Kozada, dikkatli bir şekilde açtığı deliği genişleterek yavaş yavaş kurtulma çabası vermişti.
Çabalaması gerektiğini biliyor da vazgeçmiyor gibi görünüyordu. Bir gayret ve işte buruşmuş kanatlarının yerini kusursuz kanatlar alan mavi bir kelebek dünyaya merhaba demişti. Özgürlüğün verdiği mutlulukla kanatlarını bir açıp bir kapattı. Uçtuğu yere kadar uçacaktı. Yorgun düşüp bir yere konana kadar vazgeçmeyecekti. Gözleri sanki böyle güzel bir yeri daha önceleri hiç görmemiş gibiydi nedense… Uçtukça uçtu kendine benzer birileri bulma hevesiyle. Ama etrafında ne kendisine benzeyen nede bir başka canlı yoktu. Sanki orada tek başına gibi hissetti. Aramaktan yorulan mavi kelebek, birilerini bulmaktansa birileri tarafından bulunmayı tercih ederek bir ağacın dalına konup beklemeye başladı. Ama nedense bir hareketlilik gözlenmiyor, ortalıkta hiçbir canlı yoktu.
Ertesi gün mavi kelebek misali maceralarla dünyaya merhaba diyen, bir beyaz kelebek daha beliriverdi yeryüzünde. Uçtukça uçtu. Onunda amacı bu dünyada kendine benzer birilerini bulmak ve yalnızlık duygusundan kurtulmaktı. Uçarken, mavi bir kelebeğin sıradan bir ağacın dalına konmuş bir vaziyette durduğunu gördü. İçinde yalnızlılıktan kurtulduğunun verdiği sevinçle daha bir coşkuyla uçtu. Mavi kelebeğin yanına yanaştığı anda onun yaşamadığını çok sonra anlayabildi. Daha fazla beklemeden oradan uzaklaştı.
Bir günlük ömrü olduğunu unutan ve bulunmak umuduyla bekleyen, çabalamaktan vazgeçen bu kelebek gibi olmamanız dileğimle. Bulunmak için daha ne kadar beklicesiniz? Daha doğrusu neyi beliyorsunuz ki!
Ynt: Daha Fazla Beklemeyin…sonsuza Kadar Yaşayabilecek Misin Sanki? By: sweet_Lady Date: September 05, 2008, 03:21:12 PM
qüseL hikaye payLaşım içiN saoL
Ynt: Daha Fazla Beklemeyin… Sonsuza Kadar Yaşayabilecek Misin Sanki? By: manyak_efe Date: September 05, 2008, 03:32:45 PM
Walla güzel hikaye ellerine sağlık Buda burada kalmayı sevenlere bir dersmi ne
