Kendi Kendime... By: Hipokondriyak Date: December 02, 2008, 08:03:56 PM Ağlamamak için söz versem de kendime, yaşlar zorluyor gözlerimi. Böyle olmamalıydı diyor. Bu kadar çabuk vazgeçmemeliydiniz. Kendime kızıyorum, bu kadar çabuk vazgeçilebilecek biri olduğum için. Ve yine kızıyorum ki, hala onu düşündüğüm için. Hangi seven erkek hem tatlı, hem iyi niyetli, hem kendisini çok seven ve kendisini hiç aldatmamış, gözü kendisinden başka kimseyi görmeyen, gerek ailesiyle, gerek kendisi iyi biri olan kızı bırakır ki? Sanırım hiç birisi. Burdan anlıyorum ki sevilmemişim. Onun için vakit geçirilecek birisi olmuşum. Boşuna bu kadar sene uzaktan bir ilişki yürütmeye çabalamış, ve bunca yıl boşuna ağlamışım her ayrılığımızda. Ama ben hep söyledim. Eğer bi gün bitecekse boşuna oyalama beni diye ama hangi erkek yok der ki bi ilişkiye. O da demedi tabi ki. Ve sonuç, tahmin ettiğim yer. Uff kimin umrundaki benim üzülmem, ya da ağlamam. Karşımdakini çok kötü ağlatabilcek, hayatını çok kötü etkileyebilecek şeyler yapabilcek kadar güçlüyken ben, sadece susuyorum. Kötülüğe kötülükle karşılık vermek bana yakışmaz çünkü. Ve ben kimseyi ağlatamam..
