Ayrılık Notları.. By: Hipokondriyak Date: December 03, 2008, 01:46:00 PM Yapraklar kimildiyor. Çok kimildayanlar düsüyor. Sonbahar... Serin. Insan kar yaginca degil, böyle çapkin, birden geliveren Sonbahar serinliklerinde yasiyor sogugu., üsümeyi.. Sonra hafif ates yanaklarda... O atesin öyle bir hâli var ki; insani içine döndürüyor. Hayat sararirken, insan içindeki söminenin basina çöküyor duygulariyla... Orada nostalji var. Sevgi var. Sevgi niye var? Niye hep hazir orada? Isitmak için. Vefakâr sevgi... Sevgiyi dost edinmek. Sevgiyi çogaltmak. Arkadaslari çogaltir gibi. Yalnizligi kovar gibi. Raflardan eski, sicak bir kitabi, Tozlu ama sicak bir kitabi çekip alir gibi... Özlenen dosta kavusur gibi... Sevgi vefakâr... Simdi buralarda içime dönük, onca sevgiye ragmen yapayalniz... Hüzünlere bogulmus... Hem de sonbahar... Hem de yanaklarim üsürken... Gönlümün bir kösesinde sicacik bir sömine., bir kösesinde Haykirislar ki siddetinden duyulmayan... Yorgunum... Bu ayriliktan çok beklemenin, sabrin imtihani... Yorgunum... Sevmek ölmekle baslar...
