Postaci By: Mesut19o7 Date: August 09, 2008, 03:29:38 AM POSTACI İnsanın dünyanın yurdun haberini ağacın kuşun kurdun haberini seher vakitlerinde yahut gecenin ortasında taşıdım insanlara yüreğimin çantasında şairlik ettim bir çeşit postacılık yani. Çocukken postacı olmak isterdim şairlik filân yoluyla değil ama basbaya sahici postacı. Renkli kalemlerle çizilirdi bin türlü resim hep aynı postacının Nâzımın resmi Jül Vernin romanlarıyla coğrafya kitaplarına. İşte köpeklerin çektiği kızağı sürüyorum buzun üzerinde Işıldıyor kuzey şafağı konserve kutularıyla posta paketlerinde. Bering boğazını geçiyorum. Yahut işte bozkırda gölgesinde ağır bulutların asker mektubu dağıtıp ayran içiyorum. Yahut da büyük şehrin uğultulu asfaltındayım çantamda yazıları yalnız müjdelerin yalnız umutların. Yahut çölde yıldızların altındayım. Bir küçük kız ateşler içinde hasta. Kapı çalınıyor gece yarısı: -posta! Küçük kızın gözleri açıldı mavi mavi. Babası yarın akşam dönüyor hapislikten. O karda kıyamette bendim bulan o evi komşu kıza bendim telegrafı getiren. Çocukken postacı olmak isterdim. Oysaki Türkiyemde postacılık zor sanattır. Telegraflarda envai türlü acı mektuplarda satır satır keder taşır o güzelim memlekette postacı. Çocukken postacı olmak isterdim. Muradıma Macaristan'da erdim ellisinde. Çantamda bahar Çantamda Tuna'nın pırıltısıyla kuş cıvıltısıyla taze çimen kokusuyla dolu mektuplar. Moskova'ya Budapeşte'den çocukların çocuklara mektupları. Çantamda cennet... Bir zarfın üzeri: "Memet Nâzım Hikmet'in oğlu Türkiye" diye yazılı. Moskova'da mektupları birer birer kendim dağıtırım adreslerine. Yalnız Memedin mektubunu götüremem yerine. hattâ yollıyamam. Nâzım'ın oğlu haramiler kesmiş yolu mektubunu vermezler.
