Kabullenmek By: Asortik Hatun Date: January 22, 2013, 01:06:07 AM hepimiz elimizdeki sahip olduğumuz tek yaşama şansımızı,biricik hayatımızı yaşıyoruz her gün..ama bu hayatı tadını çıkara çıkara mı yoksa hayat bizim canımızı çıkara çıkara mı yaşıyoruz o tartışılır..galiba esas mesele bu..yani hayatı tadınca huzurla ve hayatın altında ezilmeden yaşayabilmek..
Hayatın altında ezilmemek..cidden marifet istiyor kolay bir mesele değil..peki nasıl olacak bu hayatın altında kalmadan keyfine vararak yaşamak??
EVET değerli okurlar, eminim hepimizin hayatında mutsuzluklar,bizi acıtan kıran olaylar ve insanlar vardır..Peki bu acılarla boğuşup bunalmaktan kurtulmanın bir anahtarı yok mu?var elbet..Bu anahtarın adı kabullenmek…
bence kabullenmek çok tılsımlı bir kelime..hazmetmesi zor ama hazmedebilince de her derde her sızıya merhem oluveren bir kelime..
Kabullenmek kelimesinin altında çok şeyler gizlidir. Örneğin, yaşı kabullenmek,yaş ilerledikçe bu durumu kabullenemeyiz bir türlü özellikle biz bayanlar.sanki yaşadığımız her yıl bizi daha olgunlaştırıp zenginleştirmiyormuş gibi yaşımızı inkar ederiz çoğu zaman… zamanı kabullenmek, en önemlisi bedeni kabullenmek,boyum kısa,kulaklarım kepçe,göğüslerim küçük,bacaklarım çarpık gözlerim yeşil değil yada ellerim yok bacağım yok gibi.. kaderi kabullenmek gibi.Dünyaya erkek olarak gelmek varmış,kader olsa zengin bir ailede doğardım,kader olacak insanda gibi cümleleri ne kadar sık kullanırız değil mi..
bizler iyi şeyler olduğunu kabullenmek yerine ben yaptım, ben kazandım, ben başardım deriz. Aslında onlarda kabullenmenin içine girer. Kötü gibi görünen şeyler geldi diye sıkım sıkım sıkılırız.Bir olayı bir kere kabullendik mi artık o olay bizi etkilemez.(anne-babamız kardeşimiz bize bizim istediğimiz sıcaklığı ilgiyi göstermiyor diye sevilmeyi hak etmediğimizi düşünmekten vazgeçersek canımız yanıp durmaz) Tabii ki kabullenmek tekamül işidir, gayret işidir. O kadar kolay bir şey değildir. Bizler başımıza gelen şeyleri kader olarak nitelendiririz, lafla, ama kabullenmemiz mümkün olmaz. Kaderimizde karşımıza çıkan bazı kötü şeyleri unutmaya çalışırız. Unutmak çözüm değildir. O olayı unutacağımıza kabullenirsek her zaman onu hatırlayıp o olaydan da gerekli dersleri çıkarabiliriz. Kabullenmek aklın çözemediği bir olaya ruhumuzla ve gönlümüzle mühür vurmaktır.
yani o olaya ruhu ve gönlü de karıştırıp düşünmektir.Neden böyle neden şöyle neden öyle davrandı neden bunu söyledi diyerek beynimizle anlam veremediğimiz canımızı acıtan durumlara birde gönül gözüyle bakabilmek…ruhumuzla kucaklamak… kabullenmek insanı rahatlatır. Bizleri egolarımız idare ettiğinden kabullenmemiz o kadar zordur ki…
Hayatındaki herşeyin hep senin istediğin şekilde var olamayacağı düşüncesine bir an önce kendini alıştır. Hava güneşli de olsa sağanak yağmurlu da, sen her iki durumda da havayı olduğu gibi kabul et. Göreceksin ki karşı çıkmadığın, yakınmadığın ve kafana takmadığın zamanlar herşey çok daha güzel. Hayatın kendisi kadar esnek olacaksın. Hayatı sırtlanmak ve altında ezilmek yerine tümüyle yaşayacaksın.
hayat ne tür bir kılığa girerse girsin, onu bir arkadaş gibi karşılayacak ve ona göre ağırlayacaksın. Bileceksin ki hayat seni ağırlamakla yükümlü değil. Sen hayatı olduğu gibi seveceksin. Ona ne tür bir kılığa bürünmesi gerektiğini söylemeden, ona emirler yağdırmadan. sen şükran duyacaksın. Artık tartışılmazlar hakkında tartışmayacaksın. Hayat bizi sürekli pohpohlamak zorunda değil gerçektende.ama biz farkına varmadan bunu istiyoruz.Eğer kahrında hoşlütfunda hoş diyebilirsen bunu yüreğinle söyleyebilirsen o zaman Huzurun vücut bulmuş hali olacaksın ve bunu tüm yaşamında hissedeceksin… Gelin burda bir söz verelim kendimize.hiç olmazsa sadece 2 gün hoşumuza gitmeyen bizi huysuzlaştıran gerginleştiren değiştirmek için elimizden birşeyin gelmediği durumlarda durup ben kendime söz verdim.bu durumu böyle kabulleniyorum diyelim.kayınvalidemin laf çarpmalarını kabulleniyorum,eşimin bana istediğim gibi davranmamasını kabulleniyorum,sokakta aniden yağmur yağmasını kabulleniyorum diyelim ve o anı olduğu gibi yaşayalım..derin bir nefes alıp durumu olduğu gibi kabullenerek…ne dersiniz sadece 2 gün denemeye değmez mi??
