Yağmuda Ben.. By: exilant Date: April 05, 2008, 05:54:29 PM Bu şehre yağmur yağıyordu. Bütün şehirler ağlıyordu. Ben en çocuk halimle üşüyordum. Kimse sen değildi, kimseyi istemiyordum. Şehirle birlikte ben de ağlıyordum, gözyaşlarımı kimse farketmiyordu. Yorgun adımlarla, ıslak sokakları dolaşıyordum. Bir yerlerde seni bulmayı umuyordum. Yürüdükçe daha şiddetleniyordu yağmur. Sokak sokak geçerken bu şehri umudumu kaybediyordum. İşte en büyük tehlike buydu. Umutsuz yaşarmıydı insan? Umutsuz direnebilirmiydi hayatın acımasızlığına? Yağmura ev sahipliği yapan gece, hiç aşılamaycak bir engel gibi karşımda duruyordu. Hazırlıksızdım, sensizken saatlerin bu kadar geçmez olduğunu bilmiyordum. Koynuma hasretini alıp uyumaktan nefret ediyordum. Bu yüzden gece bitsin diye yürüyor, yürüyor, yürüyordum. Ah, şu köşebaşını döndüğümde görebilsem seni, ya da şu parkın sırılsıklam olmuş banklarında otururken bulsam..... Bilirim sen de seversin yağmuru , aldırmazsın ıslanmaya. Bu yüzden şaşırmazdım seni gördüğüme. Bir köşebaşı daha dönüyordum, yağmur bana eşlik ediyordu. Şehrin sokaklarında değil, senin yokluğunda kayboluyordum. "Nereye gitsem" diye düşünüyordum çünkü sen olmadıktan sonra hiçbir yer farketmiyordu. Öylece amaçsızca dolaşıyordum. Oysa her sokağa sevdamızı yazacaktım ben. Taşlara adını kazıyacaktım. Aşkımız yıllara, yağmura, kara meydan okuyacaktı. Yıkılmayacaktık, yıpransakta antik çağdan kalan bir kale gibi ayakta duracaktık. Bir maratonun iki güçlü koşucusu olacaktık. Sevda koşumuz ancak ölümle noktalanacaktı. Yağmur duruyormu ne? Ama kime ne? Ben içimdeki yağmuru durduramadıktan sonra neye yarar ki? Ben yüreğimdeki gri bulutları kovamadıktan sonra gökte yıldızların görünmesi neyi değiştirirki? İçim üşüyordu, titriyordum. Bir sabahçı kahvesine giriyordum. Demi sevdalardan süzülmüş bir bardak taze çay... Titremem duruyordu biraz. Kahveci çırağının sesiyle irkiliyordum, " çok ıslanmışsın, sobanın başına geç.." Bir yanardağın içine atsalar beni ısınırmıyım sanıyorsun? Beni ancak teninin sıcaklığı döndürebilir hayata. Ancak, ellerini tuttuğumda yaşadığımı anlayabilirim. Çay boğazıma diziliyordu, bitirmeden kalkıyordum. Biliyordum, bir başka gecede, bir başka yağmurda yine sensiz, yine umarsız,yine yalnız yürüyeceğim bu yolları. Yeter, gel artık. Gel dindir bu yağmuru, bu gözyaşlarını...........Ynt: Yağmuda Ben.. By: ELİF_PİNCİR Date: April 12, 2008, 08:26:01 PM çok güzelmiş canım saol paylaştığın için
