Normalde neşeli ve eğlenceli biriyken okulda yalnız ve ezik olmamdan nefret ediyorum. Bütün arkadaşlarımın bana acıyarak bakmasından, inek gibi görmesinden ve yalnızlığımdan nefret ediyorum. Çoğu zaman yalnızlığımın bana başarı getirdiğini gördüğüm de bundan da nefret ediyorum. Çünkü her yalnız kaldığımda salak gibi ağlamamak ve kendimi küçük düşürmemek için başımı test kitaplarına veya okuma kitaplarına gömmekten nefret ediyorum.
Sosyal bir insan olabilirim, arkadaşlarım kötü biri olduğumu düşünmüyor ama yeni girdiğim bir ortamda sürekli ürkek durmaktan nefret ediyorum. En önemlisi de bu sıkıntımı atlatamamaktan bıktım ve bu her şeyi daha beter hale getiriyor. Nefret ediyorum. Nefret! Nefret! Nefret!
Ynt: Nefret Ediyorum ! :( By: Sedaca05 Date: February 20, 2014, 06:56:10 PM
Profesyonel destek almayı düşündün mü??
Ynt: Nefret Ediyorum ! :( By: bookworm_24 Date: February 23, 2014, 02:09:50 PM
Bu durum sadece okul ortamında oluyor ve evet, bir destek almayı düşünüyorum. En azından benden yaşça büyük ve tecrübeli biriyle bu konuyu tartışabilmeyi istiyorum. Ablama duygularımı ağlayarak anlattığımda, o da ne yapacağını bilemedi.
O bunları benim kendime yaptığımı düşünüyor, çünkü aslında çekingen bir insan değilim ama toplum arasında sürekli bir hata yapacağım diye tetikte durmaktan yoruldum. En kısa zamanda bir psikiyatri ile görüşmek istiyorum, belki anlatırsam rahatlayabilirim. 
