Aşk ne kolay yerleşiyor gönlün içine, ne kolay seviyor insan! Her gönül kendinden kaçıyor aslında, aşktan kaçtığını zannederken ve sonunda yine kendine yakalanıyor bir kuytuda.
Yaşamın zaferidir aşk, kazanılmış en büyük başarıdır. Neden bize aşka düşmek bu kadar kötüymüş gibi anlatılır?
Aşığa acımak mı gerekir? Eski bir şarkının sözleri geliyor aklıma: “Bir kere sevdaya tutulmaya gör, ateşlere yandığının resmidir…” Ateşlerde yanmak, aklımızın derinlerinde cehenneme eşittir oysa, neden aşkı cehennemden sayarız?
Bu durumun altında yatan gizli [Kalpleri topla, 2 milyon TL bonusu kaçırma!] sebep, her aşkın bitecek olması mıdır? Aşk bitince çekeceğin acının tarifi midir, aşka düşenin kavrulması?
Bunları düşündüğümde söylemlerimizde bir terslik var gibi geliyor. En azından dilimize yerleşen terimlerde bir hata olmalı. Bizim bahsettiğimiz acı, aslında ayrılığın getirdiği o korkunç ve dayanılması zor sancı değil midir? Peki, aşkın suçu ne?
Aşkla ilgili söylenmiş önemli sözlerin çoğunun içinde, aşktan kaçmak gerekliliği, aşka düşenin iflah olmayacağı fikri beyan edilmiştir. Aşkın gözünün kör olması bile, aşkın insanı yanlışa sürüklediği ve hatalar yaptırdığı yönündedir. Size de tuhaf gelmiyor mu?
Sanırım insanın doğasında sadece güzel olanı alıp, zor olandan kaçmak var. İçinde manevi zorluklar bulunan ruhsal bir durum, bizim için arkamıza bakmadan gidilmesi gereken bir korku [Kalpleri topla, 2 milyon TL bonusu kaçırma!] tüneli gibi geliyor.
Aşkın içinde hep mutluluk yok ki! Elbette aşık insan kendini havada yürüyorum zanneder. İçindeki enerji ve huzur, iyi hissetmesini sağlar ancak aşk iyilikten oluşmaz. İçinde bencillik, kıskançlık, öfke, sadakat, ayrılık, özlem ve ihtirası da barındırır.
Kasaptan et alır gibi, yağsız kısmını seçmek lüksüne sahip değiliz. Aşk, verdiğin emeklerin karşılığını alamadığında da senin içinde yaşamaya devam eder. Hep söylediğim gibi, insan kötüyü de sevebilir.
Aşk, tek bir renkten oluşmaz. Dünya üzerinde bildiğin bütün renkleri içinde taşır ve bu yüzden aşkın resmi birkaç ana renkle çizilemez. Eksik kalır, yavan durur. Aşk, bitimindeki ayrılığın o lezzeti acısına da saygı duyup çekmeye razı olmak demektir.
Aşka düşüp yananlar, bu duyguyu tatmış olanlar, [Kalpleri topla, 2 milyon TL bonusu kaçırma!] dünyanın en güzel nimetinden faydalanmış demektir. Hiç aşkın büyüsüyle karşılaşmadan ölüp giden insanları düşünürsek, ne kadar şanslı olduğumuzu anlayabiliriz. Aşk bir zaferdir ve kazanılması zordur.
Toprağın bile şekil alması için, bir fırında pişmesi gerekir. Hangi gönül o ateşten geçmeden, gerçekten kendinin farkına varabilmiştir?....
Candan Ünal
Ynt: Aşk Ateşinde Yananlara… By: dark rhyme Date: July 05, 2010, 03:23:41 PM
çok güzeldi gerçekten . . teşekkürler
Ynt: Aşk Ateşinde Yananlara… By: Mavi_Kiyamet Date: July 05, 2010, 03:52:10 PM
çok güzeldi gerçekten . . teşekkürler
ne demek 
Ynt: Aşk Ateşinde Yananlara… By: _dark_ Date: July 06, 2010, 01:34:12 PM
çok güzeldi teşekkürler
