Full Versiyonu Görmek İçin Tıklayınız ---> Kitap Yorumları Buraya.

Yardım Arama Üye Listesi Msn Al

Puanım; 5/5

Allah belanı versin e mi Levana. Sönmez ateşlerde yanasın Levana. Aydan Dünyaya gelmeye çalışırken yarı yolda kalasın, uzay boşluğunda asılı kallasın Levana.
İlk üç kitapta hep Levana aslında iyiymiş de başından büyük bir haksızlık geçmiş, dillere destan bir aşk yaşamış ama kavuşamamış, sonra böyle kötü olmuş, intikamını da Dünyadan almaya karar vermiş sanıyordum. Alakası bile yok, karı orijinal manyak! Kitabın sonunda ağlasam mı sinir mi olsam bilemedim ve sinirlenmekte karar kıldım. Pisikopat cadı!


Kitap Levana'nın genç kızlığından, Kraliçe olmasına kadar devam ediyor. Levana'nın neden böyle kötü birisi olduğunu anlamak isteyerek kitaba başlamayın zira ben hala bir insan nasıl bu kadar kötü olabilir diyorum. Ablası da kendisi gibi ailece psikopat, sosyopat bunlar. Ablasının çocukken kendisine yaptığı kötü evet ama Levana'nın yaptıklarının sebebi o değil. Kadının içi kötü. Kitapta ayrıca Levana'nın  neden çirkin olduğunu ve bu çirkinliğinin ne şekilde olduğunu, Levana'nın neden aynalardan nefret ettiğini de öğreniyoruz.

Kitabın sonunda Winter'ın ilk 4 bölümü var. Bu dört bölüm benim dişimin kovuğuna yetmedi. Winter gelene kadar boşluklardayım :'(

'Altımız için. Kupa altılısı.'

Bu cümleler ilk başlarda anlamsızdı. Ama okuyup da sona geldiğimde her şey yerli yerine oturdu. Bir şeyi çok merak ediyorum yazar gizem yaratmak istedi mi istemedi mi? Eğer öyle bir çabası varsa bazı yerlerde çok başarılı olamamış. Çünkü kitaptaki çoğu şeyi hemen anladım. Yine de yavaşça işlenen plan beni şaşırttı.
Jay… O bir sihirbaz ama illüzyonist demenizi tercih eder J Yakışıklı (tabi ki) ve sırları var. (Buna da bir tabi ki.)
 İntikam almak istiyor. Kendisi dâhil 6 kişi için. Kitapta onlar kim diye çok kafa yormanıza gerek kalmıyor çünkü bana göre kabak gibi ortaydı kim oldukları. Ama bunlar benim hevesimi kırmadı. Çünkü hem çok hoş bir dili vardı (samimi ve Matilda’nın ağzından anlatılıyor.) hem de sadece bu kişilerin kim olduğunu bilmek tablonun tamamını görmek anlamına gelmiyordu. İsmini zikretmişken ondan da bahsedelim. Matilda, bana göre komik bir tipti. Onun düşüncelerini okurken bir arkadaş kadar yakın bulabilirsiniz. Çünkü gündelik yaşamdan birini dinliyormuşum hissi yarattı bende. Bir roman karakterinden ziyade gerçekten yolda rastlayabileceğiniz sıradan ama beni etkileyen biri. Onun anlatımı ve Jay’in o şeker gibi davranışları ile kitap su gibi aktı.
Kitabın yarısına kadar Matilda ve Jay ikilisi konu alınmış. Hani nerede bu intikam dedim durdum. Şikâyet ettiğimden değil, meraktan. Yoksa bu ikili çok yakıştılar birbirlerine. Onları, aralarındaki yakınlaşmayı okumak güzeldi. Ve sonra olaylar biraz daha netlik kazanmaya, Jay’in yaptığı plan işlemeye başladı. Planın sıra dışı olması değildi beni etkileyen Jay’in bu plan için harcadığı zaman, emek ve zekâydı. Cidden çok zekice bir planmış. Arka kapakta da intikam derken aklıma hep kısıtlı şeyler gelmişti. Silahlar, aksiyon, patlamalar falan düşünmüştüm ama Jay zekâsını güzel bir silah yapmış ve işleme sokmuş. Bu arada kitaptaki yan karakterlere; Michelle ve Jessie’ye bayıldım. Çok komik tiplerdi.
Ben beğendim. Okuması zevkli, kafa karıştırmayan, anlatımı ile size tanıdık şeyler hissettiren bir kitaptı. Matilda anlatırken ‘benimde böyle hissettiğim olmuştu.’ Demek beni kitaba daha da çekti. Hiç sıkılmadım. Gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim bir kitap. 4/5

‘Bir kişiye bütün olarak âşık oluyoruz. Ruhlarına vuruluyoruz.’


“Owen’la çıkmanı istemiyorum.”
“Neden?”
“Stuart gibi heriflerle dans etmeni de istemiyorum!”
“Neden?”
“Çünkü sen benimsin.”

