Öğretmen babasının tayini çıkınca, Kahramanmaraş’ın bağrından kopup İstanbul’a gelmiş Tufan Kıraç. Anadolu türkülerini ilk babasından öğrenmiş.
İlk enstrümanı da babasının bağlaması olmuş. Lisede bir öğretmeni ona ilk gitarını hediye etmiş. Ardından da kendisini barlarda şarkı söylerken bulmuş. Kıraç, düşündüğünü söylemekten asla sakınmıyor, kimseden korkmuyor. 20 Kasım’da yedinci albümü ‘Yolcu’yu çıkarmaya hazırlanan Kıraç, aynı gün Bostancı Göteri Merkezi’nde albüm tanıtım konseri verecek.
- ‘Yolcu’yla babanıza teşekkür mü ediyorsunuz?
Her türkü, aslında babama bir teşekkürdür. Müziğe dair ne biliyorsam alt
yapısını babamdan aldım.
- Sizi rock’çı olarak tanıdık ama her albümünüzde mutlaka bir türkü yorumladınız. Bu kez tüm albümünüzü türkülere ayırdınız...
Müziğe başladığımandan itibaren tek hedefim var: Türk rock müziğinin
temel taşlarını oluşturmak. Ben, Türk insanının öncelikli dinlemesi
gerektiğini düşündüğüm müziği yapıyorum. Kültürü belirlemek gibi bir derdim var. Son otuz yıldır estetikten uzaklaşmış bir ülkeyiz. Artık kendi değerlerimizi bile ithal ediyoruz. Popüler bir şarkıcı olarak bu kaygılarla albüm hazırladım.
‘HERKES ŞÖHRETE ENDEKSLİ’
- Tam olarak sizi kaygılandıran ne?
Cem Karaca’nın Türkiye’yi hissettiren bir kokusu vardı. Şimdi hiç müzikle alakası olmayan insanlar tekerleme gibi iki söz yazıp şarkı söylüyor ve zenginleşiyor. Bu inanış gittikçe yayılıyor. Artık kendimi tek başıma hissediyorum. Sanki benden sonra herkes o şarkıları dinleyecekmiş gibi geliyor. Bayrağı birine vermem lazım. Çünkü Türkiye, Cem Karaca ve Barış Manço tadından gittikçe uzaklaşıyor. Bunları söyleyince sert görünüyorum ama
ben dertli bir adamım.
- Sizi geçmişe göre daha dertli gördüm. Baba olduktan sonra dahamı
duyarlı oldunuz?
Baba olmadan önce “Benim bir evladım olacak ve nerede eğitim görecek?”
diye düşünüyordum. Bu ülkenin okullarında kendi diliyle eğitim alamaz.
Ben evladıma Aşık Veysel’den, Pir Sultan Abdal’dan bahsedince bana “Baba sen ne diyorsun? Britney Spears varken”mi diyecek? Ben kendi evladıma kendi ülkem için ne diyeceğim? Atatürk’ün dediği “Damarlarındaki asil kanı
ona nasıl hissettireceğim” diye kaygılandım. Ama anladım; hissettiremeyeceğim. Bu çok açık ve net.
‘ANTİPATİK GÖRÜNÜYORUM’
- Milyonlarca kişi tarafından sevilmenize rağmen, pek çok kişi sizi antipatik de buluyor...
Bir ortam düşünün, herkes sigara içiyor; ama içlerinden biri içmiyorsa,
o antipatik gelmeye başlar. Sana kendinin kötü taraflarını gösteren kişi sevilmez. Ben, “Bu ülkenin dili çok önemlidir. Ne kadar fazla kelimeyle konuşursak karşımızdakine kendimizi o kadar iyi ifade ederiz. Kavga etmek zorunda kalmayız” diyorum. Herkes sistemini oluşturduğu için bu antipatik geliyor. Doğruyu söyleyeni dokuz köyden kovuyorlar.
- İnsanların adı ve soyadı karakterlerini ifade eder. Tufan Kıraç nasıl biri?
Tufan daha bohembir hayatı çağrıştırıyor bana. Sessizlikte yazan, çizen biri. Sıcak bir yerde, elinde kahvesi... Romantik biridir. Kıraç ise daha şarkıcı tarafım. Ama Tufan Kıraç olarak sessizliğin sesini dinlemeye ve güzel konuşmaya çalışan bir adamım. Yalnız ikizler burcuyum; biraz sonra içimden bir canavar da çıkabilir.
- Kızınız Elif Iraz hayatınızda neleri değiştirdi?
Iraz doğduğu an tek başıma bütün Amerikan ordusuyla savaşabileceğimi düşündüm. Baba olmak tahmin edilecek bir şey değilmiş. Ben sabahları erken kalkamam ve çok sinirli olurum ama kızım saçımı çekerek beni uyandırıyor.
Sonsuza kadar birlikte olmak için dostluk gerek
- Yıllarca aşkın karşılıksız bir şey olduğunu söylediniz ama Ayşe Şule Bilgiç’le evlenerek tezinizi çürütmüş oldunuz...
Bence her aşk biter. Masallarda aşkı imkânsızlaştırmak için denizkızıyla özdeşleştirmişler. Sonuçta aşk bir dönem yaşanır ve biter. Sonsuza kadar aşk yoktur.
- Yani siz aşk olmadan mı evlendiniz?
Ayşe’ye hâlâ âşığım. Ama bizim hedefimiz mutlak dostluk. Bir insanla sonsuza kadar beraber olmak istiyorsanız aşkı bırakıp dost olmak zorundasınız. Çünkü aşk saçma ve insana saçmalıklar yaptırır. Ama dostluk yalnızlığı örtücü, müthiş bir duygudur.
Ynt: Kızım Için Tek Başıma Orduyla Savaşırım By: Mavi_Kiyamet Date: November 17, 2009, 02:16:44 AM
Ayşe’ye hâlâ âşığım. Ama bizim hedefimiz mutlak dostluk. Bir insanla sonsuza kadar beraber olmak istiyorsanız aşkı bırakıp dost olmak zorundasınız. Çünkü aşk saçma ve insana saçmalıklar yaptırır. Ama dostluk yalnızlığı örtücü, müthiş bir duygudur.
pek katiLdigim söyLenemez
sagoL 