Hayat sonsuz bir arayış. Sonu olmayan keşiflerle dolu zamanlara dalış. Sanırız ki para kazanmayı, kariyer sahibi olmayı ya da başarılı olmayı öğütleyen ebeveynler çocuklarının daha rahat bir gelecek elde etmesini istediklerinden bu tür öğütlerde bulunurlar… Oysa, çabaların çoğu, tatminkar bir hayat umududur. Tatminkar hayat rahat hayattan farklıdır. Tatminkar hayatın içinde zorluklar bulunur, umut bulunur, azim bulunur, tutku bulunur, hareket bulunur, sevinç bulunur, amaç ve anlam bulunur.
Rahat hayatsa durağandır. Sıkıntı yaratır.
Hayatın hangi noktasında olursanız olun, hangi gelir seviyesinde olursanız olun, hangi yaşanmışlıklardan geçerseniz geçin, tatminkar hayatın daha sağlıklı ve mutlu bireyler yarattığını göreceksiniz.
Tatminkar bir hayat için hayata güvenmeyi öğrenmek gerekiyor. Çünkü hayata güven, umudu getiriyor. Umut yaratma isteğini tetikliyor, yaratmak hareketi körüklüyor. Hareket ilerlemeyi getiriyor.
Bizler hayattan ve hayatın içinde var olanlardan besleniriz. Hayata güvenmek hayatın bize sunacaklarının güzelliğine ve verimliliğine de inanmaktır. Hayata güvenmek kendimize güvenmekten daha farklı bir durum… çünkü zorlukların üstesinden gelebilmek, amaçlarımıza ulaşabilmek, kendimize güven kadar hayatın içindekilere güveni de gerektirir. Öyle ki, hayata güvenmek, etrafınıza da güven saçabilmeniz anlamına gelir. Güvene dayalı her birliktelik, ileri doğru sağlam adımlar atabilmektir. Güveniniz kırıldığında yeniden yükselebilme cesaretini içimizde bulabilmektir…
Bu düşünceleri yazmama sebep olan geçen hafta Hindistan’ın Rajahstan köylerinde dolaşırken, köylülerin yoklukları diz boyu olduğu halde yüzlerinde yakaladığım ifadeleri oldu. Tanrı’nın unuttuğu uçsuz bucaksız noktalarda içme suyunuzun olmadığı, elektriğinizin çalışmadığı, aşınızın kısıtlı olduğu, eğitiminizin mümkün olmadığı, yani kısaca dünyayla kopuk yaşadığınız bir ortamda nasıl tatminkar bir hayat yaşayabilirsiniz ki?
Bu sorunun güçlü cevaplarından biri önce “hayata güven” oldu. Ümidi kaybolan bir toplum yaşayabilir miydi ki?
Yazan : Fatmanur Erdoğan /
Rahat hayatsa durağandır. Sıkıntı yaratır.
Hayatın hangi noktasında olursanız olun, hangi gelir seviyesinde olursanız olun, hangi yaşanmışlıklardan geçerseniz geçin, tatminkar hayatın daha sağlıklı ve mutlu bireyler yarattığını göreceksiniz.
Tatminkar bir hayat için hayata güvenmeyi öğrenmek gerekiyor. Çünkü hayata güven, umudu getiriyor. Umut yaratma isteğini tetikliyor, yaratmak hareketi körüklüyor. Hareket ilerlemeyi getiriyor.
Bizler hayattan ve hayatın içinde var olanlardan besleniriz. Hayata güvenmek hayatın bize sunacaklarının güzelliğine ve verimliliğine de inanmaktır. Hayata güvenmek kendimize güvenmekten daha farklı bir durum… çünkü zorlukların üstesinden gelebilmek, amaçlarımıza ulaşabilmek, kendimize güven kadar hayatın içindekilere güveni de gerektirir. Öyle ki, hayata güvenmek, etrafınıza da güven saçabilmeniz anlamına gelir. Güvene dayalı her birliktelik, ileri doğru sağlam adımlar atabilmektir. Güveniniz kırıldığında yeniden yükselebilme cesaretini içimizde bulabilmektir…
Bu düşünceleri yazmama sebep olan geçen hafta Hindistan’ın Rajahstan köylerinde dolaşırken, köylülerin yoklukları diz boyu olduğu halde yüzlerinde yakaladığım ifadeleri oldu. Tanrı’nın unuttuğu uçsuz bucaksız noktalarda içme suyunuzun olmadığı, elektriğinizin çalışmadığı, aşınızın kısıtlı olduğu, eğitiminizin mümkün olmadığı, yani kısaca dünyayla kopuk yaşadığınız bir ortamda nasıl tatminkar bir hayat yaşayabilirsiniz ki?
Bu sorunun güçlü cevaplarından biri önce “hayata güven” oldu. Ümidi kaybolan bir toplum yaşayabilir miydi ki?
Yazan : Fatmanur Erdoğan /
