Konuşma Güçlüğü Çocukların Özelliklerine Uygun Gereçler By: -o_o-GökhaNur-o_o- Date: April 03, 2012, 01:08:02 AM Dil ve konuşma güçlüğü çeken çocukların eğitim ortamlarında, onun eğleneceği ve katılmak isteyeceği araç gereçler ve etkinlikler bulunmalıdır. Öğrenciler iletişim başlatmada genel olarak ilgilerini çeken nesneleri kullanır. Bu nedenle ortamın ilgi çekiciliğinin artırılması, dili kullanma ve dil öğretimi için uygun durumların oluşabilmesini de artıracaktır. Çocuğun tercihlerini dikkate almak ve ortamı buna göre düzenlemek önemlidir. Bireysel çalışmada tek bir çocuğun ilgisi göz önünde bulundurulurken grup etkinliklerinde grubun ilgisi gözetilmelidir. Dil kullanımını artırmak için araç, gereç seçerken ilginin yanı sıra çocuğun yaş düzeyi de göz önünde bulundurulmalıdır. Bu araç, gereçler öğrenciye zarar verecek nitelikte olmamalıdır. Kırık, boyası çıkmış, kopmuş materyaller kullanılmamalıdır. Kolayca koparıp yutabileceği parçalar olmamalıdır. Bu özellikleri taşıyan hemen her türlü oyuncak, nesne ya da resim dil ve konuşma güçlüğü çeken çocukların eğitiminde kullanılabilir. Bu araç gereçlere örnek verecek olursak:
- Çeşitli renklerde, boyutlarda ve ağırlıklarda toplar - Bardaklar - Kaşıklar - Boncuklar, mobiller - Oyuncak bebekler - Oyuncak arabalar - Oyuncak ev ve mutfak eşyaları - Oyuncak takım çantası araç gereçleri - Kuklalar, maskeler, kostümler - Legolar - Yapbozlar - Plastik kova ve plastik kürekler - Pamuk ve kumaş parçaları - Değişik ebatlarda renkli küpler ve bloklar - Vurmalı ve üflemeli müzik aletleri ( Flüt, mızıka, tef, davul, zil vb) - Hayvan, bitki, insan, taşıt, mevsim vb. ile ilgili resim ve panolar - Renkli ponponlar - Aynalar - Boyalar ve kalemler ( Suluboya, pastel boya, kuru boya vb.) - Boya kitapları - Yoğurma maddeleri - Renkli ve beyaz kâğıtlar - Resimli hikâye kitapları - Saat
Görüldüğü gibi dil ve konuşma güçlüğü çeken çocukların eğitiminde kullanılan araç gereçler normal çocukların eğitiminde kullanılan araç, gereçlerden farklı değildir. Burada dikkat edilmesi gereken önemli nokta ise çocuğun dil ya da konuşma güçlüğünün sebebine göre o günkü çalışma için kullanılacak özel bir araç gerekliyse, bunun çalışmadan önce temin edilmiş olmasıdır. Konuşma terapisi için terapistlerin dil ve konuşma güçlüğünü ve derecesini tespit etmekte kullandıkları, bu amaç için özel hazırlanmış testler ve etkinliklerde çocuğu gözlemek, gelişimindeki ilerleme ya da aksaklıkları kaydetmek için kullandıkları gözlem formları da bulunmaktadır. Ülkemize göre standardize edilmiş ve kullanılmakta olan testlerden önde gelenleri AAT (Ankara Artikülâsyon Testi) ve Türkçe Sesletim- Ses Bilgisi Testidir. AAT (Ankara Artikülâsyon Testi), 2–12 yaş arasındaki çocukların dildeki sesleri edinme ve üretebilme becerilerini değerlendirmek üzere hazırlanmış bir testtir. Küçük çocukların kolayca tanıyabilecekleri 48 renkli ve ilgi çekici resimden oluşmaktadır. Test uygulamasında çocuğun sözcükleri söyleyiş şekli cevap kâğıdına yazılarak hataları belirlenir ve buna göre puan verilir. Testin kullanım kılavuzundaki tablodaki değerlerle çocuğun aldığı puan karşılaştırılarak yaşıtları düzeyinde olup olmadığı, değilse ne kadar geride olduğu belirlenir. Çocuğun hatalarının yaşıtları düzeyinde veya ona çok yakın olması durumunda bir dil uzmanına göndermeye gerek kalmaz. Türkçe Sesletim- Ses Bilgisi Testi ise, 3 yaş ve üstü sesletim ve ses bilgisel bozuklukların taraması, değerlendirilmesi ve terapi sonrasındaki gelişimi izleme amacıyla geliştirilmiş bir testtir. Bu testle, konuşmanın içeriğinde; ifade edici dil ve konuşmanın akıcılığı değerlendirilir. Ortalama sözce uzunluğun ve sosyal dilin değerlendirilmesine yöneliktir. Bu testlerin dışında kullanılan testlerden biri de PPVT (Peabody Picture Vocabulary Test) dir. Bu test daha çok çocukların alıcı dil gelişimini değerlendirmede kullanılmaktadır. Çocuktan, verilen resimler içinden ona söylenen nesne ya da olayı göstermesi istenir. Ancak bu test henüz ülkemize göre standardize edilmemiştir. Bu nedenle kullanımı yaygın değildir ve sonuçlar yanıltıcı olabilir