Gündüz güneş, Gece ay, Işık gibi hep aydınlatan, Bir babam vardı benim...
Yirmi üç sene geçse de aradan, Gençlik arkadaşlarından dinlerken onu, Yine, kocaman işaret parmağını tutuyormuşum gibi Yüreğimde bir daha tadamayacağım dokunuşu...
Çenemden tutup her sabah, Ama her sabah, saçımı tarayışı Nizamım diye kucaklayışı, Ve o güzel gözlerindeki derin hüzün...
Belki de görüyordur, Dışarı nasıl baktığımı her yağmurda. Onu anıyorum her defasında, Bahtsız adamdı, benim babam diyorum.
Uzaklardasın biliyorum, Yine de her gece Göz kırpıyorum gökyüzüne... Gecenin sessizliğinde seni anıyorum. İki kadeh duruyor önümde, şerefe babacığım...
Nizamettin DoğruYnt: Babacığım By: ×[BLack RoSe]× Date: October 09, 2009, 01:33:39 AM gzlmiş sağol