Çok Geç Olmadan By: y[N]s Date: November 13, 2011, 03:16:03 PM
Yazdığım bir yazıyı okuyan arkadaşım "çok karamsar "olduğumu ama anlatımımı beğendiğini yazmış.Aynı yazıyı bu kez bir öğrencime gönderdim.Bir şarkını sözlerinden etkilenerek yazmıştım o, yazıyı.Şöyle diyordu şarkıda:yaşanmamışları düşünür, kuytularda ölürüm...
öğrencim okumuş yazımı,öyle güzel bir yorum yapmış ki,çok duygulandım ve gurur duydum.Şöyle diyor öğrencim:yaşanmamışları düşünürken ,yaşayacaklarımızın kaçıp gitmesine göz yumarız.yaşanmamışları ya da neleri yaşayabileceğimizi düşünmek yerine anı düşünüp,onu yaşamaya çalışmalıyız,değil mi öğtermenim...
Öğrencimin yorumu bana daha önce okuduğum bir küçük öyküyü hatırlattı:
Çocuk ,çok küçükken çimenlerin arasında pırıl pırıl bir madeni para bulmuş.O kadar mutlu olmuş ki...yerlere bakarak yürümeyi adet edinmiş.Zaman zaman yeni paralar bulmuş.Yalnız madeni para değil,kağıt paralar bulduğu da olmuş.Her defasında bir mutluluk kaplamış içini.Bu buluşun kendisine çok şey kazandırdığını düşünmüş.
Kaçırdıkları mı?O pek farkına varmasa da şöyle sıralanabilir:otuz bin kadar gün batımı,üç yüzden fazla gökkuşağı,çocuklarının boy atması,kuşların gökyüzünde dans etmesi,bulutların uçuşması,insanların gülümsemesi,ağaçların yeşillenmesi...
Kafamızı kaldırıp yaşamın bize sunacağı gerçek zenginlikleri görmeden geçip gidiyor zaman.Çocuğumuzu doya doya öpüp koklamadan büyüdüğünü görüyoruz."buca iş güç arasında fırsat mı vardı ki?","ben ne yaptımsa onun için yaptım." savunması dilimizde züğürt tesellileriyle geçti gitti güzelim yıllar.bilemedik çocuğumuzun en ço bizim sevgimize ihtiyacı olduğunu.Yalnızca çocuğumuz mu ihmal ettiklerimiz?Eşimiz,dostumuz,akrabalarımız,anamız, babamız... yalnızca bunlarda değil.Yaşamın güzelliklerini hiç görmedik.Kaçımız ay dolunayken gölün üzerinde oluşan rengerenk yakamozları seyrettik?Kaçımız güneş yavaş yavaş dağların ardına çekilierken gökyüzünde oluşan renkleri farkedebildik?
Saksıda bir çiçek bile yetiştirmeden geçen ömrümüze yazık değil mi?Artık para buluruz umudu ile yere bakarak yürümekten vaz geçelim...
Yaşamın bize sunduğu gerçek zenginliklerde arayalım mutluluğu...Çok geç olmadan çocuğumuzu kucağımıza alıp sımsıkı sarılalım.Saksıda bir çiçek yetiştirelim.Gün batarken gökyüzünde oluşan muhteşem renkleri seyredelim.Telefonun başına geçip eşimizi,dostumuzu arayalım.Ve sevgimizi,sevdiğimizi söyleyelim.bizden bunu bekleyenlere...
Unutmayalım hayat su gibidir.Ya içeriz kana kana .Ya da avuçlarımızdan akar gider boşuna...
Bu hayat bizim,onu güzelliklerle dolduralım.......ÇOK GEÇ OLMADAN...
