Genellikle okyanus akıntıları âdeta yüzeydeki rüzgâr sistemlerinin bir kopyasıdır. Nitekim Alize rüzgârlarına bağlı olarak ekvatora, batı rüzgarlarından dolayı yüksek enlemlere doğru akıntılanr mevcuttur. Ekvatoral akıntılar, birbirlerinden ekvatoral karşı akıntılarla ayrılır.
Alçak enlemlerde okyanusların batı tarafı boyunca ekvatoral akıntılar kutuplara doğru döner. Bunlar sahillere paralel olarak sıcak su akıntılarını oluşturur. Bunlara örnek olarak, Gulf stream (Golfstrim) (Florida ve Karayip), Japonya’da Kiyoşiyo, Brezilya sıcak su akıntısı verilebilir. Bu akıntıların sıcaklığı sahillerin sıcaklığından yüksektir. Güney Atlantik’de bu akıntının sıcaklığı Temmuzda 16°C’dir.
Ekvatoral akıntı, yüzeydeki sıcak suların süpürülmesi ile altta bulunan soğuk sl- ların çıkmasından dolayı soğuk-serindir. Bunlara örnek olarak, Şili ve Peru açılarındaki Humbolt ya da Peru soğuk su akıntısı, Afrika’nın güneybatı açığında»: Benguela soğuk su akıntısı, ABD’nin batı sahillerindeki Kaliforniya akıntısı, Ispanya ve Kuzey Afrika’nın batı sahilindeki Kanarya soğuk su akıntısı verilebilir. Soğuk su akıntıları, ekvatoral bölgelerde sıcaklık dağılışı üzerinde etkilidir.
Atlas Okyanusu’nun kuzeydoğusunda batı rüzgârlarından kaynaklanan nispeten sıcak akıntılar, sıcaklığın yükselmesinde son derece etkili olur. Bu, Britanya adaları, Kuzey Denizi ve Norveç kıyıları boyunca görülen Kuzey Atlantik akıntısıdır. Kuzey Kutup Dairesi üzerindeki Murmansk limanı bütün yıl boyunca ulaşıma açık olması, özellikle sıcak su akıntılarının kış aylarındaki etkisinden dolayıdır.
Kuzey Yarım Küre’de Kuzey Buz Denizi’nden Atlas Okyanusu’na büyük boğazların batı tarafları boyunca soğuk su akıntıları görülür. Bunlardan önemli olan Kamçatka akıntısı, Grönland akıntısı ve Labrador akıntısıdır. Antarktik Bölges’inde de Antarktik kutbu soğuk su akıntısı görülür.
