Sevgisiz bir başına olma, sevilmeme, sevenin kıymetini bilememe duygusu
içimde kaskatı duruyor.
Bu tarifi zor hissi çıkarıp içimden ellerimle şekillendirebilsem.
O nasıl acıtıyorsa canımı, ben de bir kum torbasına vurur gibi vurabilsem ona, ben de onun canını yakabilsem. Benim içimde benden ayrı olan bu hisse hükmedebilsem.
Bugün anlıyorum,
Sevilmek, sevmek için mükemmel olmak gerekmediğini.
Aşkın hesapsız kitapsız, kural tanımaz, acıtan bir şey olduğunu anlıyorum.
Yaşamak, yaşadığını, nefes aldığını hissedebilmek için rollerden sıyrılmak,
kendi yoluna gidip, görünmez bağlarından kurtulmak gerektiğini...
Hayat, canımı acıta acıta öğretti bana.
