Engelli Çocuklara Güçlü Anneler By: -o_o-GökhaNur-o_o- Date: March 07, 2012, 03:35:22 PM Hastane koridorlarında, telefon başında hayırlı haberi almak için bekleyen aile fertleri, bebeğin kız veya erkek olmasından çok “elinin-ayağının” düzgün olması için dua ederler. Ama takdir-i İlahi ki, bazen minik yavrunun sağlığı ile ilgili bir problem çıkabilir. Doğum öncesi, doğum esnası ve doğum sonrasında karşılaşılan bazı sebeplerle yavru, bedensel veya zihinsel özürlü olabilir. Böyle anlarda önemli olan bunun bir imtihan olarak görülmesi, umudun ve cesaretin kaybedilmemesidir. DURUM KABULLENİLMELİ Doğum sonrası engelli çocuğu olduğunu öğrenen aileler, önce kendilerini eğitmeli, çocuklarının farklılığını kabullenmeliler. Ancak o zaman çocuğa normal davranışlar sergileyebilir, onun psikolojisini olumlu etkileyebilirler. Mesela örnek verecek olursak Benim çocuğum, ‘Niçin herkes kulaklık takmıyor?' neden ben koltuk değneği kullanıyorum? diye sorduğunda ‘Kiminin gözü bozuktur gözlük takar, kimi duyamaz kulaklık takar. kimi yürüyemez koltuk değneği kullanır, Burada önemli olan senin bu yolla duyuyor, görebiliyor ve yürüyebiliyor olmandır' önemli olan budur diye çocuğumuza anlattığımızda bir daha da bu konu ile ilgili kafasında soru işareti taşımayacaktır. Aynı zamanda yaşam süresince mutluluğu bunları kabullenerek arayacaktır. TEVEKKÜL VE SEVGİ Engelli çocuğu olan annelerin bu zor sınavı tevekkülle karşıladıklarını çevremizden gözlemliyoruz. Onların tek sermayeleri gerçekten sabır ve sevgi Ancak çoğu zaman çevre faktörleri onların yoluna engel oluyor, onları yıldırmaya çalışıyor. Bilinçsizce sarf edilen birkaç cümle, çocukların eğitimi için okul yetersizliği, ulaşım problemleri, cihazların pahalılığı, yetkililerin ilgisizliği bunlardan sadece birkaçı... “Sağlıklı olsun, özürlü olsun çocuklarımız çok değerlidir. Toplumumuz özürlü insanlara acıyarak değil, onları bir şeyler başarmaya teşvik ederek yardım edebilirler. Başarmanın da yolu eğitimden geçtiğine göre özürlülere yönelik daha çok okul açılmalıdır” Hayatta bazı şeyleri seçme şansımız yoktur. Onlar irademiz dışında katlanılması zor da olsa bize verilmiştir. İsyan etmek de bize uymadığına göre yapılacak tek şey, onlarla yaşamayı öğrenmek ve kendimiz geliştirmektir.
