Şiirli Polisiye Olur Mu? By: By.CeZa Date: August 13, 2008, 04:30:25 PM Polisiyenin şiirle bir araya gelmesi heyecan vericidir; dozu tutturulursa. Ne ki, edebiyatımızda böyle bir kesişmenin örneklerine pek rastlanmıyor. Nihan Taştekin’in ikinci romanı ‘Yağmur Başlamıştı’, tam da bu yüzden meraklısı için ilgi uyandıracak türden bir kitap. Zira, fonunda polisiye bir kurgu yatan, baş kişilerinden biri şair olan bir roman var elimizde. İlgililerini daha fazla merakta bırakmadan şunu söyleyebiliriz: ‘Yağmur Başlarken’, iyi niyetli fakat başarısız bir yapıt. Polisiye kurgu açısından not vereceksek, kitap, sınıfı geçemez. Arka kapakta dendiği gibi, “polisiye kurguyu edebiyatla buluşturan” bir yapıt olduğu fikrinden yola çıkarak değerlendirirsek de, kitabın aman aman bir dil ve edebiyat lezzeti vaat etmediğini söylemeliyiz.
Roman, bir haber ajansında çalışan genç muhabirin gözünden anlatılıyor. Bir polisiye kurgu için iyi bir buluş, fakat yazar sık sık bu durumu medya dünyasının nasıl da yozlaşmış olduğunu okurun gözüne sokmak için kullanınca, onun da tadı kaçmış. Anlatılan hikâyenin baş kişisi, haberini yapmak için bir cinayeti araştırırken maktulün yanı başında bir şiir buluyor. Aslında zekice bir kurgunun başlangıcı sanılan bu ipucundan, sonuçta bir şey çıkmıyor. Oysa kitabın başındaki Oktay Rifat’tan alıntı, bizim gibi safdil okurlarda, Türkçede ilk kez ‘metinlerarası polisiye’ okuyacağımız zannını uyandırmıştı. Kurguya dair bir başka aksaklık da, katilin sonradan ortaya çıkması. Hiçbir iyi polisiyede katil kitabın sonuna doğru ortaya çıkmaz. İşin heyecanı, katilin zaten başta adı anılan kişilerden biri olduğunu bilmektedir. Romanın başında katil adayı olabilecek kimsenin adı anılmadığından, yazar son bölümde sahneye bir katil çıkarıyor. Nihan Taştekin’in, hikâyenin arasında kullandığı iç konuşmalar, mektuplar kitaba bir ölçüde akışkanlık kazandırıyor. Belki iç konuşmalar, kimi yerlerde çok sık kullanılmasa daha iyi olurmuş gibi bir izlenim kalıyor okuyucuda. Roman boyunca şimdiki zaman kipinin, hem de üçüncü tekil kişi ağzından kullanılması da genç yazarın deneysel cesareti olarak adlandırılabilir. Ne ki, bu üslup sıra dışı bir ustalık gerektiriyor; yazarın bu ustalığa sahip olduğunu söylemekse fazla iyimserlik olur.
Nihan Taştekin temiz, hatasız bir Türkçeyle yazmış ‘Yağmur Başlamıştı’yı. Fakat bu ‘düzgünlük’, kitabı sıradanlıktan kurtaramıyor. Vasatla avunmaya razıysanız, vakit geçirmek için okuyun. Şunu unutmadan: İyi polisiye çok daha sağlam kurgular, iyi edebiyatsa daha ayrıksı bir dil ister.
