kitapta aslında fazla karakter var ama diğer karakterler tam anlamıyla figüran. Olay Ethan ve Cassie etrafında dönüp duruyor. Cassie'nin kafasını bekaretine takması ve sürekli bu mevzunun olması beni sinir etti. Oğlan "Ağırdan alalım bu senin ilkin olacak en iyisi olsun istiyorum" diyor kız "Ben hazırım sana noluyor?" modunda geziyor.

Genel olarak kitabı beğenmedim diyemem, içinde eğlenceli yerler de vardı. ama çok güzeldi mutlaka okuyun diyebileceğim bir kitap da olmadı.

Sedan Sonra Ben - Sarah Jio




İlk kitabın sonunda kitabı duvara fırlatma isteği duymuştum    Son sayfaya geldiğimi bile fark etmeden devamı var diye çevirdiğim sayfada hikayenin bittiğini anladığımda sayfa sayısını bile kontrol etmiştim. Çünkü olamazdı, kapağında "mucize"den bahsediliyordu, o nasıl bir mucizeyse benim içime koca bi öküz oturmuştu. 

Neyse ki bu kitabımızda boğazımızı bir yumru sarmadan bitirebildik. Lou, Will'in ardından hayatı yaşama öğüdünü verdiği sözü yerine getirebilmek için dolanır durur, sonunda ise havalimanında barmenlik yapmaya başlar ve asla kişiselleştiremediği mink bir dairesi vardır. Hayat sıkıcı, sıradan ve acı ile geçerken Will'in bir parçasının çıkıp gelmesiyle hayatı değişir.

Çok uzatılmasaymış kitabı daha çok sevebilirdim. Denk gelirseniz okumanızı tavsiye ederim 

Puanım: 2/5

Bitti. Kocaman harflerle BİTTİ!!! Şükür bitti. İçim şişti resmen. Ne kitaptı ya. Maalesef güzel bir yorum yapamayacağım kitapla ilgili. Benim için hakikaten hayal kırıklığı oldu. Aşırı melankolik resmen damarlık bir kitap. Baştan aşağı arabesk. Yani benim tam tersim. Sevmediğim yerleri anlatmaya başlayayım bakalım ne kadar olacak?

Öncelikle şu sigara olayı nedir? Kitapta Özgür'ün havalı çocuk imajının temeli sigara. Yemek yemiyorlar sigara içiyorlar. Kimse kusura bakmasın ama bu kitabı okuyan yaş gurubu belli (kitaba yönelik eleştirim bu değil). Sizce daha yeni gençliğe adım atacak insanlara sigarayı böyle güzel bir şey gibi göstermek ne kadar doğru? Hangimiz ortaokul, lise yıllarında okuduğumuz kitaplardan etkilenmedik. Vampir diye bir şeyin olmadığını bilmemize rağmen bir yerlerden Edward çıksın istedik, Hogwarts gerçek olsun diye hayaller kuruduk. Yani o yaşlarda okunan kitaplar insanı etkiler, karakterini bile şekillendirir. Sizce Özgür doğru bir profil mi?

Kafanızda hayal etmeye çalışın, dağınık saçlı, sürekli siyah giyinen, postallı, dudağından sigara düşmeyen, doğuştan kısık bakışlı... Eee bu Bağcılar stayla. Niye onları yerden yere vurup Özgüre aşık oluyorsunuz? Tüm kitap boyunca sadece sokak serserisi gibi gezdiler etrafta.

Kitabın içeriği de... Ne desem bilemedim, çünkü hiç bir şey yok. Resmen sırf aşk. Karanlık aşk (!) Böyle hani kitaplarda fantastik diye nitelendirdiğimiz aşklar var ya işte onlardan. Kız bir görüyor çocuğu. Baamm! Aşk aşk, kalpler kalpler. Kız kendinden vazgeçti. Neredeyse ilk görüşte anladı Özgür karanlık, çok acı var yüreğinde (nereden anladıysa) ve şu moda girdi. O acının altında ben ezileyim, bana gelsin onun dertleri yeter ki o iyi olsun. Ya ne olur kendinizi koyun yerine sizce gerçek olabilir mi böyle bir şey? İçinde doğru düzgün bir olay yok, aksiyon yok, hareket yok. Sadece Yosun'un aşkı. Eski aşkı, yeni aşkı. Ayyy aşk aşk baydı beni. Bir de nasıl bir kız kendinden sürekli aptal diye bahseder. Bir şey oluyor  "ben aptalım ya", yada "ben aptal bir balığım ya ondan" diyor. Sinir oldum resmen. Zaten şu balık olayı da sarmadı beni. Gelelim Ölüme Fısıldama olayına. Çocuğun neresi ölüme fısıldıyor anlamadım. Kız bir baktı sen ölümsün dedi, oğlan ölümün vücut bulmuş hali oldu. Hayır çocuk da inandı, o saniyeden sonra ben ölümüm diye gezdi durdu garibim.

Şu Tanrıya inanmıyorum olayı da sıktı beni. Kitaptaki kimse Tanrıya inanmıyorken hepsi "Tanrım eğer varsan şunu istiyorum" tarzından dua ediyorlar. Yoksa istemiyor musun? Ya da madem inanmıyorsun dua etmek nasıl aklına gelebiliyor?

Yosun'un sürekli bahsettiği şekilde şununu sevdiğim adam bununu sevdiğim adam şeklindeki yerlere de sinir oldum. Mesela şöyle "Bir an durup bir an koşuşunu, bir an bağırıp bir an susuşunu sevdiğim adam..." "Kendi dursa kafasındaki tilkileri koşan adam..." gibi.

Yazarın anlatımına da alışamadım kitap boyunca. Sürekli devrik cümle, sürekli devrik cümle. Aynı paragrafı üç defa okuduğum yer var.

Kitabı okurken gördüğüm yorumlarda sürekli ağladım diye okudum. Ben kitabın ne başında ne ortasında ne de sonunda ağladım. Odunum gerçi ben kitaplardaki duygusallıklara karşı. Normalde hemen ağlayan biriyim ama kitaplarda ağlayamam. O yüzden kitabın duygusallığı için bu kriter değil

Neyse çok uzattım. Kısacası sevmedim kitabı. Yazarı Türk olmasa yarım bırakırdım. Kitabın aşırı bir hayran kitlesi var, farkındayım. Bunlar benim düşüncelerim. Kitap benim sevdiğim tarzda değil. Daha da önemlisi benim tarzım değil. Galiba o yüzden sevemedim.