Jodi Ellen Malpas - Bu Adamla Beraber

Serinin ilk kitabıyla ilgili yeterince yorum okuduğumdan ve konu hakkında bilgi sahip olduğumdan dolayı ilk kitabı atlayıp
ikinci kitapla okumaya başladım. Konuya da adapte olmakta zorlanmadım çünkü ilk kitapla ilgili önemli konulara 2. kitapta da
değinilmişti.

Kitabı beendim mi hayır beğenmedim ve bunun da bir sürü nedeni var. Öncelikle ben Jesse-Ava aşkına inanmadım, ortada doğru düzgün
bir aşk yoktu. Çiftin arasında çok az iletişim var, hiç konuşma, bilgi alışverişi yok. İkinci kitap olmuş hala Ava, Jesse'nin
yaşını bilmiyordu! Ava bir sürü şey soruyor adam cevap vermiyor ama yeri gelince beni en iyi tanıyan sensin diyor, o nasıl tanımaksa artık!

Kitapta çoğu yerde Jesse'yi boğazlamak istedim, bana göre affedilemez çok şey yaptı ama Ava biraz ağlayıp her şeyi unuttu. Kitapta iki
dengesiz birbirini bulmuş da diyebiliriz.

Onun dışında kitapta sürekli bir eski sevgili olayı vardı. Hem Ava'nın hem Jesse'nin eski sevgilileri birlik olmuş sürekli gerginlik
çıkarıyorlar. Tabi ben de okurken gerildim.

Bir de kitabın sonlarına doğru olan bir olay var ama ona hiç değinmiyorum, o saçmalıkları bir an önce unutmak istiyorum    

Aylık Kitap Okuma Etkinliğinde kitaba 5 puan vermiştim ama şimdi düşününce 5 puan fazla geliyor o yüzden 4/10 veriyorum.

Puanım; 4/5

Olay gelecekte geçiyor. Bilgisayar oyunları tarih olmuş, artık insanlar oyunların içine girip kendileri oyuncu oluyorlar. SinirKutusu, oyunuların tabiri ve kitap boyunca kullanılan adıyla Tabut denilen kutular var. İnsanlar Tabut'un içinde yatarak oyuna bağlanıyorlar. Tabutun içinde salgılanan özel maddelerle oyuncular oyunun içindeyken yaşadıkları her deneyimi hissediyorlar. Bu sistemin adı SanalAğ. Michael SanalAğ'da oyuna girdiği bir gün Tanya adındaki bir kızın intihar etmek üzere olduğunu görüyor. Görevinin kızı caydırmak olduğunu sanıyor ama Tanya beynine yerleştirilmiş Öz'ü yani oyuncuların oyunda ölürlerse bedenlerinde sağlıklı olarak uyanmasını sağlayan çipi kafasını kazıyarak çıkarıyor. Micheal işin ciddi olduğunu bunun bir görev olmadığını anlıyor ancak elinden birşey gelmiyor. Kızın intihardan önce söylediği sözler aklına kazınıyor. Ertesi gün hayatının normale döndüğünü sanırken aslında işler hiç de beklediği gibi olmuyor.

Buraya kadar anlattığım kısım kitabın ilk 25 sayfası filan. Spoiler yok yani

Kitaptaki diğer karakterler; Bryson ve Sarah. Michael'in en yakın arkadaşları. Ama gerçek hayatta hiç görüşmemiş sadece SanalAğ'da yine oyuncu tabiri ve kitapta en çok kullanılan adı ile Uyku'da görüşmüşler. Uyanık'a geçince ( evet adı bu ) yine sanal ortamda mesajlaşmışlar. Ben kitaptaki yan karakterleri ana karakterden daha fazla sevdim. Bence aslında tüm işi arkadaşları yaptı Michael ortada takıldı öyle. Evet bazı yerlerde katkısı olmadı diyemem ama Bryson ve Sarah daha iyiydi.

Bu kitap iki ay önce filan çıksaydı herkesin elinde olurdu. Çok eğlenceli diyaloglar var içinde okurken hem maceraya sürükledi beni hem de gülümsetip eğlendirdi. 300 sayfalık bir kitap zaten, çok çabuk okunuyor. Ben sadece ilk 60 sayfada filan hikayeye girmekte zorlandım. Çünkü tamamen bambaşka bir dünya, her şey sanal ortamda oluyor bu nedenle adaptasyonda biraz zorlandım. 100. sayfadan sonra filan kitap bir ilerledi ki kendimi bir anda son sayfada buldum.

Kitapta beni tatmin etmeyen tek yer sonu oldu. Sonunu tahmin edememiştim evet, benim beklediğimden, düşündüğümden farklı bir sonla bitirdi yazar ama ben o sondan pek etkilenmedim. Tahminimin tutmamasına rağmen " Hiiii, böyle miymiş? Ayyy nasıl olur?" tarzı bir son değildi benim için. Ama merak uyandırıcı bir yerde bitti. İkinci kitabı çıkmış olsaydı hemen başlardım. Olayların seyri nasıl olacak, bundan sonra neler olacak merak ediyorum.

