Yardımcı maddeler: 11 mg etanolamin, 2050 mg propilen glikol, 500 mg alkol absolü, pH ayarı için sodyum hidroksit, distile su.
Endikasyonları:
Bactrim sadece, hekim tarafından, elde edilecek yararın muhtemel risklerden daha fazla olduğunun düşünüldüğü durumlarda uygulanmalı ve etkili tek bir antibakteriyelin kullanımı değerlendirilmelidir. Bakterilerin in vitro duyarlılıkları coğrafi bölgeye göre ve zamanla değiştiğinden antibiyotik tedavisi seçilirken yerel durum gözönünde bulundurulmalıdır.
Solunum yolu enfeksiyonları: Haemophilus influenzae veya Streptococcus pneumoniae’nin duyarlı suşlarının neden olduğu Kronik bronşitin akut alevlenmelerinde, TMP-SMZ’nin bir tek antibiyotiğe tercih edilmesini gerektirecek iyi bir neden olduğunda çocuklardaki Haemophilus influenzae veya Streptococcus pneumoniae’nin duyarlı suşlarının neden olduğu otitis media, erişkin ve çocuklarda Pneumocystis carinii pnömonisinin tedavi ve profilaksisinde (primer ve sekonder).
Ürogenital enfeksiyonlar: Duyarlı E. coli, Klebsiella ve Enterobacter türleri, Morganella morganii, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris suşlarının neden olduğu idrar yolu enfeksiyonları ve şankroid.
Gastrointestinal sistem enfeksiyonları: Tifo ve paratifo, basilli dizanteri (Shigella flexneri ve Shigella sonnei ‘nin duyarlı suşlarında, antibakteriyel tedavi endike olduğunda), enterotoksijenik Escherichia coli’nin etken olduğu yolculuk ishallerinde, kolera (sıvı ve elektrolit tedavisine ek olarak).
Diğer bakteriyel enfeksiyonlar: Çeşitli bakterilerin etken olduğu enfeksiyonlarda (muhtemelen diğer antibiyotiklerle kombine tedavi) örn. bruselloz, akut ve kronik osteomiyelit, nokardiozis, aktinomiçetom, toksoplazmoz, Güney Amerika blastomikozu ve septisemide endikedir.
Kontrendikasyonları:
Bactrim, sülfonamidler veya ilacın içerdiği yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılığı olduğu bilinen hastalarda, belirgin karaciğer parenkim hasarı olan hastalarda, plazma konsantrasyonları izlenemediğinde ağır böbrek yetersizliği olan hastalarda, porfiriada, folat eksikliğinden kaynaklanan megaloblastik anemide kontrendikedir.
Bactrim bebeklere yaşamlarının ilk 8 haftasında verilmemelidir. Gebelikte kontrendikedir.
Uyarılar/Önlemler:
Deri döküntüsü ya da herhangi bir ciddi advers reaksiyonun ilk belirtisinde tedavi derhal kesilmelidir. Alerji ve bronşiyal astım öyküsü olan hastalarda Bactrim dikkatle uygulanmalıdır. Yaşlı hastalarda veya komplike olabilecek durumlar varsa ağır yan etkilerin riski artar; böyle durumlar arasında böbrek ve/veya karaciğer fonksiyon bozukluğu, birlikte başka ilaçların kullanılması (risk tedavinin dozu ve süresi ile ilgili olabilir) sayılabilir. Nadiren de olsa, kan diskrazileri, majör eksüdatif erythema multiforme (Stevens‑Johnson sendromu), toksik epidermal nekroz (Lyell’s sendromu) ve fulminan karaciğer nekrozu gibi yan etkilere bağlı ölüm bildirilmiştir. İstenmeyen reaksiyonların riskini en aza indirebilmek için, özellikle yaşlı hastalarda, Bactrim ile tedavi süresi mümkün olduğunca kısa tutulmalıdır. Böbrek yetmezliği durumunda doz, Özel Doz Talimatları ile uygun olacak şekilde ayarlanmalıdır. Eğer Bactrim ile uzun bir süre tedavi yapılıyorsa, düzenli kan sayımları gerekir. Eğer herhangi bir şekilde kan elemanlarının sayısında anlamlı bir azalma saptanıyorsa, Bactrim kesilmelidir. İstisnai durumların dışında, Bactrim ciddi hematolojik rahatsızlıkları olan hastalara verilmemelidir. TMP ve metotreksat kombinasyonu alan hastalarda pansitopeni vakaları bildirilmiştir (Bkz. İlaç Etkileşmeleri). Yaşlı hastalarda veya mevcut folik asit yetersizliği veya böbrek yetmezliği olan hastalarda folik asit yetersizliğine bağlı hematolojik değişiklikler olabilir. Bunlar folinik asit tedavisi ile düzelirler. Bactrim ile uzun dönem tedavi gören hastaların (özellikle böbrek yetmezliği olan hastalar) idrar tahlilleri ve böbrek fonksiyonu düzenli olarak izlenmelidir. Tedavi sırasında kristalüriyi önlemek açısından yeterli sıvı alınmasına ve üriner atılıma özen gösterilmelidir. Hemoliz olasılığı nedeniyle, Bactrim kesinlikle gerekli olmadıkça G6PD yetersizliği olan hastalara verilmemelidir veya verilecekse minimal dozlar uygulanmalıdır. TMP’nin fenilalanin metabolizmasını bozduğu farkedilmiş ise de uygun diyet kısıtlamasındaki fenilketonürik hastalarda bunun önemi yoktur. Sülfonamid içeren tüm ilaçlarla olduğu gibi porfiri ya da tiroid disfonksiyonu olan hastalarda dikkatli olunması önerilir. “Yavaş asetilatör” olan hastalar sülfonamidlere karşı idyosenkratik reaksiyon göstermeye daha eğilimli olabilirler.
