Maneviyat Ve Kişisel Gelişim By: Asortik Hatun Date: July 25, 2013, 08:19:50 PM Kişisel gelişim ürünlerinin kendileri bir rehber olmakla birlikte, bu rehberlerin de bir rehbere ihtiyacı var. Kişisel gelişim kitapları ve kursları konusunda bir denetim mekanizması olmaması, bu alanda her önüne gelenin bir ürün ortaya koymasına yol açıyor.
Literatür ya da saha araştırması veya güçlü bir fikir olmadan çıkan ürünler, satış kaygısı ile başarının, zenginliğin, mutluluğun garantili yollarını vaat ediyorlar. Kendisi dahiye dönüşememiş insanların, dahilik formülleri vermesi, kendisi yaşamda ciddi bir başarı elde edememiş insanların dev başarılara giden yollar önermesi de ayrı bir komiklik. Hızlı okuyamayanların hızlı okuma dersi vermesi de işin ayrı ironik bir yönü.
Kişisel gelişim kitap ve kurslarının sahiplerinin önemli bir kısmı, aşırılara kaçan bir başarı çığırtkanlığı yapıyor. Kişisel gözlemlerim, dünyanın birçok yerinde insanların mesleki başarı çılgınlığına ve hatta bir adım öteye giderek daha fazla karşı cinsi elde etme yarışına kendilerini kaptırdıkları yönünde. Yani insanlar durmadan daha iyi konuşayım, daha çok para kazanayım, daha çok kitap okuyayım, daha fazla karşı cinsle birlikte olayım gibi sağlıksız bir tavır içinde.
Vahşi kapitalizmin kişisel gelişim alanında da kendini gösterdiğini görüyoruz. Dünyada bir kısım insan ‘vahşi kapitalizmi nasıl ehlileştiririz, nasıl sakıncalarını gideririz’ diye düşünüyor. Kişisel gelişim alanında başarı çığırtkanlığı yapan yazarların yanı sıra Türkiye’de ve dünyada başarılı; ama daha dengeli yaşamlar kurmaya yönelik içerik üretenler de elbette bulunuyor.
21. yüzyıla girerken yaşadığımız devasa değişim, başta kent insanını ve sonra da kırsal kesimde yaşayan insanları şaşkına çevirmiştir. Kent insanları günlük yaşamda karşı karşıya oldukları teknolojik ya da sosyal gelişmelere nasıl cevap vereceğini bilememektedir. Suni kent yaşamının sentetik sorunları insanın kafasını bulandırmaktadır.
Evrene ilişkin manevi bir kavrayış olmadan kişisel gelişim, kullanıcısı olmayan İsviçre çakısına benziyor. Gelişmiş yetenekler ne kadar önemliyse de o yeteneklere sahip insanların zihniyeti o yeteneklerin nasıl kullanılacağını belirler. Evreni manevi olarak kavrayamayan bir zihin için yetenekler; hareket-varış noktası olmayan ve mutluluk üretmeyen bir güçtür.
“Ne için yaşıyoruz ve bu yaşamın anlamı ne” sorusunun cevabını yüzyıllar boyunca felsefe ve din vermiştir. Özellikle din, geçmişte ve günümüzde tüm dünyanın sosyal ve siyasi sistemi üstünde derin bir etkiye sahiptir. Kişisel gelişim alanında bakacak olursak, inançlı insanların çok daha büyük başarılara ulaşabildiklerini ve kendileriyle barışık bir yaşam düzeni kurabildiklerini görüyoruz. İster bunlar Hıristiyan, isterse Müslüman olsun ya da başka bir dinden, kalıpçı olmayan inançlı bilim adamlarının, sanatçıların ya da araştırmacıların daha büyük başarılara ulaştığı birçok örnekle gösterilebilir.
Burada kullandığım kalıpçı deyiminin bir özelliği bulunuyor. Aşırı ölçüde şekil şartlarına takılıp kalan, özü anlamayan, amacı anlamayan, bilgelik değil, olumsuz elektrik veren, insanların önünü açan değil kapatan kalıpçı din adamları Hıristiyan olsun, Müslüman olsun geniş toplum kesimlerinin dinden soğumasına ve uzaklaşmasına yol açmıştır.
Böylece geniş toplum kesimleri kimliklerinin din bölümünde “Müslüman” ya da “Hıristiyan” yazsa da bu dinlerin örnek birer üyesi olmamış, olmak istememişlerdir. Bu da özellikle kent yaşamının sentetik yarışında olan insanları yalnız bırakmıştır. Bir referans noktası arayan insanlar için kişisel gelişim kitaplarının birçoğu olumlu bir rehber olmuştur.
Yaşamda başarılı olmaktan daha önemli olan bir şey varsa, o da evren ile uyum içinde yaşamaktır. Sadece bir hayvan türünün bile yaşamını, nedenini niçinini anlamak insanı kentin sentetik yarışlarının saçmalığından kurtarabilir. Bir kuralı gerçekten idrak eden, tüm kural ve ilkeleri idrak edebilir. Yaratan’ın eserlerini ve kurduğu ekolojik sistemi anlayan kendisinin bu yaşamda ne yapıp yapmaması gerektiğini daha iyi bulacaktır.
