Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken bir bakkal dükkânına
girmiş. Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş.Bakkal da Napolyon'u
müsait bir yere saklayıp biraz sonra gelen düşmanları da
-'Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı.' diye savuşturmuş. Nihayet biraz
sonra Napolyon'un muhafızları yetişmişler.Bakkal ömründe bir daha
karşılaşamayacağı Napolyon' a sormuş: -'Efendim af buyurun ama merak
ettim ölümle bu denli burun buruna gelmek nasıl bir duygu?' Napolyon
birden öfkelenmiş. -'Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine
konuşabiliyorsun?' diye bağırmış.Hemen askerlerine adamcağızı kurşuna
dizmelerini emretmiş. Askerler bakkalın gözünü bağlayıp karşısına
dizilmişler.Mermiler namlulara sürülmüş artık 'ateş' emri verilecek...
Adamcağız içinden -'Ah ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin' diye
düşünürken arkadan bir çift el uzanmış gözündeki bağı açmış. Karşısında
Napolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış Napolyon:
-'İşte böyle bir duygu!'
Yaşayarak öğrenmek bedeli en yüksek öğrenme biçimidir
Ynt: Yaşayarak Öğrenmek By: MuRaTC Date: September 12, 2009, 10:18:03 AM
evet dogru güzel..... ama geri dönüsü olmayan seyleri yasamadan düsünmek lazim
Ynt: Yaşayarak Öğrenmek By: Asi_Türk Date: September 16, 2009, 02:46:33 PM
napolyon olmak böyle birşey herhalde
:D gerçekten çok güzelmiş emeğine sağlık...Ynt: Yaşayarak Öğrenmek By: IIxRuzqaRxII Date: September 16, 2009, 02:47:55 PM
" Yaşayarak öğrenmek bedeli en yüksek öğrenme biçimidir " bu cümle herşeyi acıklıyo
