Bülent Arınç, "Futbolcular alınıp satılan bir meta haline gelmişse hukuk bunu çözmeli" dedi. Arınç'a sadece futbolcuların değil, emeğin bizzat kendisinin meta haline geldiğini anlatsak, hukukun da bu düzeni korumak için var olduğunu anlar mı acaba?
Hükümet sözcüsü ve Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç, şike operasyonu vesilesiyle futbola dair açıklamar yaptı. ''Bir yanlışlık varsa, işin ucu paraya dayanıyorsa, güven ortadan kalkmışsa" diye konuşan Arınç, sözlerini şöyle sürdürdü: "Futbolcular alınıp satılan bir meta haline gelmişse hukukun bunu çözmesini isterim" dedi.
Herkese şans verilmeli. Biz de Bülent Arınç'a, belki anlar diyerek, Komünist Manifesto'dan şu pasajları okumasını öneriyoruz:
Burjuvazi, yani sermaye, hangi oranda gelişiyorsa, proletarya da, modern işçi sınıfı da aynı oranda gelişiyor —iş buldukları sürece yaşayan ve emekleri sermayeyi artırdığı sürece iş bulan bir emekçiler sınıfı. Kendilerini parça parça satmak zorunda olan bu emekçiler, bütün öteki ticaret nesneleri gibi, bir metadırlar, ve bunun sonucu olarak, rekabetin bütün iniş çıkışlarına, pazarın bütün dalgalanmalarına açıktırlar.
Yaygın makine kullanımı ve işbölümü yüzünden, proleterin işi, tüm bireysel niteliğini, ve bunun sonucu olarak da, çalışan insan için tüm çekiciliğini yitirmiştir. Kendisi makinenin bir eklentisi haline geliyor, ve ondan beklenen yalnızca en basit, en tekdüze ve en kolay edinilen hüner oluyor. Dolayısıyla, bir işçinin üretim maliyeti, hemen tamamıyla, kendi bakımı ve neslinin çoğalması için gerek duyduğu geçim araçlarından ibaret oluyor. Ama bir metaın, ve dolayısıyla emeğin de fiyatı, kendi üretim maliyetine eşittir. Dolayısıyla, işin iğrençliği arttığı oranda ücret azalıyor. Dahası, makine kullanımı ve işbölümü hangi oranda artıyorsa, ister çalışma saatlerinin uzatılması ile, ister belli bir zamanda çıkarılması gereken işin artırılması ile, ya da ister makinelerin hızının artırılması, vb. ile olsun, işin ağırlığı da aynı oranda artıyor.
Modern sanayi, ataerkil ustanın küçük atölyesini sanayi kapitalistinin büyük fabrikası haline getirmiştir. Fabrikaya doluşmuş emekçi yığınları, askerler gibi örgütlenmişlerdir. Sanayi ordusunun erleri olarak mükemmel bir subaylar ve çavuşlar hiyerarşisinin komutası altına sokulmuşlardır. Yalnızca burjuva sınıfının ve burjuva devletin kölesi olmakla kalmıyorlar, makine tarafından, denetleyici tarafından ve, hepsinden çok, tek tek burjuva imalâtçılarının kendileri tarafından gün be gün, saat be saat köleleştiriliyorlar. Bu despotluk, amaç ve hedefinin kazanç olduğunu ne denli açıkça ilân ederse, o denli bayağı, o denli nefret uyandırıcı, o denli öfke yaratıcı oluyor.
Bir de özetleyelim, öyle deneyelim. Kapitalizmde sadece futbolcular değil, tüm emekçiler alınıp satılan birer metadır zaten. Siz hukuk bunu çözmeli derken, düzenin altına dinamit koyuyorsunuz Bülent Bey. Malum, hukuk kurulu düzeni korumak ve sürdürmek üzere vardır.
Hayır, anlarsınız da sınıfınıza ihanet edersiniz ümidiyle değil bunları yazmamız. Olur ya, hukuk bu futbolcuların metalaşması işini çözemedi diye yargıya yeni bir operasyona girişirsiniz, sakin olun. Hukuk bu işi istese de çözemez, yargı ise artık zaten ellerinizde.