Güzel bir seri başlangıcı olmuş, hem yazarın dili hem üç arkadaşın arasındaki diyalogları çook beğendim. Tavsiye ederim.

Alıntılar

"Şüpheli değilim yüzünüzü takının," dedi. " Ve peşimden gelin."
"Dostum neden öyle söyledin ki?" diye sızlandı Bryson. "Şimdi her zamankinden daha suçlu görüneceğim." 


Hikayesini bitirirken artık iyi olduğunu ve hepsinin geçmiş olmasını umduğunu söyledi.
"Seni yalancı dangalak," dedi Bryson. "Gerçek hayatta Sarah'yla evli olduğumuzu söylesem daha çok inanırsın."
"Ki değiliz," diye karşılık verdi Sarah. "Sadece netleştirmek istedim." 


Pekala diye homurdandı  Michael. "Ama unutmayın, ya hepimiz birlikte geçeriz yada hiçbirimiz geçmeyiz. Geçit'e tek başımıza geçemeyiz, yoksa asla geri dönemeyebiliriz.
"Anlaştık," dedi Bryson. "Bir de öldürülmezsek nasıl olur? Kötü alışkanlıklar kazanıyoruz."
"İyi dedin," diye karşılık verdi Michael. "Ölmek en sevmediğim hobilerimden biri oldu." 


"Pekala, Sadece... Gözümüzü dört açalım ve tetikte olalım."
"Gözümüzü dört mü açalım?" diye tekrarladı Michael, alayı bir tavirla. " Tetikte mi olalım? Ciddi misin?"
"Ne var?"
Michael kısa bir kahkaya patlattı."Sherlock Holmes gibi konuşuyorsun. Bir büyüteç de çıkartacak mısın? Bir pipo?"
Sarah gülümsedi. "Hayatını kurtardığım için bana daha sonra teşekkür edebilirsin."
"Endişelenme. Gözlerimi ve kulaklarımı açık tutacağım. Burnumla ne yapayım?"
"Kapa. Çeneni." 

Yeni Yarışmamız Başladı!!!



   

Puanım; 4/5
Yorumumu yapmaya başlamadan önce aklımda sürekli dönüp duran bir soru vardı. Ben bu kitabı neye göre değerlendireyim? Wattpad hikayesi olarak mı, Pegasus'dan çıkmış bir roman olarak mı? İkincisine karar verdim ve nasıl diğer romanları enine boyuna eleştiriyorsam bunu da öyle eleştireceğim.
Önce beğendiğim yerleri söyleyeyim. İlk göze çarpan özellik yazarın kalemi. Kesinlikle Öznur Yıldırım'ın mükemmel bir kalemi, yazım tarzı, betimleme gücü ve karakter oluşturma tarzı var. Bunu kimse inkar edemez. Yazarlığa devam edecekse Türkiye'ye çok başarılı bir yazar katıldı demektir. İlk kitabı olarak bence Yabancı hakikaten güzel bir kitap. Doğa'nın duygularındaki değişimin tutarlı olması, saçma bir aşk hikayesine dönmemesi çok hoşuma gitti.

Gelelim beğenmediğim ve geliştirilmesi gerektiğini düşündüğüm yerlere. Öncelikle ben Hatay'ı bilen birisi olarak eleştireceğim yerler şunlar; ilk başta Ediz'in anneannesinin şivesi kafadan sallama. Öyle bir Antakya konuşması yok. Ayrıca mekanlar ne alaka? İskenderun, Antakya arasını yürüyerek gidiyorlar maşallah. Diğer beğenmediğim yer mantık hataları. Bunlarla ilgili blogda baya ayrıntı verdim. Buraya yazarsam çok uzun sürer.

Eğer bir roman olmasaydı, özellikle böyle büyük bir yayınevinden çıkmış olmasaydı belki bu durumlar göze batmazdı. Ama artık Wattpad hikayesi olmaktan çıkmış, karşımıza roman olarak gelmişse ben bunlara dikkat ederim. Kitabı sevme nedenim okumaya devam etme nedenim Doğa. Bu güne kadar okuduğum kitapların içinde en çok kendimi bulduğum, kendime benzettiğim karakter Doğa oldu. Neden, bilmiyorum. Doğa'da bu kadar çok kendimi bulmamış olsaydım büyük ihtimalle kitabı böyle sevmezdim. Tüm hatalarına rağmen kitap benim için tüm zamanların favorisi çünkü Doğa benim için yazılmış bir karakter gibi. Sanki birisi yazara beni anlarmış o da bu karakteri yazmış gibi. Neden bilmiyorum belki çoğu insan öyle düşünüyordur ama benim için durum bu. Kitapta alıntı olarak işaretlediğim yerlerin neredeyse hepsi Doğa'nın kendiyle ilgili betimlemeleri, çıkarımları.

Kitabı okumayı düşünüyorsanız ben okuyun derim. Öznur'un kalemi ile herkes tanışmalı. İkinci kitabı sabırsızlıkla bekliyorum.