Anlamadın.. Anlamaya Çalışmadın.. By: Hipokondriyak Date: December 02, 2008, 09:08:32 PM
Ruhum duRmaz bedenimde! hücReLeRim Ya$amaz..Ta$ KaLpLi..
Hesabını veremediğim bir dolu düşünce nin kapısında kaldım yine..
Senli hayeLLerime meydan okuyamaz bir ruh haLindeyim.. Adresi beLLi olmayan bir Psikiyatrist'in soğuk duvarlarla örülü odasındayım sanki..
Dudaklarından dökülen her kelime kaçış sebeplerim oLuyor.
Tek söylediği söz "duygusal eksikliğin" deyişi..Neydi bu neyin eksikliği. neyin hesabı, kimin yokluğu...
Kime vermem gereken hesaptı... KaçmaLı kimse biLmemeLi...
Kapıyı vurdum çıktım yine, küçük bir kız çocuğunun ruhuna sığınarak...
Döndüğüm köşe başından dayandığım duvardan usuLca bakmak isteyişimle nefesimi durdurdum...Bırakmışmıydım yine arkamda biriLerini?
Saçma sapan bir yığın düşünce..
Yine bekliyor kalbim birilerinin hayıtıma can verişini..
Ve şakağıma dayanmış bir namlunun, tetiği çekilmeyişi...
Bedenimde manasız yaralarım var.. Bana ait diyil bunLar.. ALabiLdiğine derin, hiç durmaksısın kanayan..
Neydi bunun adı? "aşk" a ait sanırım deyip susuyorum...
OLmamaLıydı taşımamalıydım bunları..
Hem aşk neyimeydi benim...
Sana uyandığım bir sabahımda, yıkılan hayellerime sarılarak tekrar uykuma hasret kalıyorum..
Hiç uyanmamam gereken bir hayal, bir düştün halbuki..
Ben sevmeye çalıştıkça kaçandın hep, kovalayası olmayan bir ruh haindeydim oysa ki...
Anlamadın.. anLamaya çalışmadın..
İşte böyle derin boşluklarla dolu, bir dolu kalp kırıklığınım
Dokundukça hissetmediğim bir kalbim var şimdi
Oda taş oLmuş artık duymak istemiyor sesimi..
