Yaşamın akışı içinde sürüklenen insan özgür değildir. Yaşamın kendisine sunduklarından yalnızca kendi istediklerini alan, onun verdiği dertlere dudak büken insan özgürdür. Birincisi bir nehirde akıntıya kapılmış biri gibi yaşamda sürüklenir durur; kayalara çarptıkça yakınır, soluk aldıkça şükreder. Buna yaşamak değil, canlı kalmak denir. Onun ömrü hemen hemen tümüyle bir neden-etki bağıntısında geçer: acıkınca yer, susayınca içer... Elde etmek istediği her şeyin buna değecek bir nedeni olmalıdır. Böylece neden-etki eşitliği sağlanır. Öteki, yani özgür insan da aynı akıntıdadır, ama dümenini elinde tuttuğu bir kayığın içinde. Bu usta denizci, ` ne yaşadığı için şükran duyar (Çünkü o, bunu kendi istememişti ki!) ne de öleceği için sızlanır; çünkü o, yaşamın yine kendisine sorulmadan alınmasının hiçbir yakınmayı haklı kılmayacağını bilir. Ölüm karşısında sızlanmak, insanın kendisini alçaltmasından başka bir işe yaramaz. (Ölümün önünde, yaşayanlara karşı.)
Ynt: Özgür Olan Kim By: kaymil Date: December 05, 2008, 10:17:47 AM
teşekkürler elinize saglık
Ynt: Özgür Olan Kim By: -LoSS AnGeL- Date: December 06, 2008, 11:35:22 PM
Teşekkürler..
Ynt: Özgür Olan Kim By: HaRMLeSS Date: December 07, 2008, 03:16:07 PM
teşekkürler emeğine sağlık
