Hani mecalin kalmaz ya bir adım bile atmaya.. Hani tükenir ya takatin.. Yığılır kalırsın olduğun yere.. Boşverirsin hayatı.. Umrunda değildir hiçbirşey. Canın ağırlaşır ağırlaşır yük olur bedenine..
Kime anlatırsın ki.. Kim anlar kim dinler ki.. Ağlıyorsun da kim ağlattı ki seni.. Kim ne dedi ki sana..
Dayanıklısındır sen.. Hiçbirşey yakmaz yüreğini.. Taştansın ya sen.. Hissetmezsinde zaten.. Bırak allah aşkına, bilirim ben seni.. Senin yakınman yok yere.. Nasıl kalmaz gücün kuvvetin.. Nasıl biter takatin..Çeliktendir bedenin.. Dayanırsın sen..Dayanırsın..
Dayanır belki bedenim ama çöktü yüreğim.. Canım çekildi ruhumdan.. Kalmadı zerre hissim.. Dediniz ya taştansın sen.. İşte taşlaştı kalbim.. Ama bak yinede eğik boynum.. Feryad etmeye bile yok artık gayretim.. Anlayan yok.. Dinlemeye teşebbüs bile yok.. Tahammül son raddede.. Bıçak dayandı kemiğe.. Tek kelam yetecek..Sabır bitti bitecek.. Artık yeter bile diyemiyorum.. Kelimlerim yitirmiş manasını.. Yüzüm donuklaşmış, kaybetmiş ifadesini.. Olsun diyorum, olsun.. Varsın yüreğim taş olsun.. Kaybedeyim kendimi.. Feda edeyim hayalimi, geleceği.. Kalmadı ki heyecanı.. Düşündüğümde dolup taşmıyor ki gönül pınarları.. Ne gözümde damla yaş.. Ne yüreğimde hayalini kurduğum bir hayat.. Ne bir beklenti ne bir umut..
