Anneme Özlem... By: ecre Date: March 09, 2012, 01:27:30 PM
Tutundum parmağına,
avucuma sığdırarak yüreğini,
ne çok sevinçler
ve ne çok acılar yaşadık el ele…
Böyle başladı birlikte tüketişimiz her şeyi.
Çocukluğuma dönmek istiyorum,
çocukça sevilmeler için…
Uğrayayım yanına özlemi bahane edip;
ikimiz olalım anne…
Bir sen, bir ben…
Başımı kucağına yatırayım…
Saçlarımı okşa,
ninniler söyle bana…
O eski emzirme seanslarındaki gibi,
ben uyuyamadıkça,
uykusuz kal benimle gece boyu,
acılarımı paylaş,
her hıçkırığımla sarılayım
yüzümü boynuna gömerek,
ne olur anne…
Sancılar çekerek doğurdun
ve günün birinde
yuvadan uçacağımı bile bile
koskoca ömrünü
hiçbir karşılık beklemeden verdin…
Bense seni ne de kolay terk ettim.
Hayat, nasıl da zalim bir oyun!
Ne yazık ki,
düzeni kuran böyle kurmuş.
Tek başıma kanat çırpmayı
sürdürürüm ben…
Yeter ki duaların benim için olsun!
Senin kollarında
‘sen’den habersiz,
bambaşka bir ‘ben’ çıktı ortaya.
Bazen o eski ‘ben’e hiç benzemeyen bir ‘ben’…
Bilmeni çok istediğim şey:
seni çok seviyorum anne…”
