Böyle memleketin girişine asmamız gereken tabelalar var, Edirne’den girerken falan göreceksin sağda “Abi bak herkesin keyfi kendine, neyi sevip sevmediği konusunda özgür insanlar, karışma 2 dakika”. Evet, böyle samimi olacak. Devletin resmi dili gibi değil.
Çok ihtiyacımız var. Çünkü her gün bu ülkede “Ya o da yenmez miymiş…” ile başlayan bir kınama cümlesi kuruluyor.
Yapmayın annem, yapmayın gülüm.
Çok ihtiyacımız var. Çünkü her gün bu ülkede “Ya o da yenmez miymiş…” ile başlayan bir kınama cümlesi kuruluyor.
Yapmayın annem, yapmayın gülüm.
“Yok artık, hiç mi peynir yemiyorsun?”
Yok yiyorum ama sana yemiyorum diyorum. Böyle de şakacı bir insanım. 
“Olum dünyanın en güzel sebzesi patlıcan sevilmez mi hiç”
Yap da bir imam bayıldı ye o zaman.
“Aaaa PATLAMIŞ MISIR MI SEVMİYORSUN?”
Yok canım ne haddime, getir 1 ton yiyeyim. Te Allah’ım ya.
“Çikolata sevmeyen insanı da ilk kez duyuyorum ay bir yaşıma daha girdim”
Tebrik ederim.
“Sen daha güzelini yememişsindir ondan sevmiyorsundur”
Bak bak, Michelin ödüllü şefe bak sen.
“Ya bir insan nasıl domates sevmez, aklım hayalim almıyor”
+Kitap oku
– Ne alaka şimdi?
+ Hayal gücün gelişir, dünyan büyür.
– Ne alaka şimdi?
+ Hayal gücün gelişir, dünyan büyür.
“Askere falan gidince çok zorlanırsın ama”
Çünkü askere gidince her şey çok kolay bir tavuk yememek zor di mi?
“Sen açlık nedir bilmiyorsun, ondan hepsi”
Yuh
“Bu yaşına kadar nasıl yaşadın yaaa….”
Mağarada. Serin oluyor biraz ama sakindi. 
“Pizza olsa kesin yerdin ama”
Pardon ne zamandan beri keyfimin kahyalığı üzerine bir kariyer seçtiniz? 
“Nasıl yani yalnızca köfte mi yiyorsun?”
Olan var olmayan var, kıskanırlar
“Sen kesin restoranda falan yemeği geri gönderiyorsundur”
Hell yeah.
“Sana değil de annene/sevgiline acırım”
Demiş ne kadar da düşünceli bir erkek.
“Sen de amma mızmız çıktın arkadaş”
Bkz: Sa-na-ne!
