1 – “Onların sözleri sadece şöyle demekten ibaretti: Ey Rabbimiz! Günahlarımızı ve işimizdeki taşkınlığımızı bağışla; ayaklarımızı (yolunda) sabit kıl; kâfirler topluluğuna karşı bizi muzaffer kıl!”(1)
2 – “Onlar ayakta dururken otururken yanları üzerine yatarken (her vakit) Allah'ı anarlar göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler (ve şöyle derler) Rabbimiz! Sen bunu boşuna yaratmadın. Seni tesbih ederiz. Bizi cehennem azabından koru ! Ey Rabbimiz! Doğrusu sen kimi cehenneme koyarsan artık onu rüsva etmişsindir. Zalimlerin hiç yardımcıları yoktur. Ey Rabbimiz! Gerçek şu ki biz "Rabbinize inanın!" diye imana çağıran bir davetçiyi (Peygamberi Kur'an'ı) işittik hemen iman ettik. Artık bizim günahlarımızı bağışla kötülüklerimizi ört ruhumuzu iyilerle beraber al ey Rabbimiz! Rabbimiz! Bize peygamberlerin vasıtasıyla vâd ettiklerini de ikram et ve kıyamet gününde bizi rezil-rüsva etme; şüphesiz sen vâdinden caymazsın!”(2)
3 – “(İnsanların) dirilecekleri gün beni mahcup etme.”(3)
4 – “Onlardan bir kısmı da: Ey Rabbimiz! Bize dünyada da iyilik ver ahirette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru! derler.”(4)
5 – “(Bu nimetler) "Ey Rabbimiz! İman ettik; bizim günahlarımızı bağışla bizi ateş azabından koru!" diyen; Sabreden dürüst olan huzurda boyun büken hayra harcayan ve seher vaktinde Allah'tan bağış dileyenler (içindir). Onların sözleri sadece şöyle demekten ibaretti: Ey Rabbimiz! Günahlarımızı ve işimizdeki taşkınlığımızı bağışla; ayaklarımızı (yolunda) sabit kıl; kâfirler topluluğuna karşı bizi muzaffer kıl!”(5)
6 – “Ve şöyle derler: Rabbimiz! Cehennem azabını üzerimizden sav. Doğrusu onun azabı gelip geçici değil devamlıdır.”(6)
7 – “Orada Zekeriyya Rabbine dua etti: Rabbim! Bana tarafından hayırlı bir nesil bağışla. Şüphesiz sen duayı hakkıyla işitensin dedi.”(7)
8 – “Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazı devamlı kılanlardan eyle; ey Rabbimiz! Duamı kabul et.”(
9 – “(Rabbimiz!) Ancak sana kulluk ederiz ve yalnız senden medet umarız. Bize doğru yolu göster. Kendilerine lütuf ve ikramda bulunduğun kimselerin yolunu; gazaba uğramışların ve sapmışların yolunu değil!” (9)
10 – “Ey Rabbimiz! Bizi sana boyun eğenlerden kıl neslimizden de sana itaat eden bir ümmet çıkar bize ibadet usullerimizi göster tevbemizi kabul et; zira tevbeleri çokça kabul eden çok merhametli olan ancak sensin. Ey Rabbimiz! Onlara içlerinden senin âyetlerini kendilerine okuyacak onlara kitap ve hikmeti öğretecek onları temizleyecek bir peygamber gönder. Çünkü üstün gelen her şeyi yerli yerince yapan yalnız sensin.”(10)
11 – “(Onlar şöyle yakarırlar) Rabbimiz! Bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi eğriltme. Bize tarafından rahmet bağışla. Lütfu en bol olan sensin.”(11)
12 – “(Havârîler) Rabbimiz! İndirdiğine inandık ve Peygamber'e uyduk. Şimdi bizi (birliğini ve peygamberlerini tasdik eden) şahitlerden yaz dediler.”(12)
13 – “Peygamber Rabbi tarafından kendisine indirilene iman etti müminler de (iman ettiler). Her biri Allah a meleklerine kitaplarına peygamberlerine iman ettiler. "Allah'ın peygamberlerinden hiçbiri arasında ayırım yapmayız. İşittik itaat ettik. Ey Rabbimiz affına sığındık! Dönüş sanadır" dediler. Allah her şahsı ancak gücünün yettiği ölçüde mükellef kılar. Herkesin kazandığı (hayır) kendine yapacağı (şer) de kendinedir. Rabbimiz! Unutursak veya hataya düşersek bizi sorumlu tutma. Ey Rabbimiz! Bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır bir yük yükleme. Ey Rabbimiz! Bize gücümüzün yetmediği işler de yükleme! Bizi affet! Bizi bağışla! Bize acı! Sen bizim mevlâmızsın. Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et!”(13)
14 – “Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazı devamlı kılanlardan eyle; ey Rabbimiz! Duamı kabul et! Ey Rabbimiz! (Amellerin) hesap olunacağı gün beni ana-babamı ve müminleri bağışla!”(14)
15 – “Ve şöyle derler: Rabbimiz! Cehennem azabını üzerimizden sav. Doğrusu onun azabı gelip geçici değil devamlıdır.” “(Ve o kullar) Rabbimiz! Bize gözümüzü aydınlatacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi takvâ sahiplerine önder kıl! derler.”(15)
16 – “Biz insana ana-babasına iyilik etmesini tavsiye ettik. Annesi onu zahmetle taşıdı ve zahmetle doğurdu. Taşınması ile sütten kesilmesi otuz ay sürer. Nihayet insan güçlü çağına erip kırk yaşına varınca der ki: Rabbim! Bana ve ana-babama verdiğin nimete şükretmemi ve razı olacağın yararlı iş yapmamı temin et. Benim için de zürriyetim için de iyiliği devam ettir. Ben sana döndüm. Ve elbette ki ben Müslümanlardanım.”(16)
(1) Al-i İmran 3/147.
(2) Al-i İmran 3/193-194.
(3) Şuara 26/87.
(4) Bakara 2/201.
(5) Al-i İmran 3/16-17; 147.
(6) Furkan 25/65.
(7) Al-i İmran 3/38.
(
İbrahim 14/40.(9) Fatiha 1/5-7.
(10) Bakara 2/128-129.
(11) Al-i İmran 3/8.
(12) Al-i İmran 3/53.
(13) Bakara 2/285-286.
(14) İbrahim 14/40-41.
(15) Furkan 25/65 74.
(16) Ahkaf 46/15.
