Bir Mersiye By: Mesut19o7 Date: August 08, 2008, 02:30:11 AM BÝR MERSÝYE -----------------------------------
Nihâyet oldu nazardan nihân o nûr-i mübîn, Peyinde kaldý ufuklarda bir hayâl-i defin! Zevâl, o emr-i tabî'î kemâle derpeydir: Fezâda yükselen encüm olur ufûle karîn; Fakat bu necm-i emel sanki berk-ý hâtif idi, Ki birden etti gurûbuyle ufku leyl-âkîn. Tenezzül etmedi nâsûta, döndü lâhûta; Kemîne pâye-i iclâli oldu ýlliyyîn. Hayâli yâd-ý hazînimde, rhu bâlâ-gerd, Vücûdu bister-i makberde iðtirâb-güzîn... Tehallül eyledi gûyâ o nûr-i yekpâre, Nigâh-ý bârika-bîn oldu bir de hârika -bîn! Bir âsümân-ý celâlin muhîti, oldukça, Nazarda Arþ ile yeksân olursa çok mu zemîn? Kitâbe, seng-i mezârýnda hep kitâb-ý ledün; Sirâc, fevk-ý serinde ziyâ-yý nûr-i yakîn. Sütûnu merkadinin Hakk'a yükselen tehlîl; Revâký meþhedinin nâzilât-ý arþ-ý berîn. Zemîn-i hâkine ferrâþ, dest-i nâz-ý nesîm; Fezâ-yý kabrine sâkî sehâb-ý nesr-âyîn. Nücûm, türbesinin türbedâr-ý bîdân; Bahâr, lâhdine pûþîde sütre-i rengîn. Açýlmadan kuruyan gonce-i izân için Seherde nevha-i bülbül terâne-i Yâsîn! Havâda mevcesidir þehper-i melâikenin, Eden riyâh deðildir bu servilikte enîn. Leyâl o tayf i lâtîfýn harîm-i ismetidir; Þafak ki hâtýra-i iðtirâbýdýr, ne hazîn! Bütün mekân, nazarýmda o ýûha nüzhet-gâh, Eðerçi yükselerek oldu lâmekânda mekîn. Ey aslýna iltihâk eden nûr, Sensin bana her tarafta manzûr; Olsan da zýlâl içinde mestûr, Bir an deðilim o lem'adan dûr: Rûhumda ebed-karâr þu'len. Mevvâc sabâhatin seherde Berk urmada nâsiyen kamerde; Þeb sahn-ý harem-serâna- perde. Matvî evrak-i verd-i terde Bir þemme kitâb-ý nükhetinden! Naðmendir eden riyâhý tehzîz, Senden bu nevâ yý þûriþ-engîz! Tayfýn beni eyliyor seher-hîz... Ey hâtýrasýyle rûh lebrîz, Ýndimde bu kâinât hep sen! Ey lem'a-i þu'le-i Ýlâhî, Ey subh-i ebed karârgâhi. Hiç bulmaya tâbiþin tenâhî... Envârýna gelmesin tebâhî... Bir böyle bekâný isterim ben. Sönmez yanan ihtimâli yoktur, Sönmek sözünün meâli yoktur... Yok, nâre demem zevâli yoktur, Nûrun fakat öyle hâli yoktur. Olmaz ona hiç adem niþîmen. Ey hâtýrasýyle kaldýðým yâr, Artýk aramýzda bir cihan var! Sen gökte safâ-güzîn-i dîdâr, Ben yerde azâb içinde bîzâr! Gûþumda bütün terâne þîven! Þîven demi nây-i naðme-kârýn, Þîven cereyâný cûybârýn, Þîven sesi bâd-ý bî-karârýn, Þîven bana âh yâdigârýn... Sen gökleri hande-zâr ederken!
