12. yüzyılda Yüknekli Edip Ahmet tarafından yazılan Atabetü'l-Hakayık, Hakaniye Türkçesiyle yazılan bir başka eserdir. Anlamı "gerçeklerin eşiği"dir. Bu eser de aruz vezniyle Kutadgu Bilig'de kullanılan aruz kalıbıyla yazılmıştır. Eserin münacat ve methiye gibi konulan kapsayan ilk beş bölümü kaside biçimindedir; geriye kalan bölümler dörtlüklerle yazılmıştır. Bu eser, Kutadgu Bilig'e göre oldukça küçük çaptadır.
"Edipler edibi" olarak bilinen yazarın eseri didaktik nitelikler taşır. Eserde işlenen başlıca konular; bilginin önemi, iyilik, erdem, cömertlik ve alçakgönüllülüktür. Didaktik bir eser olan Atabetü'l-Hakayık'ta yabancı sözcüklerin sayısı Kutadgu Bilig'e göre fazladır.
Edip Ahmet Yükneki Edip Ahmet Yükneki, 11. yüzyılın sonu ile 12. yüzyılın ilk yarısında Semerkant yakınlarındaki Yüknek beldesinde yaşamıştır. Hakkında fazla bilgi bulunmayan yazarın yaşamı halk arasında daha çok, menkıbelere (dinî hikâyelere) dayandırılmıştır. Gözleri görmeyen şair, Arapça ve Farsçanın yanında tefsir, hadis gibi İslamî bilimleri de öğrenmiştir. Atabet'ül Hakayık'ı yazdıktan sonra ün kazanan bu Karahanlı devri şairinin yaşamı, menkıbelerle aktarılmış ve etkisi 15. yüzyıla kadar sürmüştür.
