Ah şu Gidememelerim Var Ya... By: Hipokondriyak Date: December 03, 2008, 02:03:36 PM
Kalan olmamak için gitmeliyim.. Bu sefer kolayı seçmeliyim..
Aramaz oldun günlerce, aramadın, sormadın, aradığımda ‘neden? Demesen de, gariptin, anlamsız uzaktın, belki de anlamlı ama bana anlamsız geldiğinden öyle dedim. Amuda kalktı tüm duygusal tepkilerim. Herşey allak bullaktı hatıralarımda..
Neden aşık oluruz? Sevgilimiyiz biz? Diyen sen, sevgilim olan ben, sevgili olamayan sendin doğru ya da hiçbirisi, ya da kimbilir hepsi. Yoksa gökkuşağı renklerini içinde barındırınca mı aşk olur olan ne ise? Tüm renkleri içime emip kaybolmak isterdim, bazende; sağanak yağmur altında koşmak, coşku ve sevinçle kanat takıp uçmak isterdim masmavi gökyüzüde. Bazen de… geri geri gelmek isterim, arkama dönüp dönüp bakmak; saniyeler yıllara bedeldir o an, saatler işlemez, yollar kapalıdır 4 kavşak, gönderilen çiçekler solmuş, kalbimin ritm sesleri duyulmaz olmuştur.
Kafam karışık; karışık olan ne? Neden karışık? Niye? Ne zaman oldu?‘Kafanın karışıklığı ben miyim?’ diyen kim? sen misin? Akrep ve yelkovanın birbirini sürekli takibi gibi kaçar-kovalar bir yaşam. Kahvenin kokusu mis gibi yüklesirken hatırlarım hep seni. Neden hatırımda hep mis gibi koku? Neden? Neden unutamıyorum? Tatile çıkmayan düşüncem seni unutamıyor oysa. Gitmeliydi her dem desem de olmuyor işte.
Yaşamadığımız, doyamadığımız anlara, yaşamdaki güzellikleri yaşamak varken neden gitmek derim, isyan ederim, gitmeme, kendime. İsyanımla yola çıkmışımdır mecburen. Salt bedenimdir giden, ama yaşanacak anlar, yaşanmışlıklar, tüm benliğim orada kalmıştır.
Yüreğimle kavgalıyımdır, güzel yarınlar var iken neden? Diye sorar, umuda sarılırım, kopmamacasına.
Bir katre su olup akmışımdır yaprakların ucuna. Bir mumluk ışık olup aydınlatmışımdır gecelerini.
Gitsem de dönmek için çaresiz çırpınacam elbet. Kim engel olacak buna. Kim dur diyebilecek yaralı yüreğime. Kim? Neden döndün? diyebilir. Kim? Kim? Kim? Diye çınlar kulaklarımda. Eğer gidilen yer sonsuzluk değil ise dönüş kaçınılmazdır. Doya doya yaşamak, yarıda kalan çılgın kahkahaları tamamlamak, gözlerden akan 2 damla yaşı kurutabilmek için dönmek isterdim. İçime akıttığım göz yaşları gidişime değil kendimedir.
Boğazımdan haykırarak çıkan çığlığım geceyi böler sarsarak, gece suspustur. En güzel anları yaşadığımız, sarıldığımız, güldüğümüz gece karanlık, gece yalnızdır… Giderken yalnız koyduğumuz kalandır. Gözlerimle kahkaha atarken senle olan anları hatırlar, hüzünlenir, müjgandan damla damla yaş akıtırım.
Kasırgaların azgın sesiyle yol alırım bilinmeze doğru. Gitmem gerek biliyorum, sen söyleyemesen de? . Git!.. diyemiyorsun ama kal!.. da demiyorsun biliyorum.
Birbirimizi yakarak ve kanatarak yoruluruz. Yüreğim ağır ağır, inceden inceye kimseye belli etmeden kanar.
Bıçak sırtı gibi kesildi yaşanan anlar. Gürül gürül akan sesin kısıldı bir an ‘Sevdiğim gidecem’ desen dayanamayacağımı biliyorum. Seni arkamda bırakmak için giden ben olayım istiyorum. Bu yürek lime lime parçalansa da bu kez kolayı ben seçeyim diyorum. Kalbimin kapakçıklarını kapatıyorum. Çökmesin kalbimin dört bloğu, içime akıp acıtmasın istiyorum.
Kararın kesinse dönüşü yok anlıyorum. Farkına varıp ben gideyim istiyorum. Yüreğim ile aklım hep karmaşık olsa da biletim kesilmiş bir kere, yolcuyum, hüznü çantama koyup gitmeliyim.
Karanlıkta, yol iz bilmeden, rehbersiz kalmak güzeldir bazen. `Yalnız kaldığın bir labirentte dolaşmak keyifli midir dersin? `
Cevabını beklemeden;
Tüm gitmeler dönmek için de olsa gitmeliyim...
