Full Versiyonu Görmek İçin Tıklayınız ---> Bavulları Hep Toplu Durmalı Insanın... (mustafa Hebip Şiirleri)

Yardım Arama Üye Listesi Msn Al

Bavulları hep toplu durmalı insanın...


Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...


Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vaz geçmeli...


İhanetlere terkedilmelere bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...


Yalnızlığa alışmalı...







Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti. Dayanışma... günümüz borsasının değer kaybeden hisse senet lerinden biri artık...


Bireyin keşif çağı geride kı rık dökük yalnızlıklar bıraktı.


Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Zaman birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır.







İşte o yüzden alışmalı yalnız lığa...


Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan... Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... Hüzünlü bir şarkıyla paylaşı lan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli... Sofrada tek tabağa tabakta az yemeğe alışmalı...


Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına...


"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşmılsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne...


Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kim se yok" denmeli "... belki de hiçbir zaman olmaya cak..."


Cevapsızlığa sessizliğe ısınmalı...







Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.


Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür.


O yüzden en sessiz gecelerde ''doğruydu yaptım"la teselli bulmalı insan...


Feryada komşuların yetişmemesine soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı... Kendiyle he saplaşmaya çalışmalı...


Gece yastıkla ağlaşmaya sabah aynayla gülüşmeye kendiyle hüzünlenip kendiyle keyiflenmeye hazır ol malı...


Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli...


Sessizliği sese dönüştürebilmeli...







Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...


Yollarla barışmalı...


Yalnızlığa alışmalı...