Bir âlime öğrencileri sordular: -“Dünyayı manevi kirlerinden nasıl temizleyebiliriz?”
Âlim cevap verdi:
-“İsterseniz size önce, bir zamanlar Şam’da yaşamış olan Ebü Musa, ilmiyle herkesin hayranlığını kazınmıştı, Ama kimse onun özel hayatında iyi bir insan olup olmadığını bilmiyordu.
Bir gün, Ebü Musa ve hanımı da içerdeyken, meydana gelen depremle evleri yıkıldı. Komşuları can havliyle yıkıntıları eşelemeye ve onları bulmaya çalışıyorlardı. Sonunda, Ebü Musa’nın eşini bulmayı başardılar. Hala yıkıntıların altında bulunan kadın, “Beni merak etmeyin, ben iyiyim”diye bağırdı.
—“Önce kocamı kurtarın Şuralarda bir yerde oturuyordu” diyerek kocasının bulunduğu yeri gösterdi.
Komşuları orayı kazınca, Ebü Musa’yı da buldular. O hala yıkıntıların altındaydı ve o da hanımı gibi konuştu:
-“Ben iyiyim, bir şeyim yok. Önce hanımımı kurtarın. Şuralarda bir yerde uyuyordu”
-“İşte” dedi âlim,
—“Kim Ebü Musa ve eşi gibi davranırsa, bütün dünyayı kirlerinden temizlemeye başlamış demektir.”(Alıntı Bilgelik hikâyeleri)
